Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

Αν είμαστε έτσι καλά…

Η χρονιά μου ήταν φαντάζομαι πάνω κάτω παρόμοια με των περισσοτέρων: αρκετές απογοητεύσεις, στενοχώριες, άγχη, προβλήματα υγείας, ακόμη και απώλειες. Βλέπω κόσμο γύρω μου απελπισμένο, που έχει χάσει τη λάμψη του, που περπατά σκυφτός μουρμουρίζοντας μονίμως για τους φόρους, την αχαρακτήριστη πολιτική κατάσταση, την καθημερινή του αγωνία για το τι θα μας συμβεί την επόμενη μέρα. Βλέπω όμως και κόσμο που μέχρι τώρα δε σήκωνε καν το κεφάλι του να δει τον διπλανό του στα φανάρια πηγαίνοντας στη δουλειά, να χαμογελά με κατανόηση από το δίπλα τζάμι. Βλέπω συναδέλφους μου να πηγαινοέρχονται μαζί στο σχολείο για να γλιτώσουν βενζίνη και να γίνονται παρέα, βλέπω ανθρώπους να μαζεύονται για φαγητό όλοι μαζί στο σπίτι από το να πάνε σε μια απρόσωπη καφετέρια, ανθρώπους να φτιάχνουν τα φετινά χριστουγεννιάτικα δώρα από το να τα αγοράσουν από ένα μεγάλο πολυκατάστημα. Νομίζω ότι όλη αυτή η κρίση, που μας έχει γεμίσει θυμό, κατήφεια και άγχος, κατά έναν περίεργο τρόπο μας έφερε και λίγο πιο κοντά. Μας έκανε να θυμηθούμε πως όταν κάποιος μας λέει «να είσαι καλά», εννοεί πραγματικά καλά, κάτι που είχαμε ξεχάσει μάλλον. Φέτος λοιπόν δεν έχει απολογισμό, όσα θέλω να πω τα συνοψίζουν οι παρακάτω στίχοι:

Αν είμαστε έτσι καλά, μ’ αυτή την αγάπη, που πότε σωπαίνει και πότε μιλά…

Μπορούμε να μπούμε σε πλοία και τραίνα, να δούμε πολλά ή κανένα…

Αν είμαστε έτσι γεροί, και νιώθουμε ωραία, που είπαμε όχι σε τόσα μπορεί…

Υπάρχει ένας χρόνος στ’ αλήθεια μεγάλος, να ζει για τον έναν ο άλλος…

Αν είμαστε έτσι ζεστά, και κάνουμε αστεία, στη μέση του δρόμου, στον κόσμο μπροστά…

Δεν ξέρω τι άλλο μπορούσα να ελπίζω, θα χάσω είχα πει, μα κερδίζω…

Για την επόμενη χρονιά λοιπόν η μοναδική μου ευχή είναι να είστε ΕΤΣΙ καλά.

Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

I am a lion, hear me roar! :-)

Μια θεματική ενότητα που πάντα συναρπάζει τα παιδιά, ειδικά τα μικρότερα σε ηλικία, είναι αυτή στην οποία διδάσκονται τα ζώα. Οι ιδέες είναι πραγματικά ανεξάντλητες, και εγγυώνται τη διασκεδαστική εκμάθηση αλλά και… διδασκαλία. Η συγκεκριμένη ενότητα προσφέρεται για χρήση υλικού που ξυπνά σχεδόν όλες τις αισθήσεις των παιδιών, στοιχείο που βοηθά στην καλύτερη κι ευκολότερη αφομοίωση των νέων λέξεων.

A unit that fascinates all children, especially the younger ones, is the one that teaches animals. There are virtually endless ideas and possibilities that guarantee both fun learning and… teaching. This unit also favors usage of materials that appeal to almost all the senses, something that helps better and easier learning of the new vocabulary.

Για να δώσετε στα παιδιά μια πρώτη γεύση της νέας ενότητας, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε καρτέλες με τα ζώα, λέγοντας το όνομά τους στα αγγλικά, με τον κατάλληλο τόνο. Εγώ προτίμησα να παρουσιάσω ανακατεμένα τα άγρια με τα οικόσιτα ζώα, γιατί με βοήθησε στην τελευταία δραστηριότητα της ενότητας. Αφού έχετε κάνει μια πρώτη γνωριμία με τις νέες λέξεις, μπορείτε να συνδυάσετε τα ζώα με τον ήχο τους. Θα σας εξυπηρετήσει ένα παιχνίδι βρεφικής ηλικίας που παράγει ήχους διάφορων ζώων με το πάτημα του κατάλληλου κουμπιού, ή ένα cd με ηχογραφημένες φωνές ζώων. Αρχικά, μοιράστε τις καρτέλες με τις εικόνες των ζώων, ώστε αν κάποιος μαθητής δε θυμάται το όνομα του ζώου στα αγγλικά, να σηκώσει απλά την καρτέλα του όταν ακούσει τον ήχο. Έτσι κανείς δε θα αισθάνεται ντροπή που δε θυμάται τη λέξη, γιατί θα μπορεί να συμμετέχει στο παιχνίδι. Με αυτό τον τρόπο επιτρέπουμε σε κάθε μαθητή να προχωρήσει στο στάδιο παραγωγής λόγου με το δικό του ρυθμό, και μόνο όταν αισθάνεται εκείνος έτοιμος. Μέσω της συχνής επανάληψης, σιγά σιγά όλοι θα θυμούνται τουλάχιστον το ζωάκι του οποίου την καρτέλα είχαν. Παίζουμε το παιχνίδι αρκετές φορές, ώστε οι καρτέλες να εναλλάσσονται, και ο κάθε μαθητής να έχει μάθει τουλάχιστον τρία ζώα μέχρι το τέλος του μαθήματος. Μαθαίνουμε επίσης να τραγουδάμε το τραγουδάκι “Old McDonald had a farm”, που συνδέει τα ζωάκια της φάρμας με τους ήχους τους.

