Up

Άμα σπάσει το γυαλί λένε,δεν ξανακολλάει.Το λένε για σχέσεις,για ανθρώπους,για καρδιές...Τι καλά που οι άνθρωποι και οι καρδιές δεν είναι όμως από γυαλί,αλλά από σάρκα. Μαλακή,εύκαμπτη,ζεστή σάρκα,που δε σπάει.Το γυαλί χαράσσεται,δύσκολα,αλλά οι χαρακιές μένουν πάνω του για πάντα.Η σάρκα ματώνει,μελανιάζει,κάνει σημάδια,αλλά το ζεστό αίμα που την τροφοδοτεί την κάνει πάλι καλά.Η καρδιά πονάει (όχι μόνο όταν ψηλώνει),βουλιάζει,φουσκώνει από άγχος,αλλά όσο ζούμε,χτυπάει.Άλλοτε ρυθμικά και καθημερινά,άλλοτε τόσο αργά που την ακούς με το ζόρι και νομίζεις ότι θα σταματήσει,κι άλλοτε σαν τύμπανο σε παρέλαση,και κάνει τα μάγουλά σου να κοκκινίζουν και τις άκρες των δαχτύλων σου να μυρμηγκιάζουν.Κανείς δε μπορεί να την κάνει να σταματήσει να χτυπάει,πριν έρθει η ώρα της,κι αυτό είναι και καλό και κακό.Κακό γιατί σε κάποιες στιγμές απελπισίας εύχεσαι-βλακωδώς- να σταματήσει,και να εξαφανιστούν όλα,όμορφα και άσχημα,έγνοιες και χαρές,λάθη και σωστά.Καλό γιατί αυτή πάντα κάνει του κεφαλιού της και δε χρειάζεται σπρώξιμο στην ανηφόρα:ξέρει ότι είναι ζόρι να σκαρφαλώσει από εκεί που έπεσε αλλά όταν ανέβει θα έχει την πιο όμορφη θέα.Παίρνουμε λοιπόν μια βαθιά ανάσα,τόσο βαθιά που να ζαλιστουμε,και αρχιζουμε το σκαρφάλωμα κοιτωντας προς τα πανω. ;-)

Σκόρπιες σκέψεις

• Κάποιος να πει στις τράπεζες ότι το σύστημα "μιλάω στον τηλεφωνητή" είναι εντελώς ηλίθιο και μας κάνει κι εμάς να αισθανόμαστε ηλίθιοι.Μετά από τόση αναμονή στο τηλέφωνο για να συνδεθώ με εκπρόσωπο,ακούγοντας τους "Δρόμους της Φωτιάς", με έπιασε μια τρελή λιγούρα. Μπορεί κι από το τρέξιμο μέσα στο κεφάλι μου -πάντα όταν ακούω Παπαθανασίου νιώθω να τρέχω- μπορεί κι από την τετράμηνη δίαιτα.Ήθελα να φάω έναν κουβά λουκουμάδες με μερέντα,αλλά τι να κάνω,που εκτός από τη δίαιτα,είχα ραντεβού το απόγευμα με την ψυχολόγο,και που να βγάλεις τα σώψυχά σου άμα είναι θαμμένα κάτω από έναν τόνο ζύμης και πραλίνας; 
•  Aν έπρεπε να διαλέξω αγαπημένη εποχή,θα διάλεγα το φθινόπωρο.Πέρα από τη μυρωδιά της βροχής κι αυτό το υπέροχο χρυσαφένιο φως που κατακλύζει τα πάντα,το φθινόπωρο σου δίνει μια γεύση από τη μοναξιά του χειμώνα χωρίς την αψάδα της παγωνιάς του.Σου αφήνει την επιλογή του πισωγυρίσματος,σου υπενθυμίζει ότι δεν τελείωσαν όλα,ότι αν αναζητάς μια τελευταία έξοδο κινδύνου αυτή είναι η στιγμή να ανοίξεις την πόρτα.Η ζέστη του καλοκαιριού εκτός του ότι είναι ληθαργική,σε πείθει ότι Όλα Είναι Εντάξει,μόνο που μέσα σου ξέρεις ότι δεν είναι,και όλη αυτή η ακινησία δε σε αφήνει να κάνεις τίποτα γι'αυτό.
• Τα νέα μας τα ίδια,έχουμε τα πάνω μας και τα κάτω μας,με μια προφανή κλίση προς στα κάτω.Προσπαθώ να θυμάμαι να ανασαίνω και να νιώθω,όχι πάντα με μεγάλη επιτυχία.Με έχει πιάσει μια ανησυχία και μια λιγούρα για πάθος,παράδοση άνευ όρων,κλείσιμο διακόπτη και format συνείδησης.Αυτά.Ακούει κανείς;

