Τρίτη 29 Απριλίου 2008

Πάσχα στο χωριό

Φέτος οι δικοί μου είχαν τη φαεινή ιδέα να κάνουμε Πάσχα στο χωριό. Βρίσκεται σε ωραία τοποθεσία, πίσω από το Πήλιο, αλλά το κτήμα μας είναι δίπλα σχεδόν στη θάλασσα, και εκτός από την πανέμορφη θέα, δεν προσφέρει τίποτε άλλο. Θέλω να πω, δεν έχει κανείς πρόσβαση σε τρόφιμα, διασκέδαση, ούτε καν σε κάρτα για το κινητό. Εκεί λοιπόν πέρασα τις τελευταίες τρεις μέρες. Ήμουν προετοιμασμένη για το κύμα βαρεμάρας, εξοπλισμένη με βιβλία και τον φορητό για να βλέπω καμιά ταινία. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία να τελειώσω και ένα ασπρόμαυρο φιλμάκι που μου είχε μείνει, οπότε και η φωτογραφική μηχανή πήρε τη θέση της στις αποσκευές. Αυτό που δεν προέβλεψε το σατανικό μου μυαλό, ήταν οι ορδές συγγενών που θα κατέκλυζαν το κτήμα και θα απειλούσαν την ψυχική μου υγεία.

Μόλις το βράδυ της ανάστασης, πληροφορήθηκα ότι το Πασχαλιάτικο μενού θα περιελάμβανε καμιά εικοσαριά ξαδέρφια, τους αντίστοιχους θείους και θειάδες, τρεις γριές (κομπλέ με μασέλες και τσεμπέρια),μία Ελβετή, και ένα μάτσο φίλους και γνωστούς συγχωριανούς. Άμεσα βρήκα τα πιο απροσάρμοστα ρούχα και αξεσουάρ μου, ώστε να θωρακιστώ απέναντι στον εχθρό.

Το τρελό κέφι άρχισε από το Σάββατο. Με έναν απίστευτο, παγωμένο αέρα να φυσάει, έβαλα το φορεματάκι μου(οι γονείς μου επέμεναν ότι δε μπορώ να πάω με το τζιν στην Ανάσταση σε χωριό) και μεταφέρθηκα σε μια εκκλησία της οποίας ο παπάς έπαιρνες όρκο ότι θα ξεψυχούσε πριν το Χριστός Ανέστη, και θα μας άφηνε σύξυλους στο κρύο και στ’ αγιάζι. Ευτυχώς γυρίσαμε γρήγορα.

Η επόμενη μέρα ήταν ακόμα χειρότερη. Ξύπνησα στις 7 από τον ήχο της καταρρακτώδους βροχής στο τροχόσπιτο (που μετά τη θεομηνία μετονομάστηκε σε βροχόσπιτο),βοήθησα στις δουλειές, και έμεινα να κοιτάζω άπραγη από τα μικρά παράθυρα το γρασίδι. Μερικές ώρες μετά, άρχισε να καταφτάνει το συγγενολόι. Δε μπορώ να πω, οι περισσότεροι ήταν έξυπνοι άνθρωποι και δε με πλησίαζαν παρά μόνο για τα τυπικά. Παρόλα αυτά, είχαμε και λαμπρές εξαιρέσεις τολμηρών. Σας παραθέτω τις πιο επιτυχημένες προσπάθειες:

  • Βγαίνω κρατώντας τη βιογραφία της Βιρτζίνια Γουλφ στο ένα χέρι, για να ευχηθώ σε μια καινούρια φουρνιά συγχωριανών. Εκεί που πλησιάζω στο τέλος των χειραψιών και φέρνω κάτι σε Αβραμόπουλο που κατεβαίνει για δήμαρχος με το χαμόγελο της Crest,με πλησιάζει ένας τύπος με κοτσίδα και μούσια.

-«Γεια σου ξαδέρφη».

-«Γεια σου κι εσένα, χρόνια πολλά».

