Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2007

Αλλαγή

Η αλήθεια είναι πως τελευταία βλέπω τριγύρω μου ανθρώπους που δεν τους αρέσει η πραγματικότητά τους. Δε λέω η ζωή τους, γιατί δεν είναι η ζωή που μας φταίει, αλλά ο τρόπος που τη βλέπουμε. Και πραγματικά, είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που ξέρω, οι οποίοι έχουν κάποιο πραγματικό πρόβλημα, που αξίζει τη θλίψη και την κακοκεφιά τους. Οι περισσότεροι πνίγονται σε υποχρεώσεις και προβλήματα. Θεωρούν σπουδαίο μόνο όποιον έχει «σοβαρά» θέματα να ασχοληθεί, και ξεφυσάει όλη μέρα σαν λαχανιασμένο τραίνο. Κι όμως, πολλές φορές τους έχω ακούσει να απορούν, και μερικές φορές να ζηλεύουν, για την αισιοδοξία και τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα.
Όταν κάποιος έχει λάθος εικόνα για τον εαυτό του, και θέλω να βοηθήσω, του λέω για την τούρτα. Ο καθένας μας, έχει μία τούρτα. Βασικά, δεν την έχει από την αρχή, κι ακόμα κι αν έχει, η μεγαλύτερη πιθανότητα είναι να είναι κυρίως φτιαγμένη από υλικά που δεν έχει διαλέξει ο ίδιος. Η τούρτα σας όμως είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι και έρχονται κοντά σας. Μερικές φορές φαίνεται τόσο ωραία, που θέλουν και να δοκιμάσουν. Σε μερικούς αρέσει τόσο πολύ, που θέλουν και δεύτερο, ή τρίτο κομμάτι. Άλλοι, επιστρέφουν κάθε λίγο και λιγάκι για ένα ακόμα κομματάκι. Και ένας, συνήθως, ξετρελαίνεται τόσο πολύ που αποφασίζει να μην ξαναφάει από άλλο ζαχαροπλαστείο όλη του τη ζωή. Το θέμα είναι:η τούρτα σας, είναι στ’ αλήθεια δική σας; Εννοώ, βάλατε μέσα ό,τι αρέσει σε σας; Ακόμη κι αν τα υλικά φαίνονται αταίριαστα, ή δεν αρέσουν σε κάποιους; Γιατί μου φαίνεται καλύτερο εσείς να είστε ο πρώτος που θα ξετρελαθεί με την τούρτα σας, για να πείσει και τους άλλους ότι αξίζει να τη δοκιμάσουν…
Προχτές, περιμένοντας στη στάση του λεωφορείου, άκουσα ένα παλιό τραγουδάκι που μου αρέσει. Και συνειδητοποίησα πως όλους μας ακολουθεί μια μικρή θάλασσα, η οποία δεν μας κοιτάει στα μάτια, και δεν είναι καθόλου φορτική, δε μας μιλάει, αλλά συγχρόνως μας τα ζητάει όλα, σαν κακομαθημένο παιδί. Είναι λίγο τρομακτικό να ενδίδεις σε μια τέτοια δίνη, το ξέρω. Αλλά σε αποζημιώνει και με το παραπάνω αν της κάνεις τα χατίρια τελικά. Αν δεν αγαπάτε αυτό που ζείτε, αλλάξτε το. Δεν είναι ανάγκη να το δέχονται όλοι, μην σας πειράζει αν σας κοιτάνε σαν να είστε τρελοί, απλά κάντε το. Η αλλαγή από το ένα στρατόπεδο στο άλλο δεν είναι και τόσο δύσκολη όσο φαίνεται. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήμουν πάντα έτσι. Χρειάστηκε μία διόλου ευχάριστη διαδικασία, η οποία βέβαια με έπεισε πως εμείς κάνουμε τα πράγματα πιο δύσκολα από ότι είναι, τουλάχιστον τις περισσότερες φορές. Αλλά τώρα έφτιαξα μια τούρτα που χαίρομαι να βλέπω, με όλα τα γυαλιστερά της κερασάκια, και τα σκληρά της κομματάκια αμυγδάλου, αλλά και τις σοκολατένιες τρούφες της που λιώνουν στο στόμα…
Ένα σας εγγυώμαι πάντως:Αν δοκιμάσετε να το κάνετε μία και μόνο φορά, δε θα το χορταίνετε.


Υ.Γ. Μια μαντινάδα από την Κρήτη για τους αγχωμένους:

«Πείτε μου έναν άνθρωπο,
να τα ’χει λύσει όλα,
γιατί εγώ δεν τα ’λυσα,
μα δε με νοιάζει κιόλα.»


16 σχόλια:

xaos είπε...

Καλά τα λες καλή μου αλλά όταν όλοι τρωνε από την τούρτα σου και μένεις μόνο ένα κερασάκι? Τι άλλο να δώσεις.Φιλάκια και αισιόδοξη καλή εβδομάδα.

moukelis είπε...