In order to give your learners a first taste of this unit, you can use animal flashcards, saying the name of the animal in the appropriate tone in each case. I prefer presenting wild and domestic animals altogether, because it helps a lot in my last session of this unit. After having introduced the new vocabulary, you can combine animals with the sound they make. A preschool toy producing various animal sounds or a cd with animal sounds can help you with this task. First give out the animal flash cards, so that in case a student does not remember the name of the animal in English, he / she can lift her flashcard and still win in the game. That way, no one will be embarrassed for not remembering the new words, and they will move to the production stage whenever they are ready and confident. Through repetition everyone will at least remember the name of the animal they had on their flashcard. We pay this game several times, making sure we rotate the flashcards, so that every student knows at least three animals by the end of the lesson. We also learn the song “Old Mc Donald had a farm”, which combines animals with the sounds they make.

Στο επόμενο μάθημα, φτιάχνουμε μαριονέτες από κάλτσες. Εξυπηρετεί καλύτερα να έχει ετοιμάσει ο δάσκαλος τα κομμάτια κάθε μαριονέτας, και να τα έχει βάλει μέσα στην κάθε κάλτσα. Οι οδηγίες και τα υλικά είναι πολύ απλά. Εγώ χρησιμοποίησα παλιές κάλτσες σε διάφορα χρώματα, παλιά περιοδικά, το φθηνότερο γκρι χαρτόνι, μερικά κομμάτια felt, ένα πιστόλι σιλικόνης και… πολύ φαντασία.

Ο στόχος είναι να δείξουμε στα παιδιά πως μπορούμε να ανακυκλώσουμε υλικά που δε χρειαζόμαστε, και να δώσουμε ερεθίσματα στην αίσθηση της αφής, που θα τα κάνουν να θυμούνται τις λέξεις ευκολότερα. Για παράδειγμα η «γούνα» της μαριονέτας-γάτας είναι μαλακή, ενώ τα λευκά χαρτονένια δόντια του καρχαρία μυτερά. Τα πρώτα δέκα λεπτά του μαθήματος αφήνουμε τα παιδιά να μαντέψουν τι ζώο έτυχε στον καθένα, κοιτάζοντας τα κομμάτια του.

Αν έχει προηγηθεί το μάθημα με τα μέρη του σώματος και των χρωμάτων, τους προτρέπουμε να χρησιμοποιήσουν το λεξιλόγιο που έχουν ήδη μάθει, για παράδειγμα «big grey ears,two big white teeth,maybe its a mouse”. Έπειτα κολλάμε μαζί τους τα κομμάτια και αποκαλύπτεται τι ζώο έχει ο καθένας. Τους ζητούμε να μιμηθούν τη φωνή του ζώου τους και να πουν το όνομά του στα αγγλικά.

In our next lesson, we make sock puppets. It is more convenient for the teacher to prepare the parts of every puppet from home, and place them into each sock. The instructions and the materials you need are really simple. I used old socks in various colours, old magazines, the cheapest grey carton I could get my hands on, some pieces of felt, a hot glue pistol and… a lot of imagination.

Our aim is to show our children how they can recycle materials they do not need, and stimulate their sense of feel, so that they remember the new words more easily. For example, the “fur” of the cat-puppet is soft, while the white carton teeth of the shark are pointed.

For the first ten minutes we let the students guess what animal they have in their hands, by looking at its pieces. If they already know the body parts and colours, we encourage them to use the vocabulary to describe what they see, e.g. “big grey ears, two big white teeth, maybe it’s a mouse”. Then, we put the puppets together, and we see what animal each student has. We ask them to mimic their animal’s voice and say its name in English.

Την επόμενη διδακτική ώρα, παίζουμε το παιχνίδι με τα ονόματα των ζώων, που παίξαμε με τις καρτέλες στο πρώτο μάθημα, αλλά με τις μαριονέτες μας αυτή τη φορά. Τα ζωάκια πηγαίνουν για ύπνο, και πρέπει να πεταχτούν μόλις ακούσουν το όνομά τους στα αγγλικά. Παίζουμε αρκετές φορές, εναλλάσσοντας τις μαριονέτες και τους μαθητές, ενώ μπορούμε να βάζουμε το νικητή κάθε γύρου να φωνάζει τα ζωάκια στον επόμενο γύρο.

