Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2007

Σπίτι μου,σπιτάκι μου...

Σήμερα έπρεπε να πάω στην Εφορία. Και μάλιστα όχι μόνο σε μία, αλλά σε δύο. Και έπρεπε να πάρω και τη γιαγιά μου μαζί.
Εδώ και λίγο καιρό πήρα ένα σπίτι. Ωραίο, μεγάλο, στο κέντρο. Νόμιζα ότι τα πράγματα είναι απλά. Πληρώνεις, κάνεις μερικά χαρτιά, και τελείωσε το πανηγύρι. Αμ δε. Χτες με πληροφόρησαν ότι πρέπει να πάω στην Εφορία για κάτι τελευταίες υπογραφές και για να πληρώσει η γιαγιά κάποιο φόρο. Ε, σηκώθηκα κι εγώ, έβαλα το τζιν και τα σταράκια μου και κατέβηκα στο σαλόνι. Εκεί με περίμενε ο μπαμπάς με μια φακελάρα. Ξέρετε, από αυτούς τους μουσταρδί, τους σοβαρούς. Εγώ κανονικά δεν πιάνω τέτοιους φακέλους. Μόνο άμα μου έρθει κανένα μεγάλο γράμμα. Αλλά τι να κάνω… Η ανάγκη βλέπετε. Έκατσα λοιπόν στο μεγάλο τραπέζι και άρχισε ο μπαμπάς τη λογοδιάρροια. Και να ζητήσεις αυτό το χαρτί, και θα σου δώσουν αυτό το διπλότυπο… Τέλος πάντων, βγήκα έξω αγκαλιά με το Ρόμπινς μου και ένα κεφάλι καζάνι, να περιμένω τη γιαγιά να ετοιμαστεί. Έλα μου όμως που η γιαγιά για να φύγει έπρεπε να περιμένει να γυρίσει ο παππούς. Ο οποίος ήταν μάλλον βαλτός, γιατί έσκασε μύτη στις 12 και η Εφορία κλείνει στις 1. Τέλος πάντων, δεν γκρίνιαξα και πήραμε ταξί για να μη μου φτάσει η πίεση 200 προσπαθώντας να παρκάρω στο κέντρο και να προλάβουμε την Εφορία συγχρόνως. Ρωτάμε που να πάμε για τα χαρτιά, μας λένε στον πρώτο όροφο. Πάμε στον πρώτο, τα κοιτάει κανένα εικοσάλεπτο μια κυρία με μαλλί αφάνα, και μας λέει να πάμε στον πέμπτο. Εκεί μια άλλη κυρία μας έστειλε στο γραφείο 24. «Από τη βεράντα», μας επισήμανε. Έχει η δικιά σας η Εφορία βεράντα; Εμάς έχει. Ζήλια… Πάμε στο 24,κρατάνε ένα χαρτί και μου δίνουν τα υπόλοιπα να πάω στο 12. Από το 12,όπου μου έβαλαν μόνο δύο σφραγίδες, αλλά παρόλα αυτά τους πήρε ένα δεκάλεπτο, με έστειλαν πακέτο στο 14. Ευτυχώς είχα αφήσει τη γιαγιά στο 24 και δεν την έσερνα μαζί μου. Και πάνω που μου έχει μείνει μόνο μία υπογραφή, έρχεται η καταστροφή. «Α, δεν κάνει η επιταγή σας.»Γιατί;;; Δεν περνάνε τα λεφτά μας στης Εφορία; Άστοχο αστείο γιατί η κακιά κυρία που την κρατούσε δεν έσκασε ούτε ένα χαμόγελο. Βασικά με κοιτούσε λες και ήμουν ο πιο ανόητος οργανισμός σε ολόκληρο το σύμπαν. «Πρέπει να είναι στο όνομά μας.» Είπα να τη ρωτήσω πως τη λένε, αλλά θα προκαλούσα την τύχη μου άμα έκανα κι άλλο αστειάκι. Και ξέρετε τι έγινε; Μας πήρε όοοοοολα τα χαρτιά πίσω (αφού με έβαλε να τα μαζέψω ένα ένα ευλαβικά από όλα τα γραφεία στα οποία τα είχα διασκορπίσει με μεγάλη επιτυχία προηγουμένως),και μου είπε να ξαναπάω αύριο με άλλη επιταγή. Όχι, δε γκρινιάζω. Αύριο το μεσημεράκι βάλτε ειδήσεις. Μπορεί να με δείξουν στο αστυνομικό ρεπορτάζ.

6 σχόλια:

Natassa είπε...

χαχαχα...
από την μία σε λυπήθηκα και από την άλλη γέλασα, αλλά να σου πω, σπίτι θα πάρεις;)
πάντως και γω όταν πηγαίνω σε υπηρεσίες -εκτός της περιοχής μου, διότι εδώ δεν έχει τέτοια, όλοι γνωρίζομαστε μεταξύ μας - πάντα φοβάμαι μην και πεσω σε καμιά σκρόφα ...ωχ pardon κακιά κυρία ήθελα να πω, και αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να συγκρατηθώ...

moukelis είπε...

Αχ σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη συμπόνοια σας miss natassa μου...Αύριο που θα ξαναπαω όμως δε βλέπω να το γλιτωνω το αυτόφωρο...Α,ξεχασα,το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι σας στέλνει τα σέβη του!

Crazy Tourists είπε...

Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ αποφεύγω την εφορία όπως ο διάολος το λιβάνι!!
Δεν έχω χειρότερο!!

CrazyTourist2

cropper είπε...

Σιγά τα ωά.
Εγώ κάθε μέρα αντιμετωπίζω το παράλογο των ΔΟΥ και δεν έχω πάθει τίποτα. (Νομίζω.)

Ούτε που θα θυμάσαι τί δουλειά κάνω.
Θα μπορούσα να βοηθήσω.

Σ' έπιασα!!!

moukelis είπε...

Μια χαρά θυμάμαι μεσιέ cropper τι δουλειά κάνετε,αλλά τα χαρτιά είναι θέμα της γιαγιάς που ήθελε μόνο στον δικό της (ξέρεις,γιατρό,δικηγόρο και συμβολαιογράφο δεν αλλάζει).
Δεν έπαθες τίποτα ε;Εχω ελπίδες δηλαδή...

cropper είπε...

Δεν μιλάμε για ελπίδες, απλώς.
Μιλάμε για ... κεκτημένα.

ΥΓ. Επαγγελματικά, προτιμώ από το μεσιέ το ...μετρ!
(Έχω και ειδικότητα στις γιαγιάδες.)