Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Το πιο μεγάλο δώρο

Φέτος ανακάλυψα ότι τα πιο ωραία πράγματα «έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις», όπως πολύ σοφά λέει κι ο κ. Τερζής. Θυμάμαι πριν μερικά χρόνια, που ως έφηβη, νόμιζα ότι είχα την τέλεια τούρτα. Και πώς μέσα σε πολύ λίγο καιρό, έλιωσε τόσο γρήγορα που δεν πρόλαβα να κρατήσω ούτε ένα ζαχαρωτό. Στην αρχή, ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Νόμιζα ότι όλα θα πάνε στραβά. Και μετά, τσουπ, πετάχτηκε ο Μούκος μου μες στη μέση απρόσκλητος. Και δε φτάνει που πετάχτηκε, κατέλαβε και ιδιαίτερη θέση. Θέση για την οποία δε με ενημέρωσε κανείς ότι είχε καταληφθεί, παρά μόνο όταν άρχισα να χαζογελάω και να τον αναφέρω συνέχεια. Και μετά…μου έμεινε αμανάτι.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, διορθώθηκαν τα πράγματα σε όλους τους τομείς. Με υπομονή και με αισιοδοξία, που άμα έχεις πιάσει πάτο αναβλύζει σαν σιντριβάνι, πέρασα στη σχολή που ήθελα, έζησα όσα είχα χάσει με τον άνθρωπό μου, αποκαταστάθηκα επαγγελματικά… Το μόνο κομμάτι της ζωής μου που έμενε στάσιμο ήταν αυτό της φιλίας. Και είναι πολύ περίεργο που συνέβη αυτό, γιατί είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος, και από ότι μου λένε, συμπαθητικός. Ακόμα και μερικές κακές εμπειρίες μου από παλιότερες φιλίες, τις είχα αποβάλλει. Γιατί λοιπόν δεν ερχόταν κάτι καλό; Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δε με πείραζε ιδιαίτερα που δεν είχα φίλους. Αλλά μετά την επιστροφή μας στα πάτρια εδάφη, που έβλεπα το Μούκο μου να ξαναβρίσκεται με τα φιλαράκια του, ένιωθα λίγο περίεργα. «Βρε λες να φταίω εγώ;»

Ε, φέτος η ζωή βάλθηκε να μου βάλει τα γυαλιά. Και μου έστειλε τόσους φίλους, όσους δε μου είχε στείλει τόσα χρόνια. Άλλοι από αυτούς έμειναν, άλλοι από αυτούς έγιναν απλοί γνωστοί, κι άλλοι…μάλλον μου έμειναν πάλι αμανάτι, σαν το Μούκο μου.

Μερικές φορές νομίζω ότι κάτι θα πάει στραβά και όλα θα χαλάσουν. Ότι μια μέρα θα ξυπνήσω και δε θα είναι εκεί.

Αν μπορούσα φέτος να ζητήσω ένα δώρο, θα ζητούσα να έρθει σε όλους σας ένα πακετάκι τέτοιας αγάπης. Δεν κερδίζεται, δεν αγοράζεται, απλά τυχαίνει να το βρεις ή να σε βρει. Ξέρω, πόσες πιθανότητες έχεις να συμβεί κάτι τέτοιο; Πάντως εμένα μου συνέβη.

Είναι ένα μαγικό κουτάκι από γέλια, χαρές και ίσως λίγα δάκρυα, που το ανοίγεις και η μυρωδιά του σε ταξιδεύει στην αθωότητα των παιδικών σου χρόνων. Μυρίζεις ξανά τον αέρα στο πιο ψηλό σημείο της κούνιας, νιώθεις στο στόμα σου την τραγανιστή ζάχαρη από το μαλλί της γριάς, και ακούς γυαλιστερά χαρτιά να σκίζονται και κορδέλες να λύνονται για να δεις το πρωτοχρονιάτικο δώρο σου. Περνάς ξανά μέσα από τα δάχτυλά σου την μεταξωτή κορδέλα που έδενες τα μαλλιά σου πριν κοιμηθείς για να μη μπερδευτούν. Και θαμπώνουν τα μάτια σου από την αντανάκλαση του καλοκαιριάτικου ήλιου σε παιδικές, ξανθές μπούκλες. Μερικές φορές βέβαια, νιώθεις λίγο όπως τότε που έπεσες με το ποδήλατο και έγδαρες το γόνατό σου, και το κάπαλο έκανε μήνες να φύγει, αλλά και πάλι, το σημαδάκι που έμεινε σου θυμίζει τον αέρα να περνάει από τα μαλλιά σου καθώς ποδηλατούσες λαχανιασμένος.

Τελικά κατάλαβα ότι άμα δεν είχε σκονιστεί τόσα χρόνια αυτό το κομμάτι, δε θα ήταν τόσο λαμπερό τώρα που το γυάλισα ξανά. Για σας το γυάλισα. Η αίθουσα στολίστηκε και μπορείτε να δείτε το πρόσωπό σας στο παρκέ. Κι εσείς που με αντέχετε τόσα χρόνια, κι εσείς που αποφασίσατε να με αντέχετε από εδώ και πέρα (δεν ξέρετε που μπλέξατε…). Θα μου χαρίσετε έναν χορό;

13 σχόλια:

anamella είπε...