-«Πώς τα περνάς; Πήρες και βιβλία μαζί σου;»

-«Ε ναι, να περνάει η ώρα».

-«Α, διαβάζεις;»

Όχι κοιτάω τις εικόνες.

-«Ε διαβάζω.»

-«Όλες τις μέρες που είσαι εδώ;»

-«Ναι, γιατί;»

-«Διάβασες και…προχτές;»

-«Ε ναι, προχτές ήμουν στο Βόλο, αλλά διάβασα, κάθε μέρα διαβάζω. Γιατί ρωτάς;»

-«Μα προχτές ήταν Μεγάλη Παρασκευή, δεν το ξέρεις ότι είναι αμαρτία να διαβάζεις; Δεν κάνουμε τίποτα τη Μεγάλη Παρασκευή, είναι αμαρτία σου λέω».

Τώρα εγώ έφταιγα; Όχι πείτε μου. Δηλαδή αν αυτού του ερχόταν να πάει τουαλέτα ας πούμε Μεγάλη Παρασκευή θα τα χώνευε;

-«Δεν πειράζει ξάδερφε, έτσι κι αλλιώς έχω ήδη ρεζερβέ καζάνι στην Κόλαση με το όνομά μου πάνω του».

Αβγό ο ξάδερφος.

-«Με καλλιγραφικά. Άντε Χριστός Ανέστη.»

  • Μόλις έχω καταρρίψει το πρώτο οχυρό, και εμφανίζεται ένα ΑΤΙΑ (Αγνώστου Ταυτότητας Ιλαρό Ανθρωποειδές) μπροστά μου. Μιλάμε για μαζική επίθεση, όχι αστεία. Αφού ξεπερνάμε χωρίς θύματα τις τυπικούρες, πιάνουμε κουβέντα για το κατά πόσο η ζωή στην ύπαιθρο είναι βαρετή. Και μου απαντάει όλο απορία:

-«Τι βαρετή ρε, έχεις πάει ποτέ με όπλο στο χωράφι;»

-«Όχι, γιατί να πάω με όπλο στο χωράφι;»

-«Για να παραμονέψεις και να σκοτώσεις πουλιά. Εγώ και μόνο που παραμονεύω με το όπλο, περνάω καλά».

Κι εγώ άμα σε βάλω να τρέχεις μέσα στο χωράφι και να έρχεται κατά πάνω σου ένα πλάσμα εκατό φορές μεγαλύτερό σου με μια καραμπίνα για να σου φυτέψει μια σφαίρα καλά θα περάσω βλάκα.

-«Α δηλαδή να μη βρεθούμε στο χωράφι σε καμιά στιγμή αφόρητης βαρεμάρας μαζί σου ε;» είπα και γέλασα.

Καμία αντίδραση. Μπα, άσε δεν το έπιασε. Ας το κάνω πιο λιανά.

-«Είμαι κατά του κυνηγιού.»(είπαμε, κελεπούρι ο τύπος, μην τον προγκήξουμε που λένε και στο χωριό)

-«Α, ΟΚ»,συνοδευόμενο από βλέμμα τύπου «μα καλά τι ούφο είναι αυτή».

-«Να πας να φυτέψεις τότε. Περνάς πολύ καλά. Είναι πολύ διασκεδαστικό.»

Τον συγκεκριμένο τον κράτησα για επιδόρπιο, και δεν είπα τίποτα. Μετά το κατσίκι όμως(που το φάγαμε στις 6:30 επειδή άρχισε να ψήνεται αργά λόγω βροχής),ετοιμάστηκαν να πάνε σπίτια τους για να ντυθούν για τη βραδινή διασκέδαση. Αρνήθηκα ευγενικά της πρόσκληση, αλλά περνώντας από μπροστά μου η χαρούμενη παρέα, πέταξα σε μια ξαδέρφη:

-«Ελπίζω να διασκεδάσετε πολύ. Μην ξεχάσετε καμιά αγκινάρα να πάρετε να φυτέψετε, να περάσει καλά κι ο ξάδερφος.»

