Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2008

Γραφείο θέλω,τώρα το θέλω

Να και το δικό μου γραφείο. Έχει μεγάλη ιστορία (όσοι την έχετε ακούσει πάνω από δυο φορές μα συνεχίσετε την ανάγνωση!)

Το συγκεκριμένο γραφειάκι το λιγουρευόμουν κάθε φορά που πηγαίναμε μουκοεκδρομή στο ΙΚΕΑ. Καθόμουν στην καρέκλα και το χάζευα μέχρι να αρχίσει ο Μούκος να με τραβάει μαλακά προς την έξοδο, σαν κάτι ψυχωτικούς που τους απομακρύνουν από το αντικείμενο της εμμονής τους. Το κοιτούσα με ύφος λυπημένου σκύλου, παρόλα αυτά ήταν πολύ ακριβό για το βαλάντιό μου. Οι γονείς μου μου είχαν υποσχεθεί ότι θα ήταν το δώρο μου αν γινόμουν δεκτή στο μεταπτυχιακό. Έγινα δεκτή, αλλά δεν έγινε μεταπτυχιακό (γι ’αυτό θα γκρινιάξω σε άλλο ποστ, έχω μάθει απ’ έξω πια τα λόγια του θρήνου). Οπότε το γραφειάκι μου παρέμενε παρέα με τα σουηδικά κεφτεδάκια, αρκετά χιλιόμετρα μακριά από το λιλά δωμάτιό μου.

Ένα Σάββατο πρωί λοιπόν, μας βγήκε αναπλήρωση στο φροντιστήριο όπου εργαζόμουν. Λίγο πιο έξω από τη Θεσσαλονίκη, από την πλευρά των Σερρών. Τα κορίτσια που το έχουν, πολύ γλυκά και πρότυπα εκπαιδευτικού. Παρόλα αυτά, η μέρα μου μαύρη, καθώς έπρεπε να πάω Σάββατο για μάθημα, και μου είχε μπει η ιδέα ότι είχε γίνει μια παρεξήγηση με μια από τις καθηγήτριες. Και σαν να μην έφτανε ότι η συγκάτοικός μου θα έλειπε όλο το Σαββατοκύριακο, να σου κι ένα μήνυμα από το Μούκο ότι θα ερχόταν η μαμά του και δε θα βρισκόμασταν. Ωραία…μαύρα χάλια, και μόνη μου στο σπίτι.

Τελειώνοντας το μάθημα, είπα να κάνω ένα μικρό ταξιδάκι στο ΙΚΕΑ, να φτιάξει το κέφι μου. Είπα μάλιστα γελώντας στις συναδέλφισσες, ότι θα πάω για κυνήγι πασχαλινού αυγού, καθώς πλησίαζε το Πάσχα, μια και αυτές δεν οργάνωσαν για να παίξουμε. Γελώντας πήρα το αστικό, και άνοιξα το βιβλιαράκι μου μέχρι να φτάσω. Με το που μπήκα, ανακάλυψα ότι δεν ήταν καλή ιδέα να πάω, επειδή θα έβλεπα άλλη μια φορά το αγαπημένο μου γραφειάκι και θα μελαγχολούσα. Και ξαφνικά, μια ιδέα άστραψε στο μυαλό μου (έτσι δεν παθαίνουν όλοι οι τρελοί;).Και γιατί να μη μπορώ να το πάρω; Είχα κάτι οικονομίες στην άκρη, υπήρχε ΑΤΜ, θα έβαζα και το μισό μου μισθό…Ε και τι πάει να πει πως θα τα βγάλω πέρα τον υπόλοιπο μήνα; Κάτι θα βρω, είμαι και οικονόμα. Εξάλλου, όλοι δικαιούνται μια τρελιά που και που. Προχωράω λοιπόν αγέρωχη προς το διάδρομο όπου βρίσκεται το πακέτο του γραφείου μου και τι να δω; Έχει μόνο δύο. Και είναι και τεράστια .Ρωτάω για μεταφορική, μου λένε ότι δεν υπάρχει επειδή είναι Σάββατο απόγευμα. Ψάχνω μιάμιση ώρα για φορτοταξί. Και τελικά βρίσκω ένα! Πάω με χαρά με τον υπεύθυνο της αποθήκης να φορτώσουμε το πακέτο μου…κι άλλη ατυχία. Έχει μείνει ένα τελευταίο, από το οποίο έχει σχιστεί το χαρτόνι, και έχει μια μικρή γρατσουνιά στην επιφάνεια…Φαντάζεστε το ύφος μου…Αλλά δεν λένε ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις; Ξαφνικά ακούω μέσα στη βαβούρα τη φωνή του υπεύθυνου από το υπερπέραν να μου λέει να τον ακολουθήσω. Πάμε στον υπεύθυνο για το τμήμα ευκαιριών, του εξηγεί την κατάσταση(έχουμε αυτή την τρελή νεαρά που περιφέρεται εδώ από τις 4,επιτέλους βρήκαμε τι ψάχνει μπαίνοντας και βγαίνοντας σαν τη ζουρλή από το κατάστημα, αλλά κρίμα είναι να το πληρώσει και για γάλλο πρόξενο),ο υπεύθυνος ευκαιριών μου ρίχνει ένα συμπονετικό βλέμμα (έχω πάρει πόζα Βασιλάκη Καΐλα),και δίνει το ΟΚ. Δηλαδή συμφωνεί να περαστεί το έπιπλο στο τμήμα ευκαιριών, από όπου θα το πάρω με έκπτωση. Και ξέρετε και κάτι άλλο; ΜΟΝΟ για εκείνη τη μέρα, τα ΕΠΙΠΛΑ στο τμήμα ευκαιριών είχαν έκπτωση 70%.Κατέληξα με όλες τις εκπτώσεις να βρεθώ με το γραφείο των ονείρων μου, αγοράζοντάς το μόνο 80 ευρώ. Θαύμα;

