Ήταν στραβό το κλίμα...

...το 'φαγε κι ο γάιδαρος...Τα νεύρα μου τελευταίως είναι σε al dente κατάσταση. Λίγο που περιμένω να δω πού θα είμαι το Σεπτέμβρη, λίγο οι περικοπές, λίγο που όλα έχουν μείνει στο περίμενε, ε, δε θέλει και πολύ ο άνθρωπος. Το χειρότερο είναι ότι αντιμετωπίζω καθημερινά ανθρώπους με το ίδιο θέμα. Προχτές στο ταχυδρομείο, έχω φύγει σκαστή από τη δουλειά για να στείλω τρία σούπερ επείγοντα δέματα. Μου δίνει η υπάλληλος τα γραμματόσημα, και πάω στον απέναντι πάγκο να τα κολλήσω. Α ναι, στο ταχυδρομείο της περιοχής μου έχουν κι αυτόν τον ακατανόητα καθυστερημένο κανόνα: δε μπορείς να κολλήσεις τα γραμματόσημα την ώρα που σου τα δίνουν, στον ίδιο πάγκο. Πρέπει να πας στον απέναντι πάγκο, να τα κολλήσεις, κι έπειτα να ξαναγυρίσεις σε αυτόν τον πάγκο όπου εξυπηρετείσαι, αντιμετωπίζοντας τα βλέμματα όλων αυτών που περιμένουν στην ουρά μετά από σένα κι εσύ κάνεις βόλτες τα γραμματόσημα σαν τον ηλίθιο. Πάω λοιπόν στον πάγκο, κι ανακαλύπτω ότι δεν υπάρχει σφουγγαράκι για τα γραμματόσημα. Έχει μια οκά κόσμο, είναι σούπερ μπλιαχ να αρχίσω να σαλιώνω σαν γυμνοσάλιαγκας τα γραμματόσημα, οπότε γυρίζω και ρωτάω την υπάλληλο (η οποία για χείριστή μου τύχη είναι η ίδια που την ενοχλεί να έχεις γράψει τη διεύθυνση μισή ίντσα πιο κάτω από ότι πρέπει, να κάνεις καλλιγραφικό το κάπα, κι άλλα τέτοια εύθυμα) ,πού βρίσκεται το σφουγγαράκι. Με κοιτά με γνήσιο βλέμμα απορίας, σαν τη μωβ γελάδα στη διαφήμιση της Milka,και με ρωτάει «ποιο σφουγγαράκι;».Το Μπομπ σφουγγαράκι, ποιο σφουγγαράκι λες να ζητάω καλή μου αφού είμαι σε ταχυδρομείο; Συνεχίζει να μην καταλαβαίνει, της εξηγώ περιφραστικά τι εννοώ, τίποτα, της εξηγώ πώς χρησιμοποιείται το ρημαδοσφουγγαράκι, τίποτα. Μετά από πέντε λεπτά, κι αφού μου έχει φτάσει την πίεση διακόσια κι έχω πάρει ένα ανησυχητικό μπλαβί χρώμα, μου λέει με ύφος «α, τον δακτυλοβρεκτήρα εννοείτε;»
Μου έρχονται υπάλληλοι για να τους βοηθήσω στη συμπλήρωση των στοιχείων τους για την απογραφή. Έρχεται μια κυρία προχτές, με το πρόχειρο πινακάκι στο χέρι. Αφού γράφουμε μαζί το όνομα, το επίθετο και την ημερομηνία γέννησής της (και το μυαλό μου κοντεύει να γίνει πιο νιανιά κι από φαρίν λακτέ) φτάνουμε στο κουτάκι «πόλη». Τη ρωτάω που μένει, μου λέει στο Παγκράτι. Πάω να γράψω Αθήνα, όχι μου λέει, Παγκράτι πρέπει να γράψετε. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, το Παγκράτι δεν είναι πόλη. Τι λέτε μου λέει, έχει και δικό του ταχυδρομικό κώδικα. Της εξηγώ ότι και η Κηφισίας μπορεί να έχει πέντε διαφορετικούς ταχυδρομικούς κώδικες, αλλά δεν είναι άλλη πόλη. Τίποτα, μεδέν εις το πηλίκο. Τελικά για να φύγει από το κεφάλι μου της έγραψα Παγκράτι Αττικής. Δε βγάζεις άκρη αλλιώς. Παγκράτι, Παγκράτι,Ζιμπάμπουε,Ζιμπάμπουε,δε χαλάμε χατήρια.

Τώρα που είπα Μπομπ Σφουγγαράκη, θυμίστε μου να κάνω όταν μεγαλώσω (κι άλλο) ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως όπου θα βάλω τον Gummy Bear, τη Dora τη μικρή εξερευνήτρια κι άλλους τέτοιους ενοχλητικούς. Έλεος, είναι μια πράσινη αρκούδα, που έχω βάσιμες υποψίες ότι τελεί μονίμως σε κατάσταση μέθης,αλλιώς πως θα κυκλοφορούσε ολημερίς χορεύοντας μόνο με το κίτρινο βρακί του;Και μη μου πείτε ότι δεν είναι βρακί,κανονικότατο σώβρακο είναι,έχει και σχισμή για το κατούρημα. Αμ η άλλη;Ποιο νορμάλ παιδάκι προσχολικής ηλικίας έχει σακίδιο που μιλάει, και μωβ μαϊμού με διαστημικές γαλότσες; Αφήστε που πιστεύω ότι έχει σατανικές δυνάμεις, ακόμα κι αν είσαι ενήλικος με ισχυρή θέληση, όταν κάθεσαι κανένα δεκάλεπτο μπροστά στην οθόνη αρχίζεις και της απαντάς!Έχει τρομοκρατήσει και την καημένη την αλεπού,μην κλέβεις και μην κλέβεις…Δεν τη βλέπεις μαρή που είναι η καψερή σαν τσουρομαδημένη ενώ εσύ είσαι σαν φούσκα;Τι θα σε πειράξει άμα κλέψει και η καημένη η αλεπού μια μπανάνα από αυτές που πας στη μάνα σου για να σου κάνει κέικ; Και μην ακούσω για λάθος μηνύματα στα παιδάκια όσον αφορά την κλοπή, σωστά μηνύματα τους δίνουμε δηλαδή όταν τους παρουσιάζουμε ένα πεντάχρονο να κάνει χιλιόμετρα με μια χαζοχαρούμενη μαϊμού,και με μόνα εφόδια ένα χάρτη,ένα φακό κι ένα μισοφαγωμένο ντόνατ,για να βρει ένα δέντρο που βγάζει μπισκότα στη μέση του πουθενα;

Υ.Γ. Μου τη δίνουν απίστευτα οι τύποι που λένε ότι αντικείμενα φοράνε κάτι. Για παράδειγμα «τι ζάντες φοράει το αμάξι σου;» ή «τι φακό φοράει η μηχανή σου;». For cat’s sake, ΔΕΝ είναι άνθρωπας, και δε φοράει τίποτα. Είμαι σοβαρά γιατρέ μου;