Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2008

Don't push me!

Σήμερα δε μπορώ να πω ότι ήταν κι από τις καλύτερες μέρες μου…Ξύπνησα πρωί πρωί από έναν μεσιέ που αποφάσισε να μας διαλαλήσει την αγάπη του για τον Καζαντζίδη, σταματώντας κάτω ακριβώς από το μπαλκόνι μου και βάζοντας τέρμα τραγούδια του στο αμάξι. Την τρίτη φορά που έφτασε στα υπέροχα ροζ αυτιά μου το «Υπάρχω…» πετάχτηκα από το κρεβάτι μουρμουρίζοντας «…όχι για πολύ ακόμα…»

Σήμερα ήμασταν αδειούχοι, καθώς ψηφίζαμε εκπροσώπους εκπαιδευτικών. Εγώ εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία για να τελειώσω τη διαδικασία εκδόσεως πιστοποιητικού υγείας (ναι, γι’ αυτό που πήρα και το τρελόχαρτο με μεγάλη επιτυχία).Εκκρεμούσαν οι αιματολογικές εξετάσεις. Για όσους δεν το γνωρίζουν, έχω φοβία με τις βελόνες. Σε συνδυασμό με την τρελή ταλαιπωρία που περνάω κάθε φορά για να μου βρουν φλέβα, δεν κάνει την αιμοληψία μια χαρούμενη διαδικασία, όσο να πεις. Πάω λοιπόν στο νοσοκομείο του νησιού, ρωτάω για τα δικαιολογητικά, μου λένε ότι άλλαξε η επιτροπή και θέλει άλλα. Αρχίζω να βράζω αργά αλλά σταθερά. Ρωτώ όσο ευγενικά μπορώ τον υπάλληλο ποιος μπορεί να με ενημερώσει σχετικά με τα νέα δικαιολογητικά, και με παραπέμπει στην κ.Τάδε. Μπαίνω στο χειρουργείο, ουδείς. Πάω μέχρι μέσα, ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Μόνο εγώ και το χειρουργικό κρεβάτι(παρεμπιπτόντως, καθόλου σικ αυτό το χάρτινο σεντονάκι σε πρασινάκι, ας τους πει πια κάποιος να το αλλάξουν).Μετά από πολύ ψάξιμο, ανακαλύπτω από την καθαρίστρια ότι η συγκεκριμένη γιατρός είναι σε άδεια. Ξαναπάω στον υπάλληλο,τον ενημερώνω, μου απαντά θυμωμένος ότι δεν είναι δουλειά του να το ξέρει(όχι χρυσέ μου, δουλειά σου είναι να με πρήζεις μέχρι να σε πιάσω από το λαιμό) και με στέλνει σε μια άλλη γιατρό.Η οποία ευτυχώς ήταν ευγενέστατη,και μου έγραψε τις νέες εξετάσεις.

Και πάω στο μικροβιολογικό…Που σε πονεί και που σε σφάζει.Πιάνω την Προϊσταμένη,και της λέω:

«Ξέρετε,έχω πρόβλημα,κάθε φορά δε μου βρίσκουν φλέβα,μήπως θα μπορούσατε να μου πάρετε εσείς αίμα κι όχι κάποια ασκούμενη;»

«Εγώ έχω δουλειά δεσποινίς,κι οι ασκούμενες μια χαρά είναι.Όλοι τα ίδια λέτε…Και πρέπει να έχετε και χαμηλό αιματοκρίτη,είστε πολύ χλωμή.»

Δε μιλάω,κάθομαι στην καρέκλα των βασανιστηρίων και περιμένω το δήμιο.Όταν έρχεται η κοπέλα,της εξηγώ ξανά την κατάσταση,και μου λέει ότι θα κάνει ό,τι μπορεί.Μου βάζει το λάστιχο,σφίγγω,τίποτις.Αρχίζει να χτυπάει,τίποτις.Παίρνει τη βελόνα,μου λέει να πάρω βαθιά ανάσα,τη βάζει,τίποτις.Τη βγάζει.

«Για να δούμε από το άλλο χεράκι…»

Απλώνω το άλλο χέρι,σφίγγω,τιποτα.Βάζει τη βελόνα,αρχίζει να τη στρίβει δεξιά-αριστερά,εγώ είμαι έτοιμη να αρχίσω να φωνάζω,τίποτα.

