Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

We’ve got the dreamers’ desease

Picture by May Ann Licudine

Πριν μερικές μέρες μιλούσα με μια κοπέλα που δε γνωρίζω προσωπικά. Τη «γνώρισα» μέσω ενός φόρουμ, της άρεσε η ιδέα του Blog ,και ζήτησε τη βοήθειά μου για να φτιάξει κι αυτή ένα. Κάπου λίγο πριν αρχίσουμε, μου εξομολογήθηκε ότι δεν ξέρει αν το blog της θα έχει επιτυχία, επειδή αυτά που γράφει δεν είναι ενδιαφέροντα. Στην ερώτησή μου γιατί το πιστεύει αυτό, μου απάντησε «ε, ξέρεις, είμαι λίγο ονειροπόλα».

Ου, αν η ονειροπόληση θεωρείται μπανάλ, ή αδιάφορη, τότε τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Η αλήθεια είναι ότι η απάντησή της με έβαλε σε σκέψεις. Ετοιμάζομαι να πατήσω τα 25, να μαζέψω τα μπογαλάκια μου και να ξενιτευτώ σε όποιο χωριουδάκι αποφασίσει το ευφάνταστο Υπουργείο Παιδείας, να βρω σπίτι και να μετακομίζω εμένα και τη γάτα σε τέσσερις μόνο μέρες( εκτός από πάντα έτοιμος ,πρέπει να έχεις και ικανότητες Ιντιάνα Τζόουνς άμα είσαι νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός, α ρε μαμά, και σου έλεγα να με πας στα προσκοπάκια…),ετοιμάζομαι να παραχωρήσω το Μούκο μου στη μαμά πατρίδα το Μάϊο, η γάτα μου γεννάει, το γατάκι θα μου έρθει ένα μήνα πιο νωρίς από ότι υπολόγιζα γιατί η κοπέλα που το μεγαλώνει έπαθε αλλεργικό σοκ (γατοκατάσταση),οι γονείς γκρινιάζουν, το επίδομα ανεργίας τελείωσε, το άσθμα μου δε μ’ αφήνει να ανασάνω ανάλογα τις ορέξεις του, και γενικά ένας πανικός επικρατεί.

Τώρα θα μου πείτε, έχεις κάθε δίκιο να τρέχεις πανικόβλητη, όπως όλος ο κόσμος άλλωστε. Αλλά δεν το έχω. Είναι κόσμος που έχει πιο πολλά και σοβαρά προβλήματα.

Συν τοις άλλοις, μάλλον έχω την αισιοδοξία και την ονειροπόληση στα γονίδιά μου. Μόλις απαρίθμησα όλα τα παραπάνω, έβγαλα έναν μακρύ αναστεναγμό και έμεινα να κοιτάζω τα συννεφάκια στον γαλάζιο ουρανό. Μ’ αρέσει να ξαπλώνω στο γρασίδι όταν πηγαίνουμε στο χωριό, και να κοιτάζω τα σύννεφα. Μ’ αρέσει να αφήνω τον ήλιο που μισοκρύβεται στα φύλλα της ελιάς να με χαϊδεύει στο πρόσωπο (συνήθως μετά από τις δύο πρώτες φορές που γίνεται αυτό, βλέπω τον αδερφό μου να στέκεται από πάνω μου με ένα σαρδόνιο χαμόγελο και να μου λέει ότι φούντωσαν οι φακίδες μου). Δε μ’ αρέσει να οδηγώ, γιατί χάνω όλα αυτά που λαίμαργα παρατηρώ σαν πεντάχρονο από το παράθυρο, μόνο και μόνο για να προσέχω ανιαρά σήματα και παραχωρήσεις προτεραιότητας. Μ’ αρέσει τόσο πολύ να φωνάζω «κι άλλο, κι άλλο» στο τέλος από τις συναυλίες, που έχω ζωντανές ηχογραφήσεις όπου ακούγεται, και τις ακούω μέχρι να καλοκαιριάσει να ξαναπάω σε συναυλία (στο τσακίρ κέφι, ανάβω και κανέναν αναπτήρα). Περπατώντας στην πόλη, ενθουσιάζομαι με χίλιες δυο βλακείες που βλέπω, και κοιτάζω πάντα ψηλά στα μπαλκόνια, για να δω χαρούμενους ανθρώπους να πίνουν τον καφέ τους και να κουβεντιάζουν. Έχω τρακάρει και σε στύλο έτσι, παραλίγο να βγάλω το δεξί μου μάτι, αν αποφασίσετε να το κάνετε δείξτε λίγη προσοχή. Ακόμα τσούζουν τα μάτια μου όταν βλέπω πολέμους και φωτιές, και την ανθρώπινη αχαριστία και αδικία να υπερισχύει της αγάπης. Πιστεύω στους ανθρώπους και δίνω ευκαιρίες ξανά και ξανά, κι ας στενοχωρηθώ ξανά και ξανά. Θέλετε κι άλλα;

Μάλλον, όπως λέει και το τραγούδι,Ive got the dreamersdesease.Και γιατί να γιατρευτώ;

30 σχόλια:

DaNaH είπε...