Τι θα φάμε σήμερα;

Με φοβίζουν πολλά τα τελευταία χρόνια, όπως φαντάζομαι και τους περισσότερους. Με φοβίζει που μπορεί να χάσω τη δουλειά που αγαπώ, με φοβίζει που μπορεί να μην ξαναδώ τους μαθητές μου του χρόνου, με φοβίζει που μπορεί να μην έχω χρήματα για το σούπερ μάρκετ, με φοβίζει που όλο αυτό που συμβαίνει κατατρώει τους ανθρώπους γύρω μου, και τους κάνει να αλλάζουν. Όχι, δεν ήμασταν πάντα έτσι, κι όχι, δεν αποκάλυψε η κρίση τον πραγματικό μας εαυτό. Είναι λογικό όταν κάποιον τον παίρνουν καθημερινά από τις τράπεζες, όταν χρειάζεται να χωθεί σε ένα διάδρομο του μάρκετ για να τσεκάρει και στο τσεπάκι για τα ψιλά αν του φτάνουν τα λεφτά για αυτά που πήρε, όταν βρίσκει δικαιολογίες για να μην πάει για καφέ γιατί δεν έχει, τα νεύρα του να σπάνε, και να γίνεται γκρινιάρης ή μελαγχολικός. Αυτό που με τρομάζει όμως περισσότερο από όλα, είναι το ανθρωποφάγο τέρας που ανακαλύψαμε όλοι μέσα μας. Μόλις βρούμε ευκαιρία, κάτι που ειπώθηκε άκομψα, άσχημα, κάτι που έγινε και είχε άσχημο αποτέλεσμα, πριν καν σκεφτούμε τι και πως, πριν δούμε και την άλλη πλευρά, πριν περάσει καν από το μυαλό μας ότι ίσως ήταν μια κακή, χείριστη στιγμή, πέφτουμε σαν τα κοράκια και βγάζουμε ανείπωτη χολή και μίσος. Μίσος, τόσο μίσος, και κατάρες, και λόγια που δε θα τα λέγαμε ποτέ. Κλασσική περίπτωση, το διαδίκτυο. Κάνει κάποιος ένα ποστ στο Facebook, με μια «καταγγελία» ,ένα παράπονο, μια βλακεία πολλές φορές, κι από κάτω μετά από δύο λεπτά εξαπολύεται ένας οχετός, όσο ηλιθιωδώς ρηχό κι αν ήταν το αρχικό δημοσίευμα. Βγάζει για παράδειγμα ο άλλος από το μυαλό του ότι τον ενοχλούν στο τηλέφωνο, και κάποιος χωρίς να απορήσει, να σκεφτεί ότι ίσως λέει ψέματα, χωρίς να τον ξέρει καν, χωρίς να τον έχει γνωρίσει από κοντά, αρχίζει να βρίζει, να καταριέται, να «συμπάσχει», να οργίζεται. Και εννοείται ότι το μίσος και η οργή κλιμακώνονται όταν πρόκειται για φιλοσοφημένα κατηγορώ ακόμη και της τελευταίας τρύπας του ζουρνά που λέμε και στα μέρη μου, μια κι έγινε πλέον της μοδός όποιος θέλει να δείξει σκεπτόμενος τη σήμερον ημέρα,αφού έχει δει κανα δυο σειρές και εκπομπές μαγειρικής, να γράφει δυο μπαρούφες στο Facebook, ή στο Twitter, ή ακόμη καλύτερα, να κάνει quote τα λόγια κάποιου διάσημου, που ταιριάζουν στο περιστατικό. Ακόμη πιο αξιοπερίεργο είναι το ότι όταν έρχεται η στιγμή να αντιδράσει σε πραγματικό χρόνο και καταστάσεις,ο ίδιος άνθρωπος παραμένει απλά βουβός παρατηρητής. Μάλλον έχει κάνει πολλάκις το «χρέος» του με αλλεπάλληλα ποστ γκρίνιας, φιλοσοφίας και κατηγοριών, και έχει ξεθυμάνει πλέον. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ για αυτές τις αντιδράσεις, τόσο πολύ κλεινόμαστε μέσα μας που μας βγαίνει όλη η πικρία και η χολή μόνο στον τοίχο ενός αγνώστου-γνωστού στο Fabebook; Είναι πιο εύκολο να βρίσουμε,να ξεσπάσουμε,να οργιστούμε,μπροστά στην οθόνη μας,για ένα «πρόβλημα» που δεν εξετάζουμε καν αν είναι υπαρκτό; Ή μήπως είμαστε τόσο γεμάτοι μίσος και κακία,που πρέπει να φάμε ο ένας τον άλλο έστω και διαδικτυακά για να χορτάσει το ανθρωποφάγο άλλο μας μισό;Και τι θα γίνει άραγε όταν δεν έχουμε άλλους «φίλους» στο Facebook να φάμε;

