Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

Έχω από χτες δέκατα,συνάχι και βήχα.Γύρισα σπίτι αφού περιέφερα το ζομπιοποιημένο μου τομάρι στη δουλειά για ένα οκτάωρο,για να ανακαλύψω οτι η Μόιρα βρήκε ενδιαφέρον να μαρκάρει εις διπλούν το κρεβάτι του αδερφού μου (δεν ξέρω γιατί,μάλλον τον περνά για γάτο).Βγάλε τα σεντόνια,τα μαξιλάρια,το πάπλωμα,βάλε τα πλυντήριο και στο καπάκι στεγνωτήριο για να μην πάρει τίποτα χαμπάρι η μαμά.Μετά είχε περάσει η ώρα και δεν ήθελα πια να φάω μεσημεριανό,οπότε καθάρισα άμμους,τάισα,βούρτσισα,απάντησα σε κάποια e-mails και ξάπλωσα.Αλλά ουχί,μικρό και ανόητο μουκέλι,δε θα κοιμηθείς επ' ουδενί.Διότι εκείνη την ώρα αποφάσισε να με πάρει ο υπεύθυνος της αντιπροσωπείας του αυτοκινήτου για να μου κλείσει ραντεβού για την τοποθέτηση του αυτόματου συστήματος παρκαρίσματος (που θα έπρεπε ήδη να έχει κάνει πριν πάρω το αμάξι,αλλά ξέχασε),ο αδερφός μου (ο οποίος με κόλλησε παρεπιπτόντως) για να με ρωτήσει αν θα βγω,κι αφού διαπίστωσε ότι δεν θα βγω (για να μη δουμε σε επανέκδοση τη "Νύχτα των Ζωντανών-Νεκρών") να μου ανακοινώσει ότι θα φέρει το βράδυ "τα παιδιά" για φαγητό στο σπίτι.Τα οποία παιδιά ακουγόταν στο σαλόνι σαν ζουλού που κάνουν ανθρωποθυσίες,και παρόλες τις φιλότιμες προσπάθειες που έκαναν,δε με άφησαν να κοιμηθώ στην ώρα μου.Σήμερα άνοιγα εγώ το γραφείο,κι εχω καταναλώσει περισσότερο τσάι από ότι συνολικά σε όλη μου τη ζωή (μην αναζητήσετε γιασεμιά για την επόμενη δεκαετία,τα έχει κόψει όλα η Τwinnings για χάρη μου),σε συνδυασμό με ένα κοκτέιλ Comtrex και εισπνεόμενων (κατά το μεσημέρι προβλέπεται να έχω κάνει τρελό κεφάλι,αλά Ντεπ στο "Fear and Loathing in Las Vegas").Ναι,γκρινιάζω.