«Κυρία Προϊσταμένη,ελάτε λίγο,έχω εδώ μια περίπτωση που είναι δύσκολη…»

Βγαίνει η στρίγγλα.

«Τι έγινε δεσποινίς;»

«Τι να γίνει;» απαντάω εγώ. «Αυτό που σας είπα πριν με καθίσετε έγινε.»

«Σφίξτε το χέρι».

Σφίγγω,ξανατρυπάει το πρώτο χέρι,τίποτα.Πάει στο άλλο.

«Τώρα θέλω να παίρνετε πολλές βαθιές ανάσες γιατί θα τη βάλω βαθιά και θα πονέσει λίγο.»

«Είδατε φλέβα;»

«Όχι,αλλά θα στοχεύσω στο κέντρο και πάντα υπάρχει εκεί.»

Γουρλώνω.

«Α,μην φοβάστε,άμα φοβάστε οι φλέβες κρύβονται!»

«Εσείς με τρεις τρύπες κι αν πηγαίνατε για τέταρτη δε θα φοβόσασταν;»

«Α κοιτάξτε να σας πω,άμα δεν σας βρω κι αυτή τη φορά,σας βλέπω με τρύπα στην αναστροφή της παλάμης».

Ξέρετε πόσο πονάει εκεί.Δεν άντεξα…

«Α κοιτάξτε να σας πω,άμα δε μου βρείτε κι αυτή τη φορά,σας βλέπω με ένα ωραιότατο καρούμπαλο στο Δόξα Πατρί».

Ευτυχώς βρήκε.Τέσσερις τρύπες αργότερα,και με τα νεύρα κρόσσια πήγα τις εξετάσεις στη γιατρό.Η οποία φυσικά μόλις είδε τις προσπάθειες ανάγλυφες στη χεράκια μου έφριξε.Ο αιματοκρίτης έπεσε.Από 42 πήγε 39,2.Ειπα να πάω πίσω στην παλιοπροϊσταμένη να της το πω να δει αυτή ποιος έχει χαμηλό αιματοκρίτη,και ποιος χαμηλό IQ

«Όλα μια χαρά.Αλλά…μια στιγμή.Πόσο κρέας τρως βρε πουλάκι μου;»

«Έχω να φάω κρέας δύο μήνες,έχω εμφανίσει μια ελαφρά μορφή δυσανεξίας.Γιατί;»

«Μα εδώ έχεις ανεβασμένη χοληστερίνη!»

«Μα πως έχω ανεβασμένη χοληστερίνη χωρίς να τρώω κρέας;»

«Α…για κάτσε…»(Τώρα έλεγα από μέσα μου θα μου πει ότι είμαι κι έγκυος με τον κρίνο…)

«Έχεις ποσοστό σιδήρου που δείχνει ότι δεν τρως κρέας.Και έχεις ανεβασμένη και την καλή.»

«Που σημαίνει…;»

«Είχες άγχος τελευταία;»

«Ε,λίγο…»

«Τι λίγο,εδώ έχεις 30 μονάδες πάνω από το κανονικό.Την παράγεις.»

Ωραία,εκτός από θεάρεστο έργο,παράγω ΚΑΙ χοληστερίνη…

«Την παράγει ο οργανισμός σου από μόνος του.Δε μπορούμε να κάνουμε κάτι.Να μην αγχώνεσαι,να μην στενοχωριέσαι,πρέπει να πέσει από μόνο του.

Η αλήθεια είναι ότι οι τελευταίοι τρεις μήνες ήταν πολύ πολύ δύσκολοι συναισθηματικά.Αλλά δεν περίμενα να φτάσει εκεί το πράγμα…Γυρίζοντας από το νοσοκομείο πήρα μια μεγάλη γλάστρα μπορντώ χρυσανθεμα,έναν χρωματιστό ανεμόμυλο για το μπαλκόνι,και την απόφαση να παράγω πάλι χαρά για μένα.Ετοιμάζω τσάι,ακούω Sinatra,και θα δω Χάρι Πότερ αγκαλιά με τα γατόνια μου…Κι ελπιζω να πιασει…

11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αχ τι ανατριχιαστικό αυτό με τις βελόνες!!! ίου! :-( ε ναι πρέπει να αρχίζεις να απολαμβάνεις πλέον την διαμονή εκεί. αν δεν μπορείς να αλλάξεις αυτά που σε χαλάνε, χαλάρωσε κ απόλαυσε τα!
άντε κ την κυριακή να κάνουμε κανά διαδικτυακό meet up, εμείς στα starbucks εσύ κάλυμνο :-D

Donnaliza είπε...

