Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2009

Ils

Σήμερα είδαμε το Ils,επιλογή του αξιοσέβαστου Μούκου (εγώ ήθελα να δούμε Lion King αλλά δεν ήθελε). Τι να πει κανείς για αυτή την ταινία…Θα περιοριστώ μοναχά σε κάποια διδάγματα που αποκόμισα από αυτό το απαύγασμα της έβδομης τέχνης:

1)Οι κακοί σου πετάνε λάσπες στα τζάμια του αυτοκινήτου, πριν σε στραγγαλίσουν, και αφού η αστυνομία, στην οποία τηλεφωνείς από το περασμένης δεκαετίας κινητό σου, σε έχει στην αναμονή με το ανάλογο τραγουδάκι. Μη με ρωτάς γιατί, μάλλον για να συφιλιαστείς που σήμερα καθάρισες το παμπρίζ.

2)Οι κακοί κάνουν έναν ήχο τρίκι τρίκι τρίκι και μετά κάνουν σαν να μικροφωνίζουν. Εσένα πάει το μυαλό σου σε εξωγήινους, σε όντα παράξενα, σε φαντάσματα, αλλά στην πραγματικότητα είναι απλά κακοί που γουστάρουν να κάνουν ηλίθιους ήχους.

3)Οι κακοί μπαίνουν στο σπίτι σου, καίνε τις ασφάλειές σου, ανοίγουν τις βρύσες σου, και ανάβουν την τηλεόραση σε κανάλι που παίζει άθλιες ρουμανικές σειρές. Μιλάμε δηλαδή για οικολογικό και αισθητικό έγκλημα.

4)Οι κακοί φοράνε σταράκια και μπλούζες με κουκούλα.

5)Οι κακοί σε παρασύρουν σε ένα δάσος από το οποίο μόνο η τυφλή από το Σκοτεινό Χωριό θα μπορούσε να βγει (μην αρχίσω τώρα…),και στη συνέχεια μέσα σε ένα βόθρο. Μην ανησυχείς όμως, είναι μια χαρά φωτιζόμενος, ευάερος, ευήλιος. Τόσο κελεπούρι που έχει γίνει παιδική χαρά, τρόπος του λέγειν.

6)Οι κακοί είναι παιδάκια. Όχι φαντάσματα παιδάκια, κανονικά παιδάκια. Που μόλις σε σκοτώσουν, παίρνουν συνάμενα κουνάμενα το σχολικό και πάνε στο σχολείο (όχι, κανείς δεν παίρνει χαμπάρι ότι κυνηγούσαν στους βόθρους ανθρώπους όλο το βράδυ).

Αυτά τα ολίγα. Όπως καταλαβαίνετε, έχω μείνει άναυδη.

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

Νεύρααα

Καθημερινά πράγματα που με εκνευρίζουν αφάνταστα:

  • Πηγαίνεις επίσκεψη σε κάποιο σπίτι. Σαν άνθρωπας, υπάρχει περίπτωση να σε καλέσει στο βομβητή η φύση. Επισκέπτεσαι το εξαιρετικά καθαρό τους μπάνιο, που είναι στολισμένο με κάθε λογής μπιχλιμπίδια, πατάκι για το νιπτήρα, πατάκι για τη λεκάνη,ψεύτικα γλαστράκια πάνω από τον καθρέφτη, και συλλογίζεσαι ότι μάλλον και κάποιος άλλος εκτός από σένα είναι δυσκοίλιος και περνά πολλές ώρες στο μπάνιο. Αφού τελειώσεις τη δουλειά σου, ψάχνεις φυσικά το χαρτί. Αλλά αυτό δεν είναι πάντα τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Έχω βρεθεί σε μπάνια όπου το χαρτί είναι κρυμμένο σχεδόν δίπλα από το καζανάκι, τοποθετημένο πολύ μακριά, ή σε σημείο που εσύ με τα παντελόνια και τον λοιπό εξοπλισμό κατεβασμένο, πρέπει να κινηθείς λες και συμμετέχεις σε τσουβαλοδρομίες για να το φτάσεις. Κι αν είναι στο τέλος; Πρέπει να γίνεις αδιάκριτος και να αρχίσεις να ανοίγεις ντουλάπια, ντουλαπάκια, κουτιά, κι ό,τι άλλο έχει σκαρφιστεί ο σαδιστής οικοδεσπότης για να βρεις το πολυπόθητο ρολό. Εκλογές έρχονται. Βάλε κι εσύ ένα παραπάνω ρολό. Μπορείς.
  • Μου τη δίνουν πολύ τα νέου τύπου μηχανήματα για το χαρτί μετά το πλύσιμο των χεριών. Είπαμε να αντικαταστήσουμε το κακό μηχάνημα που ή άφηνε τα χέρια σου να στάζουν, ή σε έκανε οσιομάρτυρα με εγκαύματα τρίτου βαθμού ενώ ένιωθες ότι ζεις στα Ανεμοδαρμένα Ύψη. Στην αρχή έβρισκα χαριτωμένα τα μηχανήματα που χαιρετάς και σου βγάζουν χαρτί. Μετά ανακάλυψα ότι υπάρχουν κι άλλα, που περνάς το χέρι σου από κάτω για να το βγάλουν. Σε κάποια άλλα το τραβάς εσύ για να αρχίσει να βγάζει. Σε ένα χτες χρειάστηκε να εντοπίσω ένα μικρό κόκκινο λαμπιόνι στο οποίο έβαλα το δάχτυλό μου για να βγει το χαρτί. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει γούστο να χαιρετάω σαν ηλίθιο ένα κουτί το οποίο θέλει να το χουφτώσω, να του κλείσω το μάτι, ή να χορέψω το χάλι γκάλι για να μου δώσει το χαρτί. Πάρτε μια απόφαση.
  • Οι άνθρωποι που δεν πιστεύουν ότι δεν γνωρίζω πώς να τους βοηθήσω. Είμαι στη δουλειά, μπαίνει κυριούλα στην τρίχα, που με εξετάζει εξονυχιστικά από την κορφή ως τα νύχια με υποτιμητικό ύφος, λες κι έχει ακτίνες Χ και ξέρει ότι δε φοράω ασορτί βρακί και σουτιέν. Μου ζητά πληροφορίες για το Ψ θέμα. Της εξηγώ ευγενικά ότι είμαι καινούρια και δεν το γνωρίζω, και την παραπέμπω σε συνάδελφο που ξέρει. Περιμένει ένα δίλεπτο, και μετά μου ξανάρχεται φουριόζα. Μου εξηγεί ότι δε μπορεί να περιμένει (πόσο μπορεί να κάνει πια ένας άνθρωπος στην τουαλέτα καλή μου; ) και με ξαναρωτά μήπως μπορώ να την εξυπηρετήσω εγώ. Της ξαναεξηγώ ευγενικά ότι δε γνωρίζω το αντικείμενο, και με ρωτά «μα πως γίνεται, στο γραφείο δε δουλεύετε;» με βλέμμα «δε λες κουβέντα, κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα»,λες και είναι κρατικό μυστικό και δε θέλω να της πω. Μερικές φορές πέφτει και το κερασάκι στην τούρτα, «εμείς σας πληρώνουμε ξέρετε».
  • Η ηλίθια προκατάληψη των ανθρώπων που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Έχεις γάτα-είσαι γεροντοκόρη, έχεις fiat-δεν ξέρεις από αυτοκίνητα, είσαι γυναίκα-δεν ξέρεις από υπολογιστές, είσαι δημόσιος υπάλληλος-είσαι τεμπέλης, φοράς τυρκουάζ παπούτσια-είσαι περίεργος. Έλεος πια!

Ναι, σήμερα έχω τα νεύρα μου, μη μου μιλάει κανείς. Ειδικά κανένα μηχάνημα για χαρτί. Κουβέντα.

Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2009

Τώρα είδα ότι έχουμε πάρα πάρα πολύ καιρό να γράψουμε τα νέα μας! Λοιπόν, έχουμε και λέμε:

Πήραμε καινούριο τουτού! Ένα γαλάζιο fiat 500 (μην ακούσω κανένα αρσενικό δίποδο να γκρινιάζει γιατί πήρα fiat,έχω φτάσει στα όριά μου) περιμένει καρτερικά στην αποθήκη να εγκριθεί η χρηματοδότηση για να ξαπλάρει έξω από το μουκόσπιτο. Δοκιμάσαμε αν χωράμε εμείς, οι τέσσερις γάτες μας, άντε και κανένα τολμηρό δίποδο που θα κάνει το μοιραίο λάθος να μπει για βόλτα όταν οδηγώ εγώ, και είμαστε κομπλέ. Έχει ένα σωρό μπιχλιμπίδια, όπως γυάλινη οροφή και αυτό το πράγμα που τσιρίζει όταν προσπαθείς να παρκάρεις, κι ένα αστείο κλειδί που μοιάζει με φλασάκι. Ήδη κανονίζουμε το πρώτο μας ταξίδι για σουηδικά κεφτεδάκια (δε ρωτάνε που ανενημέρωτοι, στο ΙΚΕΑ εννοείται!)

+


=

Άρχισα να προσαρμόζομαι στη νέα μου δουλειά. Ευτυχώς οι υπάλληλοι είναι περισσότεροι, και η δουλειά κατανέμεται καλύτερα. Ήδη αναλαμβάνω σταδιακά τα νέα μου καθήκοντα, οι συνάδελφοι δημιουργούν ένα αρκετά ζεστό κλίμα, και χαίρομαι πολύ που είμαι κοντά στους δικούς μου ανθρώπους μετά από μια πολύ δύσκολη χρονιά.

Τα γατόνια μας χαίρουν άκρας υγείας, ο Yogi μόνο μας λαχτάρησε με μια κακή αντίδραση σε ένα αντιβιωτικό, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν καλά. Το αρκούδι μας είναι μόλις έξι μηνών και ξεπέρασε ήδη τα τέσσερα κιλά. Νομίζω ότι έχει βαλθεί να γίνει σκύλος εντέλει…

Ετοιμαζόμαστε για την 10η και 11η Έκθεση Μορφολογίας, που θα γίνει στις 28-29 Νοεμβρίου στην Αθήνα. Είναι η πρώτη φορά που θα δουν κριτές τα νορβηγάκια μας, κι ελπίζω να είναι μια εποικοδομητική εμπειρία για όλους μας.

Έκοψα τα μαλλιά μου, προς μεγάλη απογοήτευση του Μούκου, που παραπονιόταν με φωνή δύο οκτάβες πάνω από το φυσιολογικό του και με κοιτούσε με αξιολύπητο ύφος, τόσο που ήμουν έτοιμη να πάω να τα κολλήσω πίσω στην κούτρα μου. Ευτυχώς άρχισε να τα συνηθίζει, κι αυτός κι εγώ, που ακόμα τα ψάχνω στο λούσιμο. Όσο να πεις είναι λίγο περίεργο να σου λείπουν τα 2/3 του τριχωτού της κεφαλής.

Κατά τα άλλα, απολαμβάνω το ζεστό μου τσάι γιασεμί τα απογεύματα διαβάζοντας, πηγαίνω σινεμά που πολύ μου έλειψε,τακτοποιώ τις κούτες της μετακόμισης και έχω ρημάξει το public (είπαμε, άλλες αγοράζουν τσάντες και παπούτσια, εγώ αγοράζω βιβλία!)

Καλό χειμώνα!

Frida

Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Συναυλία

Οι συναυλίες έχουν πάντα κάτι το μαγικό. Θες το ανοιχτό αμφιθέατρο με τον νυχτερινό ουρανό γεμάτο πολύχρωμα λαμπιόνια, θες ο παλμός του κόσμου όταν ο καλλιτέχνης εμφανίζεται και εισπράττει το πρώτο του χειροκρότημα, θες τα χέρια που ενώνουν ψηλά σε σχήμα φλόγας, θες οι αγκαλιές που ανοίγουν, τα δάκρυα που κυλούν στον αγαπημένο σου στίχο, οι αναμνήσεις που σε κυριεύουν από τις πρώτες νότες, η φωνή σου που μένει βραχνιασμένη για τις επόμενες μέρες, οι παλάμες σου που πονάνε από τα παλαμάκια...