Καλημέρα
Εισαι πολύ τυχερή moukelis και ο Μούκος σου επίσης το ίδιο.
Σπάνια παίρνει κάποιος τέτοιο δώρο και πρέπει να το εκτιμάει, γιατί δεν συμβαίνει συχνά.
Γι΄αυτό μεγάλη προσοχή !!!!
Όσο για το μπλέξιμο μαζί σου καλή είναι και λίγη περιπέτεια στη ζωή μας !!!

moukelis είπε...

Καλή σου μέρα!
Το ξέρω,γι'αυτό και είμαι ευγνώμων που μου ήρθε όλο συτό το πακετάκι.
Ε όσο για το μπλέξιμο,ας πρόσεχαν! ;@)

cropper είπε...

Moukelis είσαι ένα φοβερό και τρομερό γελαστρόνι. Θα μπορούσα να πώ και το ανάποδο: Γελαστρόνι είσαι μια φοβερή και τρομερή Moukelis.
Σε σκέφτομαι κι είναι σα να σε βλέπω, δίπλα στον Μούκο κι οι δυο σας ανάμεσα στους φίλους, χαμογελαστοί να λάμπετε. Κι αυτά τα ματάκια σου, που πολλές φορές πετάνε σπίθες, να δουν και ν' απολαύσουν κάθε χαρά κι ευτυχία.

Ελπίζω, ακόμη κι αν δεν μπορώ να υπολογίζομαι στους φίλους, να γίνω κάτι περισσότερο από ένας απλός γνωστός.
Κι όπως λέγαμε στα πάρτυ,
Χορεύετε;.

moukelis είπε...

Cropper,είμαι σίγουρη ότι τα λες όλα αυτά για να κοκκινίσω και να απολαμβάνετε!Οπότε την επόμενη φορά που θα βρεθούμε,θα φοράω ένα κατακόκκινο πουλόβερ,για να μη φαίνεται η διαφορά και να σκάσετε! ;@Ρ
Όσο για το σε ποια κατηγορία συγκαταλέγεσαι,σε ενημερώνω ότι από την κατηγορία των γνωστών πέρασες μόνο για επίσκεψη,τώρα σε τρατάρουμε νερατζάκι στη μεγάλη σάλα.
Και ναι,χορεύουμε αφού μας το ζητήσατε σαν γνήσιος τζέντλεμαν...

Natassa είπε...

εύχομαι να διαβάζω πάντα τόσο ευτυχισμένα κείμενα ζωής :) υπέροχο το τραγούδι που το συνοδεύει!
έστειλες το mail?

moukelis είπε...

Αν είναι έτσι,να πραγματοποιήσω την ευχή σας και να γράφω κάθε μέρα!
Θα το στείλω μάλλον από βδομάδα γιατί έπεσαν πολλές χριστουγεννιάτικες ετοιμασίες.Ας όψεται η μαμά που εκτός από τα φοινίκια και τους κουραμπιέδες θέλει και καρυδόπιτα...

ZouZouna είπε...

Το κουτί της Παν-Δωρας λοιπόν μας χαρίζεις ε? Σ' ευχαριστώ κοριτσάκι μου και σου χαρίζω ένα ίδιο μ' αγάπη γεμάτο και υγεία και χαρά και ξέχυλο απο ευτυχία. φιλιά πολλά

moukelis είπε...

Κι άλλο;Καλέ θα σκάσω από χαρά πια!Τέτοια κουτάκια είναι πάντα ευπρόσδεκτα βέβαια.Και να δείτε που είτε στείλετε γράμμα φέτος,είτε όχι,όλοι σας θα λάβετε από ένα κουτάκι χαρας...

Στοχαστης είπε...

Τελικά ίσως ητανε καλύτερο που χάλασε εκεινο το γλυκό. Ειχες την ευκαιρια να ξεκινησεις μια νεα τουρτα με την εμπειρια της πρώτης. Και προφανώς την εκανες και πολυ καλύτερη με κερασάκια απο χαρά, σαντυγί απο χαμόγελα, στρούφα απο αγκαλιες και ξηρους καρπους απο πολυ πολυ κουβέντα κι εμπειριες μοναδικες και ξεχωριστές. Τωρα όσον αφορά το μπλέξιμο, καλα να πάθουνε ρε, ας προσεχανε, στραβομαρα πια;
Τιποτα δεν ειναι απόλυτα κακό. Εχασες μια τουρτα κι εκανες ακομα μια καλύτερη τωρα. Κοιτα να την απολαυσεις!

moukelis είπε...

Πω πω,τι φιλοσοφημένη απάντηση...Κοίτα που άρχισες να γράφεις σαν εμένα. :@Ρ
Ε βέβαια ας πρόσεχαν,μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου,ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!

Σοφία είπε...

Σου εύχομαι πολλή αγάπη στο παρόν σου και στο μέλλον σου!

moukelis είπε...

Ευχαριστώ πολύ Σοφάκι,ελπίζω να μας συνοδεύει όλους μας η ευχή σου! :@)

zero2one είπε...

> Τελικά κατάλαβα ότι άμα δεν είχε σκονιστεί
> τόσα χρόνια αυτό το κομμάτι, δε θα ήταν
> τόσο λαμπερό τώρα που το γυάλισα ξανά

Μερικές φορές, κάποια λόγια με συγκινούν τόσο...