Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2010

Kalymnos reloaded

Να ‘μια λοιπόν, άλλη μια χρονιά στην Κάλυμνο… Τα πράγματα δεν ήρθαν όπως σχεδιάζαμε, αλλά όταν σε καλεί το καθήκον δε μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Η αλήθεια ήταν ότι ξεκίνησα το ταξίδι του γυρισμού με βαριά καρδιά. Όπως και να το κάνεις, δεν είναι εύκολο να μετακομίζεις στα καλά του καθουμένου, και να βάζεις όλα σου τα σχέδια στην κατάψυξη για έναν τουλάχιστον ακόμα χρόνο. Ούτε είναι εύκολο να αποχωρίζεσαι τους αγαπημένους σου ανθρώπους και να επιστρέφεις σε έναν τόπο όπου πέρασες μία από τις χειρότερες περιόδους της ζωής σου. Αλλά thats life

Το λεωφορείο που με πήγε στην Αθήνα έφυγε στις μία μετά τα μεσάνυχτα. Με χάλια διάθεση, εγώ, το βαλιτσάκι μου που με έχει συντροφεύσει σε όλα μου τα ταξίδια και τις μετακομίσεις, και το λάπτοπ μου, ταξιδέψαμε όλο το βράδυ για να φτάσουμε ξημερώματα στην πρωτεύουσα και από εκεί να πάμε στο αεροδρόμιο. Είδα συναδέλφους το ίδιο εξαντλημένους με μένα, άλλους με λίγα πράγματα για τις πρώτες μέρες, άλλους με μεγάλες βαλίτσες. Είπαμε τα νέα μας, τα παράπονά μας, και μία ώρα μετά σκορπίσαμε από το αεροδρόμιο του νησιού για να κάνουμε ο καθένας πράξη ανάληψης και να βρούμε σπίτια. Περιττό να πω ότι δεν ήθελα να δω κανέναν, και ήμουν ο εν ζωή πιο γκρινιάρης άνθρωπος σε αυτό τον πλανήτη. Πήρα ένα ταξί και πήγα στο παλιό μου γραφείο, για να αφήσω προσωρινά τα πράγματά μου και να ψάξω για σπίτι.

Ο προϊστάμενός μου με αγκάλιασε γελώντας με τα μούτρα μου που σέρνονταν στο πάτωμα, και η κ. Ευδοκία-που απέκτησε και δεύτερο εγγονάκι όσο έλειπα- μετά από μια μεγάλη αγκαλιά μου ψιθύρισε στο αυτί «ξέρω ότι εσύ δε χαίρεσαι και τόσο, αλλά εμείς χαιρόμαστε πολύ που μας ήρθες». Πριν προλάβω να αφήσω κάτω τη βαλίτσα, μου είχε παραγγείλει να φάω, και μου έδειχνε αγγελίες για σπίτια που μου είχε ξεδιαλέξει.

«Κράτησα το Μανώλη εδώ για να σε πάει να δεις τα σπίτια και να αποφασίσεις πιο θες».

Ο Μανώλης, πάντα χαμογελαστός και πρόθυμος, πάντα με το σοβαρό του πουκάμισο, με μακρύ μανίκι ακόμα και τον Αύγουστο. Κατεβαίνοντας παρέα τη σκάλα αισθάνθηκα μια τρομερή ανακούφιση, και όταν ανακάλυψα για μία ακόμα φορά ότι είμαι πολύ κοντή για να ανέβω στη μηχανή, με έπιασαν τα γέλια που χρωστούσα εβδομάδες τώρα. Είδαμε τα μισά διαθέσιμα σπίτια του νησιού, καθότι είμαι και στραβόξυλο, διαλέξαμε το πιο όμορφο, το μεσημέρι με πήγαν σπίτι με γεμάτες σακούλες από το μάρκετ, μεσημεριανό, και καμιά πενηνταριά υπενθυμίσεις «αν χρειαστείς τίποτα πάρε με». Ήδη την επόμενη μέρα ήμουν καλεσμένη στην Τέλενδο, για να κάνω τα μπάνια μου και να μαυρίσω, γιατί «είναι ντροπή να είσαι στην Κάλυμνο Αύγουστο και να είσαι σαν αγγλάκι».

Άνοιξα όλα τα παράθυρα, και με πήρε από τα μούτρα αυτός ο αέρας με τη μυρωδιά που μόνο τα νησιά έχουν, κι έβαλα στην αυλή μου ένα μπωλ παγωμένο νερό για τις γάτες της γειτονιάς. Φύτεψα δύο μεγάλους βασιλικούς, και υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι η φετινή χρονιά θα είναι μοναδική. Και θα είναι.

15 σχόλια:

MarciaOverstrand είπε...

Έτσι μπράβο! Χαμογέλα και όλα θα πάνε ρολόι ;)
To ξέρω, δεν είναι πάντα εύκολο, αλλά αξίζει να προσπαθήσεις... :)

moukelis είπε...

Φυσικά και αξίζει!
Καλώς μας ήρθες και επισήμως μικρό! ;-)

MarciaOverstrand είπε...

Kαλώς σας ήρθα... :)

Ανώνυμος είπε...