Στη συνέχεια, ο δάσκαλος περιγράφει ένα ζωάκι, και το παιδάκι που έχει τη μαριονέτα πρέπει να μαντέψει αν μιλά για το δικό του, και να το σηκώσει. Με αυτή τη δραστηριότητα ανακυκλώνεται το λεξιλόγιο που έχουν ήδη μάθει, όπως τα επίθετα, τα μέρη του σώματος, τα χρώματα και οι αριθμοί.


In our next session, we play the game with the animal names that we played in our first lesson, but this time we use our puppets instead of flashcards. The animals pretend to go to sleep, and they have to pop up every time they hear their name. We play several times, rotating the puppets and the students, while we can have the winner of each round call the animals in the next round.

Next, the teacher describes an animal, and the student who has the puppet must guess if it is his, and “wake it up”. That way we recycle the vocabulary they have already learned, like adjectives, body parts, colours and numbers.

Στο τελευταίο μάθημα διαβάζουμε στην τάξη το βιβλίο “Dear Zoo”. Τα παιδιά μαντεύουν τι ζώο κρύβεται μέσα σε κάθε κουτί, και μιμούνται με κινήσεις πόσο μεγάλο, άγριο κτλ. είναι. Επίσης απαντούν σε ερωτήσεις που αφορούν το χρώμα του ζώου, τι του αρέσει να τρώει, που ζει, κτλ. Το συγκεκριμένο βιβλίο κάνει πάταγο κάθε φορά που το διαβάζουμε, ενώ σαν επιπλέον δραστηριότητα μπορούμε να παίξουμε μαντεύοντας μπερδεμένα τα ζωάκια που είναι στο κάθε κουτί.


In our last lesson, we read “Dear Zoo” in class. The students guess what animal is hidden in each box, and imitate by gestures how big, fierce, etc. it is. They also answer questions regarding the colour of the animal, where it lives, what it likes eating,etc. This particular book is a smash every time we read it,and as an extra activity we can play a game guessing what animal is in every box, in mix order.

Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Head, shoulders, knees and toes!

Την περασμένη χρονιά είχα την τύχη και τη χαρά να δουλέψω σε ένα Πειραματικό Δημοτικό Σχολείο στην Κάλυμνο, το οποίο λειτουργούσε σύμφωνα με το ενιαίο αναμορφωμένο πρόγραμμα. Για όσους δε γνωρίζουν σχετικά, αυτό σημαίνει ανάμεσα σε πολλά άλλα, ότι οι μαθητές διδάσκονται Αγγλικά από την πρώτη δημοτικού. Όταν μου πρότειναν να αναλάβω τη διδασκαλία των μικρών τάξεων, ενθουσιάστηκα αλλά συνάμα αγχώθηκα, γιατί από τη μία πάντα προτιμούσα να διδάσκω παιδιά μικρότερης ηλικίας, αλλά από την άλλη ήταν ένα δύσκολο εγχείρημα, καθώς δεν υπήρχε υλικό, κατευθυντήριες γραμμές, και εν ολίγοις ουσιαστικά έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν. Κοιτάζοντας πίσω, πιστεύω ότι η χρονιά αυτή ήταν από τις πιο σημαντικές και δηιουργικές για μένα. Καταφέραμε τόσα πολλά, φυσικά με την αμέριστη συμπαράσταση των γονέων, των συναδέλφων, και πάνω από όλα των μαθητών. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή παραμένει κατά τη γνώμη μου η εικόνα ενός μικρού παιδιού που όταν ήρθε στο σχολείο δεν ήξερε καν το αγγλικό αλφάβητο, να σε αγκαλιάζει και να σου λέει “Bye bye miss,see you in September!” τον Ιούνιο. :-)

Με τη σκέψη ότι φέτος πολλοί συνάδελφοι θα ήρθαν στην ίδια θέση που ήμουν εγώ πέρυσι, σκέφτηκα να παρουσιάσω μερικές θεματικές ενότητες που δουλέψαμε με τα πρωτάκια και τα δευτεράκια μου. Πάρτε ιδέες, υλικό, ή απλά μια μικρή γεύση του πόσο καλά περάσαμε τη χρονιά που πέρασε.Τα συγκεκριμένα posts θα μεταφράζονται και στα αγγλικά, καθώς αρκετοί συνάδελφοι στο εξωτερικό ενδιαφέρονται για νέες ιδέες. ;-)

Παραθέτω πάντα τις πηγές του υλικού που χρησιμοποίησα, παρόλα αυτά αν θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη διαδικασία, το πλάνο μαθήματος, ή οτιδήποτε άλλο, στείλετέ μου ένα e-mail,θα χαρώ πολύ να βοηθήσω όπως μπορώ. Oι φωτογραφίες και τα video αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του 2ου Δημοτικού Σχολείου Καλύμνου, κι ευχαριστώ πολύ το Διευθυντή, κ. Γιάννη Θεοφιλίδη, που μου επέτρεψε να τα χρησιμοποιήσω.