And so this is Christmas...

Καλά Χριστούγεννα,χωρίς άλλα ψέμματα,απογοητεύσεις,απελπισία,κακία,αρνητική ενέργεια και προσωπεία.Εύχομαι η καινούρια χρονιά να φέρει σε όλους μας μόνο αλήθειες (όσο κι αν πονάνε), ευτυχία,ελπίδα,θετική σκέψη και πραγματική αγάπη.Να είστε καλά!

Summer bloody summer

Το φετινό καλοκαίρι έχει βαλθεί να συναγωνιστεί σε μαυρίλα το περσινό. Το περσινό έτσι κι αλλιώς sucked, οπότε καταλαβαίνετε ότι το φετινό είναι για Χρυσά Βατόμουρα τουλάχιστον. Έχω θυμώσει, απογοητευτεί, απελπιστεί, μαλώσει, κλάψει, φωνάξει, μετανιώσει τόσες φορές που πια έχω χάσει το μέτρημα. Ανακαλύπτω καθημερινά πως αυτός ο βλάκας ο Μέρφυ και ο ηλίθιος νόμος του επιβεβαιώνονται περίτρανα και αν όντως ισχύει ότι “it’s always darker just before dawn”, περιμένω οσονούπω να ζήσω live τους τίτλους έναρξης της Οδύσσειας του Διαστήματος αλλά με έναν ήλιο σαν αυγουστιάτικο καρπούζι να ανατέλλει αντί για την υδρόγειο. Γύρω μου βλέπω ανθρώπους που περνάνε επίσης μεγάλα λούκια, και δε μπορώ να καταλάβω, μας έχουν μουντζώσει; Ψάχνω να βρω τη θετική μου ενέργεια, την οποία είχα σε τόσο μεγάλο απόθεμα που ενίοτε έσπαγε τα νεύρα του αλλοπρόσαλλου κόσμου γύρω μου, αλλά μάλλον τα φυλούσα πολύ καιρό και δε βρίσκω πια την κρυψώνα της. Το φτου ξελευτερία για όλους δεν πιάνει πια, και ώρες ώρες σκέφτομαι μήπως θα ήταν καλύτερα να συνεχίσω να τα φυλάω, με τα μάτια κλειστά και απλά μετρώντας μέχρι να έρθει η μαμά μου να με μαζέψει για ύπνο. Μέσα στα ταραγμένα μου όνειρα όμως, τριβελίζει το μυαλό μου η αγαπημένη μου φράση από τον Dr. Seuss:

Βρε μήπως να αφήσω το κρυφτό και να αρχίσω την αμπάριζα;

Tα γατάκια της Breena και του Casanova ήρθαν στον κόσμο!

