Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2007

Ε ε εκδρομή!

Άλλη μια μέρα εκδρομής. Αυτή τη φορά ήταν πορτοκαλί όμως. Και είχε και μυρωδιά. Κανέλα και γαρύφαλλο. Περίμενα από καιρό να κάνω αυτό το ταξίδι. Δεν ήμουν ποτέ σίγουρη για το πώς θα είναι. Εντάξει, όλος ο κόσμος ξέρει ότι τα γελαστρόνια σε κάνουν να γελάς. Και ότι τριγυρνάνε συνήθως με κοστούμι. Αλλά άμα χρειαστεί να μείνεις μαζί τους;
Ε λοιπόν, ήταν χειρότερα από ότι περίμενα. Χειρότερα κι από την ενέδρα που μου είχαν στήσει την προηγούμενη φορά στο καφέ. Ήταν ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στην μούκικη μου αξιοπρέπειά καταρχήν. Διότι τα συγκεκριμένα γελαστρόνια έχουν σαδιστικές τάσεις. Μάλιστα. Ορίστε, τα λέω και δημοσίως .Όλοι εσείς που νομίζετε ότι είναι «ευπροσήγοροι και ευδιάθετοι» όπως λέει και ο κύριος Ρόμπινς, και γι’ αυτό χαμογελάνε, πλανάστε οικτρά. Επίσης όσοι νομίζετε ότι θα γυρνούσαν από το μήνα του μέλιτος και θα είχαν τη μειλιχιότητα και την γλυκύτητα των νεόνυμφων, την πατήσατε. Άλλο να σας λέω κι άλλο να το βλέπετε.
Καταρχήν,διασκέδαζαν ξεδιάντροπα με το εκ γενετής προσόν μου να κοκκινίζω. Κι όχι μόνο αυτό, επεδίωκαν και το δημόσιο εξευτελισμό μου. Αμέ. Ανέφεραν το Μούκο μου σε δημόσιους χώρους, και μάλιστα και μπροστά σε ξένο κόσμο, και μετά γελούσαν βλέποντας τη στάθμη του κόκκινου να ανεβαίνει στο αθώο προσωπάκι μου. Και δώστου να γελάνε,και δώστου εγώ να κοκκινίζω κι άλλο.
Κατά δεύτερον, δεχόμουν συνεχώς και ύπουλα, επιθέσεις γλυκουλιάς. Στα καλά καθούμενα. Η τελευταία μάλιστα, η οποία επέφερε και ανεπανόρθωτο τραύμα, έλαβε χώρα δίπλα στα κουβερλί του ΙΚΕΑ. Σα δε ντρέπονται λέω εγώ. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήθελαν και συνένοχο. Κουβάλησαν και τον κομπάρο της συμφοράς να με αποτελειώσει. Δεν πειράζει, θα δει κι αυτός, η Νορβηγία είναι κοντά…
Αλλά…εντάξει δε μπορώ να πω. Είχε πολλά μακαρόνια η εκδρομή, πολλά και ωραία γλυκάκια (όλοι ξέρουν ότι οι μούκοι τρελαίνονται για λιχουδιές), και δωρεάν μουσική, live μάλιστα. Βέβαια, ήταν λες και ξυπνούσες και κοιμόσουν με τη χορωδία Τρικάλων, αλλά δε βαριέσαι. Τα λένε καλά τουλάχιστον. Πολύ καλά. Είδα και ταινίες, έκανα και την έξυπνη (όσο με έπαιρνε), σαχλαμάρισα, ψυχαναλύθηκα, γλυκουλίστηκα… Δεν ήθελα να φύγω μωρέ… Να φανταστείτε, είδα στο δρόμο ένα λόφο με λάστιχα που έμοιαζαν με μαύρα CHEERIOS, κι ούτε καν χαμογέλασα. Αλλά δεν πειράζει, με περίμενε σοκολάτα στο ενδιάμεσο του ταξιδιού και συνήλθα. Εξάλλου, υποσχέθηκαν να ξαναεπιτεθούν σύντομα. Άντε, ξέρετε, οι παραπονιάρηδες μούκοι δε μπορούν πολύ καιρό χωρίς γελαστρόνια.

Υ.Γ. Ψάξτε μέσα στο Χάρι Πότερ.Woody, έχε την κάμερα έτοιμη, άμα κλάψει το θέλω σε βίντεο να την πειράζω.

3 σχόλια:

Crazy Tourists είπε...

Να τι κατάλαβα από το παραλήρημά σου! Παραλήρημα δεν ήταν; Τέλος πάντων...
Λοιπόν...Πήγες μια εκδρομή στο ΙΚΕΑ με κάτι τύπους που φοράνε κοστούμια αλλά είναι αστείοι και πειραχτήρια μέχρι απελπισίας...Εν τω μεταξύ αυτοί είχαν σύμμαχο έναν κουμπάρο που θα πάει στην κοντινή Νορβηγία και εκεί θα τον περιλλάβουν τα νορβηγικά γελαστρόνια και θα δει αυτός! Στην επιστροφή είδες κάτι γιγάντια cheerios που δε σου φάνηκαν αστεία γιατί ήθελες να παρατείνεις την εκδρομή σου στο ΙΚΕΑ, μια επιθυμία που κατέπνιξες ορμώντας σε σοκολάτα!! Το συμπέρασμα: τρείς λαλούν και δυο χορεύουν καθώς και τράβα με κι ας κλαίω!!
Αυτά!! Φιλιά!

CrazyTourist2

Crazy Tourists είπε...

Α! Αυτό με το Χάρι Πότερ και τον τρυποκάρυδο δεν το κατάλαβα!! :)

CrazyTourist2

moukelis είπε...

Αυτό το δυο λαλούν και τρεις χορεύουν συμπυκνώνει το νόημα όλης της εκδρομής.Κατά τα άλλα μια χαρά το κατάλαβες το παραλήρημα,μπορείς να γίνεις και άριστος ψυχίατρος καλέ!Όσο για την τελευταία σημείωση για τον Τρυποκάρυδο και το Χάρι Πότερ,ήταν για να την καταλάβει μόνο ο ενδιαφερόμενος,και αφορά μια μικρή έκπληξη που τους έκρυψα στο σπίτι πριν φύγω,οπότε μην ανησυχείς,δεν έχει κανένα βαθυστόχαστο νόημα.
Επίσης,αυτές τις μικρές διαλείψεις τις παθαίνω συχνά,μη σας ανησυχούν,όποτε βλέπετε τις λέξεις Luz,Woody,Βέροια και τέτοια να το περιμένετε...