Η καλύτερη του χωριού λέμε…Άντε και του χρόνου.

26 σχόλια:

DaNaH είπε...

Χαχα απίστευτη η περιγραφή σου! Γέλασα πολύ. Φαντάζομαι όμως όταν ζούσες αυτές τις καταστάσεις απείρου κάλους δεν θα ήταν και τόσο διασκεδαστικό! Δυστυχώς τους συγγενείς δεν τους διαλέγεις. :-/

moukelis είπε...

Ξέρω Δανάη μου...Πάντως εγώ το διασκέδασα από αυτή την άποψη,οι άλλοι δεν νομίζω και τόσο...:@Ρ

Ανώνυμος είπε...

χαχαχαχα!ρε μουκελακι, σε βρισκω καταπληκτικη!δεν κανι να διαβαζουν τη μεγαλη παρασκευη;;; δεν το ξερα να καθομια και να κοιταω το κενο!!!χαχαχα εισαι απιθανη!χρονια πολλα!

Γκρινιάρης είπε...

Καλά, έλιωσα με το ΑΤΙΑ! :)

Εντάξει, μην είσαι κι εσύ πολύ αυστηρή. Ο καθένας έχει μάθει και συνηθίσει διαφορετικά, όπως φαίνεται και από τους απολαυστικους διαλόγους που μας μετέφερες! Όσο περίεργο σου φαίνεται το να κάθεται να φυτεύει ή να κυνηγά κάποιος, τόσο του φαίνεται κι αυτού να θες να πας στην Ανάσταση με τζιν. :)

Γκρινιάρης είπε...

Α! Χρόνια πολλά και Χριστός Ανέστη!

moukelis είπε...

@Ψιθυράκι:Σ'ευχαριστώ πολύ καλή μου!Καλέ ναι,αν είναι δυνατόν!Χρόνια σου πολλά!

@Γκρινιάρη:Γι'αυτό το έγραψα,για να λιώσετε.Φαντάσου ότι όλα αυτά που σας γράφω περνάνε από το μυαλό μου την ώρα του διαλόγου,και μετά αναρωτιούνται γιατί είμαι πάντα τοσο χαμογελαστή...
Ο συγκεκριμένος κατάγεται από το χωριό,οι γονείς του δηλαδή,αλλά μένουν μόνιμα στην Αθήνα.Απλά ήθελε να το παίξει τύπος "εθνοφουρός" με τις παραδόσεις και την υπεράσπιση πάνω από όλα του χωριού.Οπότε καλά να πάθει...:@Ρ

marionettie είπε...

Εκπληκτικό! Τέλειο είναι, το λάτρεψα! Το ποστ εννοώ, όχι την πολιορκία των συγγενών. Να τα μαζεύεις αυτά να τα κάνεις βιβλίο. Πάντως μη μου πεις πως δε θα θυμάσαι αυτό το Πάσχα! Πως δεν ήταν διαφορετικό! Για τα διαφορετικά και τα απρόβλεπτα ζούμε! Αυτά κάνουνε τη ζωή ωραία ντε! Μάκια πολλά! xxx

Σοφία είπε...

Δεν θα σου απαντήσω, γιατί απ' ότι βλέπω δεν ξέρεις να διασκεδάζεις!!!
Πάω για να φυτέψω βρούβες...
Καλό απόγευμα Μουκελάκι μου!

Sophia Kollia είπε...

Βρε τι έπαθες..!Ο ξάδελφος σου βγείκε λίγο γκάου. Γράφω μια ιστορία
στο liakos2.wordpress.com. Ελπίζω να σου αρέσει

καληνύχτα

Σοφία είπε...

Τι τραβάτε κι εσείς οι χορεύτριες ;-)

Κι εγώ έτσι το πέρασα το Πάσχα, με ξάπλα, DVD και πολλά βιβλία, αλλά χωρίς τους πάμπολλους συγγενείς. Χεχε.