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Το ανέβασα κομμάτι κομμάτι στον τέταρτο μόνη μου (35 κιλά σύνολο),το συναρμολόγησα επίσης μόνη μου( οι βίδες βιδώθηκαν πάνω στο ξύλο με απλό κατσαβίδι),και έπεσα να κοιμηθώ κοιτάζοντάς το.

Το επόμενο πρωί ήταν το καλύτερο πάντως. Ανοίγω τα μάτια μου ευτυχισμένη, το κοιτάζω με λατρεία, σκέφτομαι ότι καλά έκανα και το πήρα κι ας ήταν λίγο τρελό, και πάω να σηκωθώ για να το δω από κοντά. Πολύ θα το ’θελες ε; Διότι δεν ήμουν πιασμένη. Ήμουν παράλυτη .Δεν κουνιόταν τίποτα απολύτως. Σιγά σιγά πάτησα στο πλάι του κρεβατιού, και την υπόλοιπη μέρα κινούμουν μέσα στο σπίτι σαν Playmobil,μονοκόμματη, με τον γάτο να με κοιτάει απορημένος…Δεν άξιζε όμως;

Υ.Γ.1 Δε θέλω να ακούσω κουβέντα για τα μπιχλιμπίδια, που να δείτε το υπόλοιπο δωμάτιο. :@Ρ

Υ.Γ.2 Ούτε για την ταπετσαρία.

27 σχόλια:

Γκρινιάρης είπε...

Καλά, πολύ όμορφο το γραφείο! Αλλά μου αρέσει ακόμα περισσότρο ο τρόπος που το έχεις στολίσει! Δεν κάνω πλάκα!

Εντάξει, ένα γραφείο στο οποίο θα διάβαζα για σπουδές δε θα μπορούσα να το έχω έτσι, αλλά για υπολογιστή ή για κάτι άλλο είναι τέλειο περιβάλλον!

moukelis είπε...

Σ'ευχαριστώ πολύ Γκρινιάρη.
Καλά μη νομίζεις,δεν είναι πάντα έτσι περασμένο με Overlay,αλλά κάνω ότι μπορώ,έχω μια μανία με την τάξη...
Είναι πολύ βολικό πάντως,επειδή έχει πολλά ράφια,και εσοχή για την οθόνη του υπολογιστή.
Καλό σου βράδυ! :@)

Σοφία είπε...

Μια χαρά το βρίσκω, με τα μπιχλιμπίδια του και τον αστυνόμο Σαϊνη! Πολύ καλά έκανες και πήγες να το πάρεις, αυτά τα ξαφνικά είναι και τα καλύτερα... σου βγήκε σε καλό!
Καλό βράδυ μουκελάκι!

moukelis είπε...