Last year I had the honour and joy to work in an Experimental Elementary school in the island of Kalymnos, that was in full accordance with the unified reformed daily schedule. For those of you who are not familiar with the educational system in Greece, it means among others, that students are being taught English from the first grade. When I was first offered this post, I was excited but also worried ,since I have always loved teaching young children, but it was also a big challenge, without feedback, materials and guidelines, in other words I had to start from zero point. Looking back, I believe this year was one of the most important and creative ones for me. We managed to do and learn so many things, of course with the parents’, my colleagues’ and most of all my students’ support. The biggest reward for me is watching a child that, coming to school didn’t even know the English alphabet, hugging you and saying “Bye bye miss, see you in September!” in June. J

Thinking that many of my colleagues are in the same position I was last year, I thought of presenting some of the units my first and second grade students have worked on throughout our school year. Share ideas, materials, or just have a small taste of the good times we’ve had. These posts will be translated in English as well, as many foreign teachers are interested in this material. ;-)

I always site my sources, but in case you want more information, details, etc. feel free to contact me by e-mail, I will be more than happy to help in any way I can. The copyright of the photos and the videos belongs to the 2nd Primary School of Kalymnos, and I thank the Principal, Mr.John Theofilidis, for allowing me to use them.

Body parts

Mια ενότητα την οποία βρήκα πολύ διασκεδαστική και εγώ και οι μαθητές μου, που πέρυσι φοίτησαν στην πρώτη και τη Δευτέρα Δημοτικού, ήταν αυτή στην οποία μάθαμε τα μέρη του σώματος. Όταν έχει να κάνει κάποιος με παιδιά τόσο μικρής ηλικίας, είναι σημαντικό να έχει κατά νου ότι πρέπει να εναλλάσσει σε τακτά χρονικά διαστήματα τις δραστηριότητες, γιατί βαριούνται εύκολα, και να μη «μπουκώνει» πολύ το κάθε μάθημα, γιατί κουράζονται επίσης εύκολα. Κατά τη γνώμη μου πρέπει επίσης να δείχνει στα παιδιά συνεχώς πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα που μαθαίνουν, εξάλλου αυτός είναι και ο λόγος που τη διδάσκονται, κι όχι για να κρεμάσουν ένα πτυχίο στον τοίχο.

A unit both my first and second grade students and I had a lot of fun with, was body parts. When a teacher has a group of such young learners, it is important to keep in mind that there should be a variety of activities, because they are easily bored, but not to fill the lesson up with too many of them, because they get tired very quickly. In my opinion, a teacher should also try to constantly remind and show his/her students how they can use all this new knowledge, after all, this is the reason for learning a foreign language, and not in order to hang another certificate on the wall.

Αρχικά έδειξα στα μικρά μου τα μέρη του σώματος και τους ζήτησα να επαναλαμβάνουν μετά από μένα. Φρόντισα να λέω τις λέξεις αργά και καθαρά, και να τονίζω τη σωστή προφορά τους σε όποιον δυσκολευόταν. Επίσης βοήθησε πολύ η κίνηση κάθε μέλους με συγκεκριμένο τρόπο, και ο συνδυασμός της με τον ήχο της λέξης. Για παράδειγμα λέγοντας αργά “arm” ενώ περνούμε το άλλο μας χέρι από πάνω του, και χτυπώντας παλαμάκια λέγοντας κοφτά “hands”, βοηθά τα παιδιά να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ χεριού και παλάμης, ποδιού και πατούσας κτλ. Μετά από μερικές επαναλήψεις, προχώρησα στο πρόσωπο, όπου πάλι με συνδυασμό κίνησης και ήχου λέξης, έδειξα τα μάτια, τη μύτη, το στόμα, και τα αυτιά. Έπειτα, όταν άρχισα να βλέπω ότι θυμούνται αρκετές από τις νέες λέξεις, έπαιξα μαζί τους ένα παιχνίδι. Ο δάσκαλος λέει ένα μέρος του σώματος, και οι μαθητές πρέπει να το αγγίξουν. Παίζοντας το παιχνίδι παρατήρησα ότι αναγνώριζαν τις λέξεις όταν τις έλεγα με τον τόνο που είχα χρησιμοποιήσει στην αρχή, και μάλιστα έκαναν τις ίδιες κινήσεις με μένα όταν τους τις έδειξα. Παίξαμε αρκετές φορές, προσθέτοντας πιο «δύσκολα» μέρη του σώματος σε κάθε γύρο.

We spend some time introducing the body parts to our students, and ask them to repeat the new words. Make sure to say the words slowly and clear, and stress the right pronunciation to those students who find difficulty in saying them correctly. I prefer showing them the parts and using a different tone in my voice for each one. I also combine movement where possible, e.g. a long tone for “arm”, moving my other arm along it, and a short tone for “hands”, clapping my hands. We can start with the main body parts and move on with a more detailed description of the body and the face. After a while, making sure they remember enough of the new words, we play a game where I name a body part and everyone must touch it. Playing this game, I noticed that they recognized the words when I used their particular tone. Moreover, they used the same movement combination I used when I was teaching them. We play this game several times, adding more “difficult” body parts in each round.