Περαστικα απο καθε ταλαιπωρια Μουκελινο :)

φιλι

moukelis είπε...

@Elpis:Ασε ηταν φρικτο.Δεν ειναι η διαμονη εδω που με ζοριζει,ειναι πολλα πολλα αλλα ασχετα.Αυτα που με χαλανε δυστυχως δε μπορω να τα απολαυσω,αλλα θα προσπαθησω να μην τα σκεφτομαι.Αντε ξεκουβαληθειτε παρτε κανενα καραβι να ερθετε που μου θελετε και Meetup!
Υ.Γ.Στη συγγραφεα δε μιλησα για το συνεδριο,γιατι βαρεθηκα τοοοοοοσο πολυ που ειπα να μην σας υποβαλω σε αυτο το βασανιστηριο. :@Ρ

@Δονα μου σ'ευχαριστω,ελπιζω να πιασει η ευχη σου.Τι κανει το Αριγκατονι;

Ανώνυμος είπε...

Α, τι ωραία που πέρασες....

Έλα, happy thoughts, τώρα, happy thoughts :))

Φιλιά και ψυχραιμία!

υγ: όταν ξαναπάς Ρόδο, να πας και στη Φιλέρημο

Crazy Tourists είπε...

Χτες εκεί που διάβαζα την ανάρτησή σου άρχισε να παίζει από απέναντι..."υπάρχω..."!! Όχι πες μου είναι τυχαίο αυτό;
Τι τράβηξες κι εσύ...Α πα πα!!
Εννοείται πως θα έρθουμε Κάλυμνο!! Τώρα που έχουμε και δικαιολογία!! Όχι ότι την χρειαζόμασταν δηλαδή!! Χαχα!

Τρελοτουρίστρια

ΥΓ. Και μη λες το Πιπάκι μου τεράστιο!!

mafaldaQ είπε...

Μεγάλη ταλαιπωρία με το αίμα βρε κορίτσι αλλά συμφωνώ με Elpis! Χαλαρά! Το άγχος γενικά μπορεί να προκαλέσει πολλά και ανόητα. Keep smiling!

anamella είπε...

Πρόσεχε την υγεία σου !!!!
Όχι στεναχώριες και άγχος
Καλό βράδυ

xaos είπε...

Που χαθηκες βρε Μουκελακι? Μας ελειψες.Τι σου κανουνε εκει? Σε κατατρύπησαν.Τους στείλλαμε μια χαρα κοριτσι και θα μας το φερουν σουρωτηρι!!

moukelis είπε...

@Δενδρογαλη προς το παρον καμια εκδρομουλα στην Ψέρημο ή στην Τελενδο σκεφτομαστε,που ειναι και διπλα,αλλα θα κρατησω την προταση σου για την ανοιξη. :@)

@Τρελοτουρίστρια όχι δεν ειναι τυχαιο,σας το ειπα εγω,ειναι στο καρμα μου να τραβαω τους βλαμμενους!Και ο Πίπης ΕΙΝΑΙ τεραστιος...:@Ρ

@Αννα μου εγω το ξερω,αυτοι που με αγχωνουν ειναι το θεμα να το μαθουν...

@Αναμέλλα μου να τα εκατοστησεις κι απο εδω.Προσπαθω...

@Χελωνακι κι εμενα μου λειψατε.Να ερθετε πάραυτα να με πάρετε πίσω,που με δώσατε μια χαρά μούκο και θα με πάρετε κατευθειαν για ρεκτιφιε!

Σοφία είπε...

Κουράγιο κοριτσάκι γιατί κρίμα είναι να υποφέρει ο οργανισμός σου και να επιβαρύνεται με χοληστερίνες κ.λπ. Αλλά και οι γιατρίνες στο νησί, πρέπει να είναι ειδική περίπτωση. Πώς να μην σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι;

Ανώνυμος είπε...

όχου μωρέ....και τα σιχαίνομαι αυτά...φιλάκια γλυκούλα μου!