Πετάει ο Σείριος;Χμ...

Το νησί δεν είναι κάτι το αξιοσημείωτο, παρόλα αυτά έχει αρκετά σημεία που με παραξένεψαν. Προς το παρόν θα σας αναφέρω ότι δεν έχουμε σχεδόν καθόλου φρούτα και λαχανικά, καθώς είναι μάλλον άγονος ο τόπος, και τα μόνα λαχανικά που υπάρχουν είναι συνήθως εισαγωγής. Το διαπίστωσα σήμερα που πήγα στο μάρκετ να πάρω μερικά σαλατικά, και ανακάλυψα κάτι καημένες ντοματούλες... Ο μόνος λόγος να τις αγοράσεις ήταν για να τις πάρεις σπίτι και να τις γλιτώσεις από τις διπλανές τους, που είχαν ένα χρωματάκι σαν ντοματοφάγα ζόμπι. Επειδή είμαι και ψυχοπονιάρα, τις πήρα, μαζί με δύο αγγουράκια που βάζω το χέρι μου στη φωτιά, δεν ζωντανεύουν ούτε με ηλεκτροσόκ. Στο θέμα μας όμως, τα του νησιού θα σας τα περιγράψω σε επόμενο ποστ.
Ένα από τα πρώτα πράγματα που ήταν απαραίτητα να γίνουν μετά τη μετακόμισή μου, ήταν η μεταφορά του Σείριου. Η μαμά μου επαναλάμβανε ότι ο πρώτος που θα με επισκεφθεί θα μου τον φέρει, αλλά οι μέρες περνούσαν, η Μόιρα είχε αφιχθεί ήδη, και ο Σείριος παρέμενε είκοσι ώρες μακριά μου. Έτσι λοιπόν, κανόνισα με μια φίλη γατομάνα, να της στείλουν οι δικοί μου το στριγγλόγατο με ΚΤΕΛ στην Αθήνα, να τον παραλάβει, να τον πάει λίγο στο σπίτι με τα δύο υπέροχα Βιρμανίας της για να ηρεμήσει, και μετά να τον επιβιβάσει στο αεροπλάνο για Κάλυμνο. Τηλεφώνησα στην Ολυμπιακή, όπου μου είπαν ότι χρειάζεται το βιβλιάριο με τους εμβολιασμούς του (το είχαμε έτσι κι αλλιώς),και μικροτσίπ(δεν το θέλουν όλες οι αεροπορικές εταιρίες για ταξίδι εσωτερικού),που δεν είχαμε, αλλά βάλαμε. Και να ‘σου η πρώτη έκπληξη: τον πήγε ο μικρός μου αδερφός σε έναν κτηνίατρο στη γειτονιά μας για το τσιπ, ο οποίος αφού ρώτησε και καταχώρησε τα προσωπικά μου στοιχεία, συμπλήρωσε τα στοιχεία του Σείριου μόνος του. Και ιδού:

Αν αναρωτιόσασταν από που προέρχεται το υποτιμητικό βλέμμα του γάτου μου, να η απάντηση. Μην ψάχνετε να βρείτε πλακουτσωτή μούρη και πλούσιο τρίχωμα, ο άνθρωπος ή τυφλός, ή άσχετος ήταν!
Τέλος πάντων, ετοιμάζει η μαμά μου το κλουβάκι, βάζει από πάνω χαρτοταινία με τα στοιχεία μου, σημείωση ότι είναι ζωντανό μέσα στο κλουβάκι, και τον παραδίδει στα ΚΤΕΛ. Είχαμε υπολογίσει ότι θα έφτανε Αθήνα γύρω στις 11.30,και πετούσε για Κάλυμνο 15.15,οπότε είχε όλο το χρόνο η κοπέλα να τον πάρει για λίγο σπίτι, να του βάλει λίγο νεράκι και να τον ηρεμήσει. Αμ δε. Διότι από το αεροδρόμιο της είπαν ότι πρέπει να είναι από τις 12 εκεί. Πολύ VIP γάτος ρε παιδί μου... Παίρνει κι αυτή η έρμη μια σακουλίτσα με άμμο, ο γλυκύτατος γιος της λίγο νεράκι, παίρνουν και μια φίλη μας μαζί, και κινούν από τα ΚΤΕΛ κατευθείαν για το αεροδρόμιο. Μισή ώρα μετά, η Γιούλη στο τηλέφωνο.