Στο επόμενο μάθημα, κι έπειτα από μια σύντομη επανάληψη των νέων λέξεων, μάθαμε και χορέψαμε το τραγούδι “Head,shoulders,knees and toes”. Υπάρχουν δεκάδες video στο διαδίκτυο για το συγκεκριμένο τραγούδι. Εγώ διάλεξα ένα στο οποίο τραγουδούσαν και χόρευαν παιδάκια της ίδιας ηλικίας με τα δικά μου, ώστε να μπορούν πιο εύκολα να ταυτιστούν και να τολμήσουν. Μπορείτε να βρείτε στη συνέχεια μια εκδοχή του τραγουδιού στην οποία λείπουν κάποια μέρη του σώματος, και πρέπει να τα φωνάξουν τα παιδάκια για να συμπληρωθεί το τραγούδι. Εμείς διαλέξαμε μία στην οποία έλειπαν λέξεις, αλλά επίσης το τραγουδάκι προχωρούσε ολοένα και πιο γρήγορα! Έτσι περνούν εύκολα από τη διαδικασία της επανάληψης, σε αυτή της παραγωγής λόγου. Είναι πολύ σημαντικό στην όλη διαδικασία να συμμετέχει κι ο δάσκαλος. Θυμηθείτε, αν δεν απολαμβάνετε κι εσείς το μάθημα, και φοβάστε να «γελοιοποιηθείτε», και οι μαθητές σας θα είναι σφιγμένοι και θα φοβηθούν να κάνουν λάθη.

In our next lesson and after a brief revision of the body parts we have learned, we sing and dance “Head ,shoulders, knees and toes”. There are a lot of videos that feature children singing and dancing the song, and watching them motivates the students to do the same, especially if you choose a video with children of their age, as I did. We can use a video where some of the verses go blank and the students need to fill in, or a video where the song goes faster after each verse. This way, they move from the mimic stage, to the production stage, without even noticing. It is very important that the teacher participates in the singing and dancing too, as they are usually a bit hesitative at first. This will teach our young learners that we all enjoy our lesson and use the new words, even if we make mistakes and we laugh at each other.


Την επόμενη διδακτική ώρα, φτιάξαμε όλοι από ένα τέρας! Ο κάθε μαθητής παίρνει ένα σώμα τέρατος,που είναι ίδιο για όλους, ώστε να το χρωματίσει όπως θέλει. Στη συνέχεια, ο δάσκαλος περνά με ένα σακουλάκι ανακατεμένα μέλη του σώματος. Ο κάθε μαθητής πρέπει να βάλει μέσα το χέρι του, να πιάσει ένα, να πει το όνομά του στα αγγλικά, και να το κολλήσει στο τέρας του. Αν δε θυμάται τη λέξη, ή την πει λάθος, ο δάσκαλος του τη θυμίζει, ώστε στον επόμενο γύρο να πάρει το μέρος που θέλει. Μπορεί επίσης ο δάσκαλος να έχει χωρισμένα τα μέρη του σώματος, και το κάθε παιδί να ζητά συγκεκριμένα το μέρος που λείπει από το τέρας του. Τα τέρατα καταλήγουν πολύ αστεία, με όλα αυτά τα παράταιρα μέρη! Όταν όλοι έχουν το μοναδικό τους τέρας, τους ζητάμε να το ονομάσουν, και του παίρνουμε συνέντευξη. Τα παιδιά μιμούνται τη φωνή του τέρατος, κι απαντούν ερωτήσεις σχετικά με τα χρώματα του (που έχουν ήδη διδαχθεί), την καταγωγή του, τι του αρέσει και τι όχι. Με αυτό τον τρόπο το παιδί βάζει τη φαντασία του να δουλέψει, και οι απαντήσεις που παίρνουμε είναι αποτέλεσμα πραγματικής γνώσης και δημιουργικής χρήσης της γλώσσας, κι όχι απλή αναπαραγωγή φράσεων που έχει αποστηθίσει μηχανικά. Η συγκεκριμένη δραστηριότητα μπορεί να εισάγει και την επόμενη θεματική ενότητα, που μπορεί να είναι τα επίθετα, οι εθνικότητες, οι προτιμήσεις κτλ. Όταν τελειώσουμε, κρεμάμε τα τέρατά μας στον τοίχο, ώστε να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για μελλοντική αναφορά.

In the next lesson, everyone made a monster! We distribute a monster body to every student to colour. When they finish, we go around giving them the body parts they ask for-in English- or put all the body parts in a bag and go around the class. Every student puts his/her hand in the bag, picks a random body part, and if he/she manages to name it, sticks it to the monster. If not, we remind the word so that in the next round they get the body part they want. They colour them as well, and glue them on their monster. The monsters end up really funny, with all those mismatched body parts! Now that each student has his/her own monster, we ask them to give a name to their monster, and we interview it. We ask some questions to revise the body parts, the colours, the numbers, or even introduce pairs of adjectives, e.g. small-big, tall-short, etc. The students mimic the monster’s voice and imagine the answers. That way we have original answers, where the students have really used their knowledge and been creative with the language, and not just repeated chunks they remember mechanically. When we finish, we pin all the monsters on the wall for future reference.