Άντε, και του χρόνου να είμαστε καλά!

moukelis είπε...

@Μαριονέτα μου λες ε;αυτό ήταν προμελετημένο έγκλημα καλέ,δεν ήτανα πρόβλεπτο!Αμάν με αυτά τα βιβλία,έχω κι άλλους που μου το λένε,ειδικά ένα παιδικό να δοκιμάσω.Λες;

@Κουκουβάου:Καλέ μιλάμε τρελό κέφι,με το ζόρι με τραβούσαν να κατέβω από το τραπέζι χορεύοντας με την αγκινάρα παραμάσχαλα λέμε!

@Σοφία:Θα περάσω άμεσα να τη δω,καλορίζικο!

@Σοφάκι:Μα οι ορδές των συγγενών πρόσφεραν την αληθινή ψυχαγωγία αγαπητή...:@Ρ

Ανώνυμος είπε...

Τρελό κέφι στην παρέα μας!!! Αμάν γέλια πάλιιιι!!!..... Θα το στείλω στην αδερφή μου να το διαβάσει, όπως της είχα στείλει και το άλλο με τον κύριο στο (ΤΕΒΕ ήταν;) κι έχει ακόμα και το λέει: δώστε μου ένα κόκκινο στυλό και να άσπρο χαρτάκι, να σας φτιάξω ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο!!!! Αυτό το κείμενο μου θύμισε, σου μιλώ για πολύ γέλιο :))
Πολλά φιλιά και καλό μήνα!

moukelis είπε...

Χαίρομαι που γελάσατε Δενδρογαλή,τουλάχιστον γέλασε το δικό σας σόι,επειδή το δικό μου δεν κατέει το χιούμορ μου!
Καλό μήνα,ελπίζω να πέρασες ωραία Πρωτομαγιά!

xaos είπε...

Γεια σου Μουκελάκι Χρόνια πολλα.Τον Σείριο τον πήρες μαζί σου? Ο Μούκος?

melomenos είπε...

πολύ όμορφα περιέγραψες τις συγγενικές συγκεντρώσεις τέτοιων ημερών, :)
είναι ατελείωτες οι στιγμές που σου χαρίζουν!!!
άντε και του χρόνου!
καλό σου βράδυ

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μουκελάκι μου ,αχ! και να ήμουν κοντά σου απο μιά μεριά να πιανόμασταν αγκαζέ και με τα τζιν μας να τους αφήναμε άφωνους.Πάντως είναι ευτυχία να έχεις τόσους συγγενείς, ξέρεις οτι δεν έχω ούτε μια ξαδέλφη ή ξάδελφο ;
Πάντα μόνη μεγάλωσα ,με μεγάλους , μέχρι τώρα όσοι δηλαδή ζουν με αποκαλούν << το παιδί! >> γιατί γι' αυτούς αυτό ήμουν ,η μοναδική! Ζηλεύω όσους έχουν αδέλφια και τους συγγενείς του άνδρα μου τους αγαπώ γιατί αυτούς έχω μόνο.

ZouZouna είπε...

Αχ, τι ευτυχισμένη είμαι που δεν έχω χωριό!! που μου μαζεύτηκαν οι χωριάτες στην Αθήνα και το παίζουν εξευγενισμένοι όμως δεν μπορώ να το αποφύγω. Γι αυτό αναβοσβήνει το με "νέον" φωτοστέφανο γύρω μου. "Σνόμπ" !! όνομα και πράμα.
πάραυτα, γέλασα πολύ......φιλιά κερασένια καλό μου Πυγολαμπιδάκι

moukelis είπε...

@Γεια σου Χελωνάκι,χρόνια σου πολλά!Ο Σείριος έμεινε σπίτι επειδή μόλις προχθές κάναμε το πρώτο μας εμβόλιο και επειδή στο χωριό έχουμε πολλά γατόνια,φοβήθηκα μην κολλήσει κάτι.Ο Μούκος ετοιμάζεται για τα στρατά,την Τρίτη κατεβαίνουμε Τρίπολη για να τον παραδώσω στη μαμά πατρίδα!