«Θέλουν διαβατήριο.»
«Τι διαβατήριο;»
«Το βιβλιάριό του λένε είναι παλιό και θέλουν διαβατήριο»
«Πόσο παλιό ρε παιδιά, τον Μάρτιο γεννήθηκε το γατί, τον Απρίλη βγάλαμε το βιβλιάριο. Εγώ πήγα Αγγλία με ταυτότητα, ο Σείριος για να ταξιδέψει Αθήνα-Κάλυμνο χρειάζεται διαβατήριο;»
«Αν δεν έχει διαβατήριο θέλουν χαρτί με τη σφραγίδα και την υπογραφή της κτηνιάτρου που να επιβεβαιώνει ότι είναι καλά και μπορεί να ταξιδέψει με αεροπλάνο.»
Κλείνω το τηλέφωνο, και παίρνω εγώ, από την Κάλυμνο, την κτηνίατρό μας, στο Βόλο, για να στείλει με φαξ το χαρτί στην Αθήνα... Αφήνει έξαλλη η γυναίκα ζώο στο χειρουργείο για να προλάβει ο.. πέρσης την πτήση, και τους το στέλνει. Μετά από ένα τέταρτο:
«Έλα Δώρα. Το πήραμε το χαρτί..»
«Εντάξει, τον ζύγισαν;»
«Όχι, θέλουν μια εξουσιοδότηση.»
«Τι εξουσιοδότηση;;;;;»
«Ότι μου επιτρέπεις να σου τον στείλω...»
Και ναι παιδιά. έκανα κάτι που κανείς άλλος σας στοιχηματίζω ότι δεν έχει κάνει. Πήγα στο αστυνομικό τμήμα Καλύμνου, που τους φαίνεται εξωπραγματικό να έχει κάποιος ζώο μέσα στο σπίτι, και έκανα εξουσιοδότηση ότι εγώ,η...........εξουσιοδοτώ την....................να μου αποστείλει τον γάτο με όνομα Σείριος και αριθμό μικροτσιπ.....................μέσω αεροπλάνου, από το Ελευθέριος Βενιζέλος στον αερολιμένα Καλύμνου. Το τι γέλιο έριξαν οι αστυνομικοί... Πάω στοίχημα ότι μπορεί η τρελή υπάλληλος που μας ζήτησε όλα αυτά, να ρώτησε στη ζούλα και το γάτο αν τον λένε στ’ αλήθεια Σείριο, ή είναι κανένας γατοτρομοκράτης. Και να’ ταν μόνο αυτό; Με παίρνει μετά από λίγο, μου λέει ότι με το ζόρι τους άφησαν μετά από όλα αυτά να του βάλουν λίγο νεράκι (από τις 7 ταξίδευε το ζωάκι),κι ότι το εισιτήριό του κόστισε...85 ευρώ!60 ευρώ έχει το ανθρώπινο ρε παιδιά!
Περιττό να σας πω ότι πήγα στο αεροδρόμιο και μόλις τον παρέλαβα και είδα ότι ήταν σώος, ξεσήκωσα όλο το γκισέ. Η απάντηση που πήρα; Ότι κάθε αεροπορική εταιρία έχει δικούς της κανονισμούς, και μάλλον κάποιος υπάλληλός τους επέλεξε να τους τηρήσει κατά γράμμα, και ότι όλοι οι φόροι αεροδρομίου κτλ πολλαπλασιάζονται επί 250 όταν πρόκειται για ζωάκι. Ενδεικτικά αναφέρω ότι η Μόιρα είχε ταξιδέψει πριν δέκα μέρες Χανιά-Αθηνα-Κάλυμνο, με 70 ευρώ, με την ίδια εταιρία. Τα συμπεράσματα δικά σας...Αθανατο ελληνικό κράτος...