Στο τελευταίο μάθημα αυτής της ενότητας, μαθαίνουμε το τραγούδι “If youre happy and you know it”. Το συγκεκριμένο τραγουδάκι συνδυάζει την προστακτική με τα μέρη του σώματος που μόλις μάθαμε. Δεν έχει σημασία να γνωρίζουν τα παιδιά όλους τους στίχους, απλά να τους ακούν και να κάνουν τις ανάλογες κινήσεις και να διασκεδάσουν χρησιμοποιώντας τις λέξεις που έμαθαν.Στο τέλος του μαθήματος, παίζουμε “Simon says…” με τις νέες εντολές που μάθαμε.

During our last session, we sing “If you’re happy and you know it”, which combines body parts and imperative. We can use videos with action, that help our students follow the song and sing along. It is not important to learn every single verse, but to relate body parts with action verbs and imperative, and have fun! If we have time, we can play “Simon says” with the new expressions we have learned.


Πηγές (References):

http://www.britishcouncil.org/new/

http://users.forthnet.gr/klm/2dim-kal/


Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Καλή μας χρονιά;

Κάθε χρονιά, η ίδια ιεροτελεστία. Επιστροφή από το σχολείο με μια τσάντα γεμάτη ολοκαίνουργια βιβλία, μεσημεριανό, και μόλις ο μπαμπάς έπεφτε για ύπνο, η μαμά και τα σύνεργα έπαιρναν θέση στο χαμηλό τραπεζάκι του σαλονιού. Η μαμά καθόταν στα γόνατα, με τις ετικέτες, το ψαλίδι, το στυλό και το πανάρι στα δεξιά της, και τη στοίβα με τα βιβλία μπροστά της. Πρώτα η ετικέτα, προσεκτικά τοποθετημένη έτσι ώστε να μην κρύβει τον τίτλο του βιβλίου, αλλά και να μην ψάχνει η κυρία με τις ώρες να βρει τίνος είναι το βιβλίο. Μετά η μαμά έγραφε πολύ γρήγορα, με καλλιγραφικά γράμματα πάντα, ονοματεπώνυμο, τάξη και τμήμα. Θυμάμαι πάντα παρακολουθούσα με ευλαβική προσήλωση, μήπως και προλάβω τις κινήσεις του χεριού της, και της έλεγα απογοητευμένη ότι εγώ ποτέ δε θα μάθω να γράφω τόσο όμορφα και γρήγορα. Έπειτα είχε σειρά το πανάρι. Η μαμά μετρούσε το ύψος του βιβλίου, έκοβε το ανάλογο κομμάτι, και μετά ξεκολλούσε αργά το διάφανο αυτοκόλλητο από το χαρτί. Κρατούσα την αναπνοή μου για να μην τσακίσει το αυτοκόλλητο, να μη διπλώσει, να μην αφήσει φουσκάλες πάνω στο εξώφυλλο του βιβλίου. Η μαμά έκοβε τις γωνίες με μαεστρία, τις δίπλωνε ώστε να σχηματίζουν ένα όμορφο τραπέζιο στην εσωτερική πλευρά του εξωφύλλου, έκοβε το περίσσευμα της ράχης, και αγκάλιαζε όλο το βιβλίο με το πανάρι. Επιθεωρούσε με μισόκλειστα μάτια το έργο της, κι έπειτα το τοποθετούσε στη στοίβα με τα βιβλία που ήταν έτοιμα. Τότε και μόνο τότε μπορούσα να πάρω το βιβλίο, να το ξεφυλλίσω, να μυρίσω τη φρεσκάδα του καινούριου ανάμεσα στις σελίδες του, και να πάρω μια γεύση από το μαγικό ταξίδι που με περίμενε τη χρονιά που άρχιζε.

Χτες βράδυ κάθισα να ντύσω τα βιβλία μου. Μάταια όμως. Το αυτοκόλλητο ήταν πολύ λεπτό και σκληρό, τσάκιζε, έκανε φουσκάλες, κολλούσαν οι αντικριστές πλευρές μεταξύ τους… Ίσως φταίει που δε μπόρεσα να χαρώ τη γνωριμία με τους καινούριους μου μαθητές, έτσι όπως τους έχουμε στοιβαγμένους περιμένοντας τους υπευθύνους να αποφασίσουν πότε θα έρθουν οι υπόλοιποι δάσκαλοι για να χωρίσουμε τα τμήματα, που χρειάστηκε να απαντήσω πολλές φορές σήμερα σε κάποιο παιδάκι που κοιτώντας με με ερευνητικά μεγάλα μάτια με ρώτησε «τι, ένα μόνο βιβλίο θα πάρουμε;», που με ρωτάνε αν θα φέρουν τσάντα αύριο, γιατί την πηγαινοφέρνουν άδεια, που εγώ έντυνα τα βιβλία μου, ενώ οι μαθητές μου δεν έχουν βιβλία να ντύσουν, που δε μπορώ αν τους εξηγήσω ότι στο dvd δε μπορείς να βάλεις ετικέτα με καλλιγραφικά, ούτε να ντύσεις με πανάρι το εξώφυλλό του, ούτε να μυρίσεις τις σελίδες του, ούτε να το ξεφυλλίσεις και να ακούσεις στο θρόισμα των σελίδων του να σου ψιθυρίζουν όλα αυτά που θα μάθεις.

Δε βαριέστε… Θα τ’ αφήσω χωρίς πανάρι φέτος.

