Σκόρπιες σκέψεις

• Κάποιος να πει στις τράπεζες ότι το σύστημα "μιλάω στον τηλεφωνητή" είναι εντελώς ηλίθιο και μας κάνει κι εμάς να αισθανόμαστε ηλίθιοι.Μετά από τόση αναμονή στο τηλέφωνο για να συνδεθώ με εκπρόσωπο,ακούγοντας τους "Δρόμους της Φωτιάς", με έπιασε μια τρελή λιγούρα. Μπορεί κι από το τρέξιμο μέσα στο κεφάλι μου -πάντα όταν ακούω Παπαθανασίου νιώθω να τρέχω- μπορεί κι από την τετράμηνη δίαιτα.Ήθελα να φάω έναν κουβά λουκουμάδες με μερέντα,αλλά τι να κάνω,που εκτός από τη δίαιτα,είχα ραντεβού το απόγευμα με την ψυχολόγο,και που να βγάλεις τα σώψυχά σου άμα είναι θαμμένα κάτω από έναν τόνο ζύμης και πραλίνας; 
•  Aν έπρεπε να διαλέξω αγαπημένη εποχή,θα διάλεγα το φθινόπωρο.Πέρα από τη μυρωδιά της βροχής κι αυτό το υπέροχο χρυσαφένιο φως που κατακλύζει τα πάντα,το φθινόπωρο σου δίνει μια γεύση από τη μοναξιά του χειμώνα χωρίς την αψάδα της παγωνιάς του.Σου αφήνει την επιλογή του πισωγυρίσματος,σου υπενθυμίζει ότι δεν τελείωσαν όλα,ότι αν αναζητάς μια τελευταία έξοδο κινδύνου αυτή είναι η στιγμή να ανοίξεις την πόρτα.Η ζέστη του καλοκαιριού εκτός του ότι είναι ληθαργική,σε πείθει ότι Όλα Είναι Εντάξει,μόνο που μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι,και όλη αυτή η ακινησία δε σε αφήνει να κάνεις τίποτα γι'αυτό.
• Τα νέα μας τα ίδια,έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας,με μια προφανή κλίση προς στα κάτω.Προσπαθώ να θυμάμαι να ανασαίνω και να νιώθω,όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία.Με έχει πιάσει μια ανησυχία και μια λιγούρα για πάθος,παράδοση άνευ όρων,κλείσιμο διακόπτη και format συνείδησης.Αυτά.Ακούει κανείς;