Με λένε Δημήτρη είμαι 24 και είμαι από Βόλο, σε ανακάλυψα τυχαία πριν από ένα μήνα όταν και διάβασα ένα post σου. Είσαι απίστευτη, διάβασα όλο το blog μέσα σε λίγες μόνο ώρες, γράφεις πολύ ωραία και έχεις απίστευτο ταλέντο. Μπράβο μπράβο μπράβο! Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που γράφεις, έχεις φαντασία και είναι εμφανές πως διαβάζεις αρκετά βιβλία. Ααα λατρεύω το χιούμορ σου είσαι καυστική όποτε χρειάζεται και μεταφέρεις πολύ ωραία τις καταστάσεις που βιώνεις. Μπράβο σου!

moukelis είπε...

Καλώς μας ήρθες Δημήτρη!
Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια,με σκλαβώνεις.Γράφεις κι εσύ;

Ανώνυμος είπε...

Μπα, δεν το έχω καθόλου το γράψιμο. Έχω περάσει από blog και blog και όλα ήταν σχετικά μέτρια άσε που δεν είχαν ωραίο στήσιμο. Τον τελευταίο καιρό έψαχνα blogs από Βολιωτάκια, όταν διάβασα τον τίτλο μου κίνησε την περιέργεια και σε επισκέφθηκα. Από εμφάνιση ήταν πολύ ωραίο, άρχισα να διαβάζω ένα post και ξαφνικά άρχισε να παίζει το τραγούδι απο την ταινία χαμένα όνειρα και αυτό ήταν όλο. Με κέρδισες αμέσως και άρχισα να διαβάζω το blog από το πρώτο post σου. Πάντως αφού έχεις σκέψεις,φαντασία,όρεξη,χιουμορ και είσαι καλή στο γράψιμο γιάτι δεν γράφεις κάτι? Δεν έχεις σκεφτεί ποτέ να γράψεις μια ιστορία?

Τώρα που ξαναδιαβάζω αυτά που έχω γράψει,αλλά και βλέποντας τον ενθουσιασμό μου,μου φαίνονται λίγο gay, προς θεού καμία σχέση απλά με έχεις εντυπωσιάσει!

moukelis είπε...

Με τιμάς πολύ.
Προς το παρόν το μόνο που μπορώ να γράψω είναι μια επιστολή στην Υπουργό που με ξανάφερε Κάλυμνο,αλλά δεν πρόκειται να κάνω καθόλου χρήση της δημιουργικότητάς μου,με την καλή έννοια τουλάχιστον! :-Ρ
Και οι gay μια χαρά άνθρωποι είναι,δε χρειαζόταν η διευκρίνηση. ;-)

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω κανένα πρόβλημα απλά παρατήρησα ότι μου βγήκε το πολύ γλυκό μου. Πάντως μου ακούγεται πολύ ωραίο αυτό που περνάς (στην Κάλυμνο) αλλά μόνο για ένα χρόνο το πολύ.

moukelis είπε...

Ειναι η τριτη χρονια που ανηκω εδω,και ναι,καλα ειναι,ηρεμεις,βρισκεις τον εαυτο σου,αλλα οχι για πολυ καιρο.

Crazy Tourists είπε...

Αχ βρε Μουκελάκι!! Δεν το χω με τις συμβουλές γιατί όσα λέω ανάποδα τα κάνω, αλλά δες το λίγο αλλιώς (όπως το είδες στο τέλος της ανάρτησης!)!! Εύχομαι να περάσεις καλά φέτος στο νησί και να έχεις μια υπέροχη χρονιά! Φιλιά πολλά!!

Τρελοτουρίστρια

moukelis είπε...

Ηδη τα βλεπω αλλιως Τρελοτουριστρια,και μαντεψε τι βρηκα σε ενα μαγαζακι εδω κοντα για να κανει τη χρονια μου καλυτερη:τηγανακι σαν το δικο σας! :-D

Crazy Tourists είπε...

Τηγανάκι; Πωπω!! Σε βλέπω να φτιάχνεις τρελές κρεπούλες!!!

Τρελοτουρίστρια

moukelis είπε...

Ναι κι εκανα σαν χαζο οταν το βρηκα!Μόλις φτιάξω θα σας βάλω φωτογραφίες,βάλτε καμια συνταγή ακόμα. :-)

Σοφία είπε...

Δεν είναι κρίμα οι γύρω σου να χαίρονται τόσο πολύ που σε βλέπουν και να προσπαθούν τόσο να σε καλοδεχτούν, κι εσύ να μουτρώνεις; Κρίμα είναι (απαντάω μόνη μου). Γι' αυτό, μεγάλο χαμόγελο, έξω καρδιά και φρόντισε να περάσεις καλά. Είναι στο χέρι σου, πραγματικά.

Πίστεψέ με όταν σου το λέω αυτό, έχω ζήσει σε μέρη χειρότερα από την Κάλυμνο και χωρίς ίντερνετ, ούτε καν κινητό. Πακέτο, όχι αστεία.

Crazy Tourists είπε...

Τηγανάκι σας το δικό μας;; Χιχι! Ε, δεν έχει άλλες συνταγές! Έχεις τη βασική συνταγή! Σειρά σου να αυτοσχεδιάσεις! Βάλε ότι σ'αρέσει και δείξε μας κι εμας!
CrazyTourist1