Σάββατο 27 Αυγούστου 2011




Το φετινό καλοκαίρι ήταν από τα χειρότερα – ίσως και το χειρότερο- της ζωής μου. Αποχαιρετίσαμε αγαπημένους ανθρώπους, λατρεμένους χνουδωτούς συντρόφους, καρδιοχτυπήσαμε με προβλήματα υγείας, ατυχήματα, και πέρασαν από τον ουρανό μας ένα σωρό μαυρίλες. Ακόμη κι εγώ, ένας υπερβολικά αισιόδοξος άνθρωπος, βρέθηκα να αναρωτιέμαι αν θα υπάρξει τέλος σε αυτή την κατρακύλα. Σε μια προσπάθεια να ξορκίσω όλη αυτή την αρνητική ενέργεια που έχει μετακομίσει μονίμως στην καθημερινότητά μας, δε θα αναφερθώ στα άσχημα που μας βρήκαν, αλλά στα λιγοστά όμορφα που μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε να χαμογελάμε.

Μετά από τόσους μήνες μακριά από την οικογένειά μου, επέστρεψα στο Βόλο για το καλοκαίρι. Απολαμβάνω κανάκεμα της μαμάς, μουρμούρα του μπαμπά, σαχλαμάρες του αδερφού μου, και κυρίως, το Μούκο μου. Είναι μεγάλο πράγμα να μπορείς να ξυπνάς με τον άνθρωπό σου, να μπορείς να τρως μεσημεριανό μαζί του – ενώ πάντα βρίσκει κάτι στραβό στο φαγητό- ,να χουχουλιάζεις στον καναπέ μαζί του και να σε παίρνει ο ύπνος ενώ βλέπετε ταινία. Είναι πράγματα που δυστυχώς οι περισσότεροι τα θεωρούμε δεδομένα, αλλά πιστέψτε με, αν τα χάσετε θα καταλάβετε πόσο πολύτιμα είναι.

Απολαμβάνω επίσης τσιπουράκια, γλυκάκια, βόλτες, μπάνια, με καλή παρέα και χαρούμενους ανθρώπους. ΚΑΙ μαύρισα, οπότε δεν κυκλοφορώ σαν τη μύγα μες το γάλα από την ανάποδη. Το τριήμερο του Δεκαπενταύγουστου πήγαμε για camping στην παραλία της Παρίσσενας, στο Χορευτό, και πέρασα πολύ ωραία. Ιδού ενα δείγμα:

Υποδεχτήκαμε στη γατοοικογένειά μας ένα ακόμα νορβηγόγατο, τον μικρούλη Casanova.

Δεν είναι ένας κούκλος; Περισσότερες φωτογραφίες του και το … βιογραφικό του θα βρείτε στο site του εκτροφείου μας, www.elvenstar.gr.

Tέλος, άρχισε μια πολύ ελπιδοφόρα συνεργασία με το περιοδικό «Σκύλος και Γάτα», που κυκλοφορεί από τον όμιλο της Καθημερινής. Μου αρέσει πολύ να γράφω, ειδικά για γάτες, και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να μοιραστώ τα κείμενά μου!

Οι τελευταίοι μήνες από ότι μαθαίνω ήταν πολύ δύσκολοι για όλους. Σας συστήνω ψυχραιμία, υπομονή, κι επιμονή. Μην το βάζετε κάτω, που θα πάει, θα βγει το ουράνιο τόξο. ;-)

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2011

It's hard,but you know it's worth the fight...

Αυτό το καλοκαίρι ξεκίνησε πολύ δύσκολα...

Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2011

Καλή Αποκριά

Στο σημερινό πάρτι του σχολείου είχα κανονίσει να ντυθώ μάγισσα. Η μαμά μου όμως ξέχασε να μου στείλει το καπέλο μου, και το πρωί έβρεχε γάτες και σκύλους ( :-Ρ ) οπότε σταμάτησα απλά σε ένα μαγαζάκι από όπου αγόρασα αυτιά, ουρά και παπιγιόν γατας. Μου έκανε και η πωλήτρια μουστάκια. Διάλογος:

"Μπορείτε να μου κάνετε κι έξι μουστάκια;"
(Η πωλήτρια κοιτά αποσβολωμένη και με πείθει ότι έχω γράψει ιστορία πλέον σε αυτό το νησί.)
"Θα πάω κατευθείαν στο σχολείο και δεν έχω μαζί μου καθρέφτη, θα σας ήταν εύκολο να μου κάνετε μουστάκια γάτας;"
"Εντάξει..."
...όσο μου ζωγραφίζει τα μουστάκια...
"Σε ποιο σχολείο θα πας;"
"Κάτω στην Πόθια."
"Α,ωραια...έχετε πάρτι σήμερα;"
"Ναι..."
"Θα περάσετε ωραία,τι τάξη είσαι;"

Πάντα απολαμβάνω να απαντώ με σοβαρό ύφος σε αυτή την ερώτηση.
Βγαίνω από το μαγαζί,περνάει ένας %@@$@&^$^& μου κάνει μούσκεμα τα σταράκια.Τα σταράκια που είναι δώρο από το Δημήτρη μου.Τα σταράκια που είναι ζωγραφισμένα στο χέρι. Τα σταράκια του Totoro.