Πολύ ωραίο ποστ! Μη σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι και να βλέπεις την όμορφη πλευρά σε κάθε πράγμα. Ο κυνισμός είναι η πραγματική χειρότερη ασθένεια της εποχής μας και όχι να είσαι ονειροπόλος. Αν όλοι ονειρεύονταν περισσότερο και ήταν πιο ρομαντικοί πιστεύω ακράδαντα ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος!

Ξέρεις, μερικές φορές κάνω κάποια ωραία σκέψη την ώρα που περπατάω, ειδικά αν έχει ωραίο καιρό και μου "χαϊδεύει" ο ήλιος το πρόσωπο, και χαμογελάω επειδή νιώθω ευτυχισμένη και βλέπω τον κόσμο να με κοιτάει και αναρρωτιέμαι τι να σκέφτονται βλέποντάς με να περπατάω και να χαμογελάω. Πόσες φορές έχεις δει στον δρόμο ένα άτομο να είναι μόνο του και να χαμογελάει. Πιστεύω σπάνια. Έχει γίνει η καθημερινότητά μας τόσο μουντή και μονότονη που πρέπει να την γλυκαίνουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας!

Μη "μασάς" και συνέχισε να ονειρεύεσαι ακάθεκτη! ;-)

ΥΓ. Έβαλες ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια. Είχα μεγάλο "κόλλημα" με αυτό το τραγούδι όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει! :-D

moukelis είπε...

Αλήθεια;Πολύ χαίρομαι που σου άρεσαν,και το ποστ και το τραγούδι!
Κοίτα,η αλήθεια είναι ότι δε βλέπω συχνά κόσμο να χαμογελάει στο δρόμο,αλλά σκέψου θετικά:Μία εσύ και μία εγώ,είμαστε ήδη δύο!
Καλή και χαμογελαστή σου μέρα!

roadartist είπε...

"Μ’ αρέσει τόσο πολύ να φωνάζω «κι άλλο, κι άλλο» στο τέλος από τις συναυλίες" :) :) :)

Και εγώ τρελή ονειροπόλα.. :)
Μα ενας λογος για να εχεις μπλογκ πες της οτι ειναι κ αυτος! Να γραφει για τα ονειρα της..
Αχ...στα περισσοτερα που εγραψες συμπασχω!!! :) Καλησπερα!

Μαριλένα είπε...

Tη μια είσαι στην κοιλιά της μαμάς σου και την άλλη αποχαιρετάς τον Μουκο για το στρατό!

οταν πρωτοπαντρευτήκαμε με τον Χρονη, μας φαινόταν απίστευτα αστείος ο τροπος που μας αντιμετώπιζαν όλοι: σοβαρότατα, ενω εμεις νιώθαμε πως παίζαμε
(κι είμασταν κοντα στα 28 αν θυμαμαι καλά)

στα παιδια σοβαρεύεις, εκει θες δε θες. παύεις να ονειροπολείς κι ανασκουμπωνεσαι: ειναι τοσα που απειλουν αυτον τον κοσμο..

φιλια πολλά μουκελάκι.
ολα καλά πηγαινουν
και φυσικά
θα εξακολουθήσουν εσαεί :))

moukelis είπε...

@Roadartist:Συναδελφική αλληλεγγύη αποστέλλω συμπάσχοντα!Ελπίζω τελικά να το κάνει το μπλογκ,θα σας τη "συστήσω αν είναι"! :@)

@Μαριλένα:Ακόμα περιμένω την επεξήγηση του Λουκιανού...:@Ρ
Καλέ εχω καιρό που βγήκα από την κοιλιά της μαμάς μου.Εγώ φοβάμαι μην κάνω και τα παιδιά μου τρελούτσικα και φωνάζουμε όλοι μαζί στις συναυλίες.Λες να σοβαρέψω απότομα;;;
Φιλακουλάκια!:@)

Nathalie είπε...

...Μια απ'τα ίδια. Κι αν έχεις τα χίλια μύρια προβλήματα γουστάρεις και προσπαθείς να βρεις κάτι θετικό σε όλο αυτό. Για την κοινωνία στην οποία ζούμε μπορεί όντως να είμαστε οι άρρωστοι, αλλά δε μετανιώνω στιγμή, όπως λέει και η τελευταία σου φράση..

Nathalie είπε...