Καλημέρα!Α,εσύ έχεις τη σπάτουλα και σεβίρεις.Και μην ξεχνάς ότι ακόμα κι αν τελειώσει,μπορείς να φτιάξεις και μια καινούρια,αφού άρεσε τόσο πολύ!

ZouZouna είπε...

Mια χαρά είμαι, δεν έχω τίποτα να με βασανίζει, δεν με απασχολεί τίποτα, γιατί να τρώγομαι? Φιτού μου !

moukelis είπε...

Μπράβο σου ζουζούνα!Έτσι να είσαι πάντα χαρούμενη και ξέγνοιαστη! :@)

the_sailor είπε...

Ενδιαφέρουσα σκέψη...
Είναι αλήθεια πως συχνά, εμείς οι ίδιοι δυσκολεύουμε τη ζωή μας με "προβλήματα" που δεν είναι προβλήματα, και αναλώνοντας τον χρόνο μας σε ανούσια ζητήματα...

Α! και καλώς όρισα... :)

moukelis είπε...

Καλωσόρισες!Το Φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι σε χαιρετά!
Η αλήθεια είναι ότι έχουμε πιο πολλά "προβλήματα" από ότι αληθινά προβλήματα.Και δεν αξιζει να χαλάμε τη συνταγή με τέτοια ανούσια πράγματα,έτσι;

anamella είπε...

Καλημέρα
Θα ήθελα την συνταγή της τούρτας σου μήπως μπορέσω κι εγώ και λύσω τα μικρό προβληματάκια μου.
Που αντί να τα τρώω... με τρώνε!!!

moukelis είπε...

Έλα τώρα,είμαι σίγουρη ότι η δική σου τούρτα είναι μακράν γλυκύτερη και πιο πλουμιστή από τη δικιά μου.Εξάλλου,είπαμε,ο καθένας σερβίρει το δικό του γλυκάκι.
Τα προβλήματα ούτε τα τρώμε,ούτε μας τρώνε.Απλά όταν έρχονται στον πάγκο μας, και υπάρχει κίνδυνος κατά λάθος να τα μπερδέψουμε με τίποτα τρούφες και να τα βάλουμε στην τούρτα μας,τα ραντιζουμε με ροδόνερο να μαλακώσουν,τα ζυμώνουμε καλά,βγάζουμε ό,τι νόστιμο έχουν και θα μας φανεί χρήσιμο,και το υπόλοιπο το πετάμε στα σκουπίδια.Ρώτα και τον νεραϊδοαδερφό σου,ή ένα από τα αγγελάκια σου,θα ξέρουν.
Τα σέβη του φαντάσματος του Πρίγκηπα Γελαστρόνι,καλωσήρθες!

kat. είπε...

τούρτα;
όπως λέει και ένας φίλος μου πάστες ενωμένες..

moukelis είπε...

...ποτέ νικημένες; :@)))
Όλο καινούριοι ήρθαν να δοκιμάσουν την τούρτα,πολύ γουρλίδικη τελικά.Τα σέβη του φαντάσματος του Πρίγκηπα Γελαστρόνι και σε σας.

pittermilk είπε...

Αν δεν μας αρέσει η πραγματικότητα..τόσο το χειρότερο γι αυτήν!
Αν δεν μας αρέσει η τούρτα..τόσο το χειρότερο για τον άτυχο,ατάλαντο(πιθανώς)σεφ..

πολλές πολλές καλησπέρες!

moukelis είπε...

Ε βέβαια,άμα δε μας αρέσει,δε χαλάμε τις καρδιές μας,όλα θέμα γούστου είναι.
Τις πολλές πολλές καλησπέρες μας επίσης!

oneiroparmenh είπε...

Έτσι είναι..Τα προβληματά μας μόνοι μας τα δημιουργούμε και μόνοι μας τα λύνουμε...

Μου θύμισες και ένα αγαπημένο τραγουδάκι παναθεμάσε!!

Ωραίο blog..Καλώς σε βρήκα!!

moukelis είπε...

Ορίστε και μία?ένας που έχει φτιάξει τηντούρτα των ονείρων του!Μπράβο,αυτοί που τρώνε είναι τυχεροί.
Χαίρομαι που σου άρεσε το μπλογκ,και χαιρομαι ακόμα πιο πολύ που σου θύμισα τραγουδάκι που αγαπάς.
Το Φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι σε χαιρετά!

oneiroparmenh είπε...

Καλά σχετικό είναι αυτό,δεν νομίζω πως έχω φτιάξει ακόμη την τούρτα των ονείρων μου...Αλλά σιγουρα είμαι σε καλό δρομο...

Roadartist είπε...

τέλεια η μαντινάδα!! αγχολυτική!