Πάω στο σχολείο,όπου έχει βγει ένας πελώριος ήλιος (ίσα ίσα για να βραχούν τα παπούτσια μου έβρεξε) ,μπαίνω στη δευτέρα δημοτικού,όπου αναφωνούν τα πιτσιρίκια:
"Η κυρία των αγγλικών ντύθηκε κουνέλα!!!"


Τιγρέ μυτερά αυτιά,μαύρα μουστάκια,τιγρέ παπιγιόν,και τιγρέ ουρά. For cats sake!
Μα ούτε καν κουνελάκι;;;Κουνέλα;;;;;Για εκδίκηση τα έβγαλα κάτι φωτογραφίες όπου φαίνονται όλα σαν υδροκέφαλα.

To επόμενο Σαββατοκύριακο έρχεται ο μούκος μου και ανυπομονώ!Βεβαια το κρεβατι συνηθως ειναι καπως ετσι,αλλα τι να κανουμε,μας αγαπαει. :-Ρ

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Κι έτσι οι μέρες περνούν...

Ο χρόνος κυλά βασανιστικά αργά μέχρι να βγουν οι μεταθέσεις και να δω αν θα πιάσω στεριά του χρόνου, και μου θυμίζει ένα πάρτυ στο γυμνάσιο που μου έλαχε ο κλήρος να χορέψω ένα μπλουζ με τον χλιμίτζουρα του σχολείου, γνωστό για τα μακριά του χέρια και την πεποίθησή του ότι ήταν ο Αλέν Ντελόν της δεκαετίας του 90.Τον απέφευγα όλο το βράδυ, και τελικά του είπα μην αντέχοντας άλλο ότι θα χορεύαμε το επόμενο κομμάτι. Και πέτυχα το Nights in White Satin.Δεν είχα προσέξει ποτέ πριν πόσο διαρκεί αυτό το τραγούδι.

Ωστόσο, δεν είναι εντελώς ανιαρή η καθημερινότητά μας. Αποκτήσαμε γείτονες, ένα ζευγάρι μετακόμισε στο δίπλα σπίτι. Ο Σείριος τεντώνεται τόσο πολύ για να δει τι γίνεται από το παράθυρο, που φοβάμαι ότι θα του μείνει κουσούρι και θα μεταλλαχθεί ή σε καμηλοπάρδαλη, ή σε φλαμίνγκο.

Tρία από τα μικρά μου αιλουροειδή λείπουν-η Μόιρα και ο Υοgi είναι στο πατρικό μου στο Βόλο, όπου εκπαιδεύουν τη μαμά μου να τους κάνει όσα χατήρια δεν έκανε ούτε σε μένα ούτε στον αδερφό μου όσο ήμασταν μικρά, και η Breena στην Ιταλία, όπου κάνει dolce vita με τον Ρωμαίο της-οπότε δεν μπορώ πλέον να γυρίζω από τη δουλειά και να πέφτω ξερή στο κρεβάτι περιτριγυρισμένη από πεινασμένες γάτες,παριστανοντας την Κάτιγούμαν.

Δύο είναι όλες κι όλες, κι όσο να πεις τα έχω τα κιλάκια μου, πώς να με περικυκλώσουν οι έρμες;

H Ηλένια μας είναι έγκυος, ο γατογιατρός μας έδωσε και μια εικόνα του υπερήχου, όπου ένα από τα γατάκια μας χαιρετάει-λέει εκείνος-μας μουτζώνει-λέω εγώ.

Τόση συγκίνηση ούτε στον δικό μου υπέρηχο δε θα έχω. Εντάξει, δεν παίρνω κι όρκο, μπορεί και να συγκινηθώ, άμα μέχρι τότε η Αννούλα μας έχει κόψει κι άλλο το μισθό και σκέφτομαι ότι θα πρέπει να βγάλω το μωρό μου μαζί με τα γατιά μου στην πλατεία να χορεύουν με χαλκά στη μύτη για να τα βγάλουμε πέρα. Όχι,δε γίνεται να πάρουμε αρκούδες, είναι προστατευόμενο είδος. Εγώ θα χτυπάω το ντέφι, δε γίνεται να χορεύω κιόλας.

Τα μικρά στο σχολείο δίνουν ένα άλλο χρώμα στη μέρα μου, συνήθως και στη φάτσα μου. Είτε θα είναι μία ανησυχητική απόχρωση του δαμασκηνί, που συνήθως κάνει την εμφάνισή της όταν κάποιος είναι στα πρόθυρα εμβολής, λόγω γέλιου από τις ατάκες τους, είτε ένα διόλου ευοίωνο μπλαβί, από τα νεύρα. Και στις δύο περιπτώσεις, ανοίγουν διάπλατα τα μάτια τους μέχρι να γίνουν σαν πιατάκια του καφέ, μην πιστεύοντας ότι η «κυρία» μπορεί να φτάσει σε τέτοιο σημείο. Και απόχρωση.

Κι ο χρόνος κυλά βασανιστικά αργά…αλλά κυλά. ;-)

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011