Kαι όπως λένε και οι αγαπητοί Στέρεο Νόβα:"Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
και θα 'ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι
κι από ένα σημείο τής Γης αυτός ο ήλιος θ' ανατέλλει
πιο όμορφος από ποτέ / σα στρογγυλό χρυσάφι
θα λάμψει στο βλέμμα σου σα μεγάλο διαμάντι

Κι εγώ που κάνω όνειρα χωρίς να κοιμάμαι
περνάω μέσα από ένα κρύσταλλο χωρίς να φοβάμαι
γιατί τα όνειρα που κάνω όταν περπατώ στο δρόμο
είναι πιο έντιμα απ' αυτά που μας πλασάρει ο νόμος"

moukelis είπε...

Ναταλάκι απλά έγραψες...:@*

Σοφία είπε...

Γίνεται σ' αυτήν την πεζή ζωή, χωρίς να ονειρεύεσαι; ΟΧΙ!
Keep dreaming Μουκελάκι μου!
Καλημερίτσες!

xaos είπε...

Γειά σου Μουκελάκι, τι κάνεις? Μου έλειψες.

SparksScribbler είπε...

Keep on dreaming!

zero2one είπε...

Γεια σου ονειροπόλο γελαστρόνι!

> δεν ξέρει αν το blog της θα έχει επιτυχία

Ε, κι αν δεν έχει, τι θα γίνει;
Το πιο σημαντικό δεν είναι να εκφράσεις τις σκέψεις σου; Και τι θα πει επιτυχία; Ο αριθμός των αναγνωστών;

> επειδή αυτά που γράφει δεν είναι ενδιαφέροντα

Για κάποιους, έστω και λίγους, σίγουρα θα είναι! Είναι σίγουρο ότι δε θέλουμε να είναι για _όλους_.

Sophia Kollia είπε...

Καλό μου παιδί δεν αλλάζει ο άνθρωπος!! Περίμενα και γώ να αλλάξω..περίμενα ..περίμενα.. έφτασα τα 46 πάω στα 47, ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ! τίποτα δεν άλλαξε. 'Οσο για τις συναυλίες, να με έβλεπες στο school wave το καλοκαίρι, σε μια μεριά, και ο μεγάλος μου γιός -14- απο την άλλη. Σε άλλη παρέα εννοείται! Ευτυχώς είναι ο μπαμπάς μας προσγειωμένος και μας μαζεύει! κάνε όνειρα και ακολουθησέ τα ..θα σε πανε στον εαυτό σου!

moukelis είπε...

@Κουκουβάου:Είναι σαν το keep walking αυτό; :@Ρ

@Χελωνάκι μου που είσαι,σε χάσαμε!Τώρα που μάζεψαν και τα σκουπίδια και ευωδιάζει η άνοιξη,βγαίνουμε βολτες στον κήπο;

@Queen Elizabeth:Ταπεινά τα σέβη μου.Αφού είναι διαταγή σας να συνεχίσω να ονειρεύομαι,δε μπορώ να παρακούσω! :@)

@Γεια σου ποδηλατικό πιγκουινάκι!Κι εγώ της τα είπα όλα αυτά,ελπίζω να με άκουσε και να την έπεισα και να την έχουμε σύντομα στη blogόσφαιρα.Άσχετο,πότε θα σας δούμε,κάτι πήρε το ωραίο ροζ αυτί μου για Λαρισσαϊκό Meetup,ισχύουν οι φήμες;Καλή σου μέρα! :@)

@Σοφία:Δεν υπάρχει ελπίδα ε;Ακούς Μαριλένα;;;Πάει τελείωσε,μάλλον έχει χαλάσει ο διακόπτης μου.Μ'αρέσει πάντως,μαζευόμαστε τουλάχιστον πολλοι τρελάρες στις συναυλίες! :@Ρ

moukelis είπε...

@Nakupenda: :@*

Αννα είπε...

Είμαι γενικά αισιόδοξο άτομο...
Εχω την υγεια μου, την οικογένεια μου, φίλους καλούς, τη δουλεια μου αρα για μενα τα εχω ολα...
Και δεν γκρινιάζω για τα οποια ψιλοπροβληματακια παρουσιαζονται...
Χαζευω με τις ωρες την θάλασσα, τη βροχή,ένα σπουργιτάκι που ηρθε χθες σε παράθυρο μου..Δεν κραταω κακίες, δινω συνέχεια ευκαιρίες και ευτυχως εως τωρα δεν εχω φαει τα μουτρα μου..
Οταν περιμενα διορισμο ειχα δηλώσει τα πάντα και ελεγα πως και βραχονησιδα να πηγαινα εγω πάλι θα χαιρομουν που βρήκα δουλειά γιατι βλεπω τι παιζει με την ανεργία..
Το θεμα ειναι να εχεις θετική διαθεση..