Έχουμε νέα μέλη στην οικογένειά μας!Τέσσερα χνουδωτά θαύματα ήρθαν στον κόσμο στις 31 του Μάη.Περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες στο site μας: www.elvenstar.gr

16η και 17η Διεθνής Έκθεση Μορφολογίας Γάτας

Η πρώτη έκθεση για το 2012 για εμάς και τα αιλουράκια μας ήταν στην Αθήνα, στις 21 και 22 Ιανουαρίου. Συμμετείχαμε σε δύο Διεθνείς Εκθέσεις Μορφολογίας, με συμμετέχοντες και κριτές από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Πολύς κόσμος (205 γάτες και πολλοί επισκέπτες), άγχος, τρέξιμο, αγωνία για τα αποτελέσματα, αλλά από την άλλη καλοί φίλοι που είχαμε καιρό να δούμε, ωραίο παρεάκι, καινούριες γνωριμίες (ακόμα κι από τη Φινλανδία!) , συγκίνηση, κι επιτυχίες. Βάζοντας τα θετικά και τα αρνητικά στη ζυγαριά, θα έλεγα ότι γέρνει προς την πλευρά της όμορφης εμπειρίας, με την οργάνωση των εκθέσεων στην Ελλάδα να γίνεται ολοένα και καλύτερη, και την ελπίδα ότι όλο και περισσότεροι Έλληνες θα εκτιμήσουν τη γάτα ως κατοικίδιο κι ως ισότιμο μέλος της οικογένειάς τους να διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Η Πρωταθλήτριά μας Breena (CH Titran’s Brunhilde) μάγεψε τους κριτές, και δεν απορώ, μιας και χαϊδεύτηκε ακόμη και στο κεφάλι τους. :-Ρ Μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο πήρε δύο Excellent 1, δυο πιστοποιητικά για Διεθνή Πρωταθλήτρια (International Champion), ενώ πέρασε και τις δύο μέρες στον τελικό του Best in Show. Ένα ακόμη πιστοποιητικό και θα κατακτήσει τον τίτλο της Διεθνούς Πρωταθλήτριας, είμαι τόσο υπερήφανη!

Η Ηλένια μας (Titran’s Rosalina) διαγωνίστηκε φέτος για πρώτη φορά στην κατηγορία στειρωμένων. Πήρε δύο Excellent 1, τα δύο πρώτα της πιστοποιητικά για τον τίτλο Premier και υποψηφιότητα για το Best in Show και το Σάββατο και την Κυριακή! Ανακηρύχθηκε επίσης Καλύτερη Γάτα της Έκθεσης στην κατηγορία των θηλυκών στειρωμένων, μπράβο στην ηλιαχτίδα μας!

Ο γλυκός μας Freki (Titran’s Freki),για πρώτη φορά στην κατηγορία των ενηλίκων κι ούτε καν ενάμισι έτους, πήρε δύο Excellent 1,τα δύο πρώτα του πιστοποιητικά για τον τίτλο του Πρωταθλητή, Best in Variety και μία υποψηφιότητα για Best in Show!

Ο μικρούλης μας Casanova (Quadzilla’s Sir Giacomo Casanova) διαγωνίστηκε στην κατηγορία Junior, αφού είναι μόλις εννέα μηνών, και ήταν η πρώτη του συμμετοχή σε έκθεση. Το Σάββατο πήρε Excellent 1, γοητεύοντας την κριτή, που δεν παρέλειψε να του δείξει την αδυναμία της.

Την Κυριακή πήρε και πάλι Excellent 1,ανάμεσα σε τέσσερα γατάκια, και υποψηφιότητα για καλύτερο γατάκι της έκθεσης! Δε θα μπορούσαμε να είμαστε περισσότερο υπερήφανοι!

Τέλος, η Εριέττα μας (Titran’s Henriette) συμμετείχε στη Διεθνή Έκθεση της Ρώμης, στις 6 Νοεμβρίου του 2011 .Ήταν η πρώτη της συμμετοχή στην κατηγορία των ενηλίκων, και θριάμβευσε! Μόλις δεκαέξι μηνών, πήρε Excellent 1 και το πρώτο της πιστοποιητικό για Πρωταθλήτρια με μεγάλο ανταγωνισμό, καθώς συμμετείχαν περισσότερες από 400 γάτες! Go girl!