@Μελωμένε είναι ατέλειωτες οι στιγμές γέλιου εννοείς που μας χαρίζουν;Και του χρόνου,χρόνια πολλά και καλό μήνα! :@)

@Αχτιδούλα κι εγώ μόνο έναν πρώτο ξάδερφο έχω.Δεν θεωρώ "οικογένεια" τρίτα και τέταρτα ξαδέρφια που δεν ήξερα μέχρι χτες.Θες να σου στείλω καλέ μερικά να μην μένεις παραπονεμένη;Καλά του χρόνου το τζιν δεν το γλιτώνουν!Χρόνια πολλά και καλό μήνα!

@Κερασοζουζουνάκι εγώ δεν τους σνομπάρω,δε σημαίνει ότι επειδή είναι από πιο μικρό τόπο είναι χαζοί,ή χωριάτες.Απλά δεν καταλαβαίνω αυτή την εμμονή,ότι καλύτερο μέρος παό το χωριό δεν υπάρχει,και ότι επειδή καλλιεργούν τα ξέρουν όλα.Δεν αμφιβάλλω ότι ξέρουν αρκετά πράγματα,αλλά αυτό δεν τους κάνει ειδήμονες.Εδω δεν ήξερε ένας άμα η γάτα του είναι έγκυος ή όχι και με ρωτούσε,θα το καταλάβουμε λέει άμα γεννήσει...

Natassa είπε...

άντε πάλι....αμαρτωλή!!!! πολύ μ αρέσει αυτό το δεν κάνω τίποτα την Μ. Παρασκευή, ειδικά αν πρόκειται για δουλειές στο σπίτι!!!
φιλια και καλό απόγευμα
υ.γ. αν και δεν μ αρέσει καθόλου να μπαίνω σε μπλογκς και να παίζει αυτομάτως μουσική, οφείλω να ομολογήσω ότι η επιλογή σου ηταν όλα τα λεφτά!

moukelis είπε...

Νατάσα δεν το είχα εξετάσει το ζήτημα απο την πλευρα των αγγαρειών στο σπίτι...Ενδιαφέρουσα προσέγγιση!
Η μουσική είναι για να σας φτιάχνει τη διάθεση,χαίρομαι που σου άρεσε!

Μαριλένα είπε...

Βρε ξαδέρφη, δηλαδή, δεν πέρασες καλά στο χωριό; :))

από μια άποψη καλύτερα, γιατί, πως θα γελούσαμε εμεις εδώ τώρα;;; :))

φιλάκια στο Σείριο πολλά και σε σένα επίσης.

moukelis είπε...

Βρε ξαδέρφη,δεν είχε μείνει κανένα κολοκυθάκι να φυτέψω η αμαρτωλή...Μάλλλον με τιμώρησε ο Θεός που διάβασα Μεγάλη Παρασκευη και γι'αυτό δε μου επέτρεψε ο καιρός να φυτέψω και να παραφυλάξω...
Χαιρετισμούς στην Άκκα! :@)

Ανώνυμος είπε...

Να είσαι καλά μας έκανες και γελάσαμε...

Βρε τι ακούμε απο συγγενείς που βλέπουμε μία στις τόσες...

Χρόνια πολλά και του χρόνου κάπου καλύτερα εύχομαι !

Crazy Tourists είπε...

Χαχα!! Σουρεαλιστικές ατάκες!!!
Γιατί απαγορεύεται καλέ το διάβασμα Μεγάλη Παρασκευή;

CrazyTourist2

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μουκελάκι μου γειά σου ,φιλάκια!

moukelis είπε...

@Τρελόφ:Πάλι καλά που τους βλέπουμε μια στις τόσες να λες...

@Τρελοτουριστάκια:Τίποτα δεν κάνει να κάνουμε την Μεγάλη Παρασκευή καλέ!

@Αχτιδούλα:Γεια σου κι εσένα!