Εσυ ασχετο τωρα υπολογίζεις καθολου που θα βρεθείς;;;

moukelis είπε...

@Μπράβο Αννούλα,θετική σκέψη.Έχεις και τόσες φατσούλες γύρω σου χαρούμενες...Μπα,δεν εχω ιδεα,πως να υπολογίσω,μάλλον όπου τους καπνίσει θα με στείλουν...:@(

Αννα είπε...

Πάντως αν ερθεις κατα Κρητη μεριά (παιρνει πολυ κοσμο η Κρητη) να ξερεις πως εδω θα ειμαι σε ό,τι χρειαστεις...
Καληνυχτα!!!

moukelis είπε...

Αχ Αννούλα,σ'ευχαριστώ τόσο πολύ...Θα σε έχω υπόψιν μου αν γίνω προσωρινά...Κρητσικάτσι!
Καλή σου νύχτα!

If...ιγένεια είπε...

κιπ ντριμινγκ..

Σοφία είπε...

Σου εύχομαι να είσαι πάντα ευτυχισμένη, όπως ακριβώς είσαι :-)

moukelis είπε...

Ιφιγένεια και Σοφάκι,το ίδιο ελπίζω και ευχομαι και για σας! :@)
Καλό Σαββατοκύριακο!

zero2one είπε...

> Άσχετο,πότε θα σας δούμε,
> κάτι πήρε το ωραίο ροζ αυτί μου για
> Λαρισσαϊκό Meetup, ισχύουν οι φήμες;

Ναι, πολύ πιθανό είναι αυτή τη φορά να ανεβούμε!

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Μουκελάκι μου είσαι ένα απο τα πιό γλυκά παιδιά των μπλοκ.Μην έχεις δισταγμούς για τη ζωή που σου απλώνεται μπροστά σου, όπου κιαν πας ( πιστεύω να έχεις υπολογιστή)θα είμαστε κοντά σου και αν μάλιστα έρθεις προς τη Β. Ελλάδα θα σου έρθω εκδρομή για συμπαράσταση ΣΙΓΟΥΡΑ και βέβαια με κεικ ανα χείρας.Βέβαια θα αντιμετωπίσουμε πρόβλημα με το γάτο σου και το σκύλο μου μα θα τα ..βρούμε!Οσο για το Μούκο σου που πάει στρατό, ο άνδρας μου όταν ήρθε στην Ελλάδα ζήτησε Ελληνική υπηκοότητα και μόλις την πήρε επειδή στο Βέλγιο ο στρατός δεν ήταν υποχρ. πήγε εδώ στρατιώτης με 2 παιδιά σε ηλικεία 36 ετων.Όταν πήγα να τον δω στο στρατόπαιδο τον φώναξαν ως εξής:- ε! Γέρο ,ήρθε η ..γριά σου !ήμουν μόνο 28 ετών!
Χαμογέλα λοιπόν και όλα θα πάνε καλά, να δούμε φωτογραφίες και απο το γατάκι βέβαια!

moukelis είπε...

Πιγκουνάκι σας περιμένουμε!

Αχτιδάκι μου σε ευχαριστώ πολύ!Πιο γλυκό κι από τα κέικ σου;Τι γλυκιά που είσαι...Όλα θα περάσουν και θα πάνε πολύ καλά!Άντε βρε θα τα βρουν και το σκυλάκι σου με τη Μόιρα,που θα πάει...Φωτογραφίες μόλις την πάρω στα χέρια μου,θα σας πρήξω! :@)

anamella είπε...

Μόνο τα όνειρα μας έμειναν !!!!
Καλό Σ/Κ

Natassa είπε...

πέρασα να πω ένα καλησπέρα :) το τραγούδι τέλειο... το όνειρο όμως είναι πάντα καλύτερο γιατί απλά είναι το όνειρο.
φιλιά σε λίγο καιρό θα τα λέμε πιο συχνά:)

moukelis είπε...

@Anamella:Δεν έχουμε μόνο τα όνειρα...Έχουμε και όλα αυτά που τα προκαλούν! ;@)

@Natassa:Που χάθηκες εσύ βρε;Τελικά το πήγες το ταξίδι ή το ανέβαλλες; :@)

Cinderelen είπε...

Καλούδι μου, μην σταματήσεις ποτέ να ονειρεύεσαι. Λίγο σαν ατάκα από παραμύθι αλλά κάτι ξέραν κι αυτοί οι Γκριμμ!

Φιλάκια πολλά :*

(ps: h princess elen eimai :P )

moukelis είπε...

Γύρισες Πριγκηπέσσα μας;;;;Με σταράκια κιόλας;;;Έρχομαι να ονειρευτώ από'κει...:@)