Η κουκουβαγίσια σου όραση είναι άλλο πράγμα βρε παιδί μου,εγώ ούτε που θυμάμαι ότι έχω και αστυνόμο Σαϊνη...Συμφωνώ,είναι τα καλύτερα τα ξαφνικά!
Καλό βράδυ και σε σένα κουκουβάου!

Μαριλένα είπε...

Σίγουρα ο χώρος έχει τη δική σου χαμογελαστή, παιχνιδιάρικη και ζεστή προσωπικότητα.

Οταν θέλεις κάτι πολύ, μα πολύ, μα πάρα πολύ και επιτέλους γίνεται δικό σου, τι να σου πω.. προσωπικά ίπταμαι του εδάφους περί τα δέκα εκατοστά.
(αν κι εγώ το παθαίνω μονο με τα παπούτσια. γύρω στα τριάντα αθλητικά ζευγάρια, λενε μηπως κατι; :ΡΡΡ)

φιλιά πολλά :))

Princess είπε...

ειδες τελικά για να του χεις τετοια αδυναμία, τι περιποιημένο που το χεις; Ενω εγω που το θεωρω απλα κατι που στηριζει το χαος μου για να μη γκρεμιστεί στο πάτωμα, σημασία δε του δίνω... Τι γλυκιά γωνίτσα εχεις! Κατσε να ξανακοιτάξω το δικό μου μπας κι ειναι αγαπησιάρικο κι αυτο και μουχει διαφύγει!

Ανώνυμος είπε...

Ποιος ξεσκονίζει??? Γιατί όποιος το κάνει πρέπει να έχει μεγάλο κουράγιο!!! Χι Χι!!!Είναι όμως πολύ γλυκό!

Ανώνυμος είπε...

ζηλευω, πρεπει να το ομολογησω.ειναι κουκλίστικο το γραφειο , η δε επιφανεια εργασιας ακομη πιο απιθανη!!
να ρωτησω κατι: η γυαλα δεν εχει τιποτα μεσα εκτος απο νερο; κανενα ψαρακι;
καλο βραδυ

Στοχαστης είπε...

Keywords:
Overlay
Monica
Ταξις!
Μπιχλιμπίδια
Ειλικρινα ειναι απο τις πιο ζεστες γωνιες που εχω δει ποτέ, ειναι γεμάτο με εικόνες, χρώματα και λεπτομερειες. Και φυσικα, πως να μην αγαπησεις ενα τέτοιο γραφειο με τετοια ιστορια;

Stardustia είπε...

moukelis συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ: και εγώ όποτε με πιάνει το παρορμητικό μου όλο πάνω σε ευκαιρίες πέφτω...

και ειδικά ένα τέτοιο γραφείο: αλήθεια, πάντοτε μου οειρευόμουνα ένα τέτοιο...

ΥΓ υπέροχη γωνιά το blog σου, κάτι το ποστ με τα παπούτσια, κάτι με τις καρφίτσες και την υπόλοιπη εμφάνιση... τέλειο!

moukelis είπε...

@Μαριλένα:Τριάντα ζευγάρια αθλητικά;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;Λέει,πως δε λέει...Το Ραφαηλάκι σε έχει πεθάνει στο τρέξιμο. :@Ρ
Πάρε φιλάκι :@*

@Princess:Σας έχουμε ξαναδει στα μέρη μας;Νομίζω πως όχι.Το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνια σας χαιρετά.Έχω ακούσει ότι φτιάχνετε θεσπέσιο καρβουνιαστό,κι ας μην τακτοποιείτε το γραφείο σας πάντως.Για ξαναρίξτε του μια ματιά,μπορεί το γραφειάκι σας να ειναι πιο χαριτωμένο τώρα...:@)

@Penny:Καλωσήρθατε στο Φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι!Τα σεβη μας.
Εγώ ξεσκονίζω βέβαια,και μάλιστα γνωρίζω τη θέση και του παραμικρού αντικειμένου όχι μόνο στο γραφείο,αλλά και σε ολόκληρο το δωμάτιο,που δε διαφέρει και πολύ στο στυλ.Χαίρομαι που σου άρεσε πάντως!Κι εσείς από τα Λονδίνα,σαν το Σοφάκι;

@Ψιθυράκι:Καλώς μας ήρθατε!Το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι αποστέλλει τα ψιθυριστά του σέβη.Ανακάμπτετε από τα ψώνια;
Επιτέλους κάποιος πρόσεξε το μωρό στην επιφάνεια!Οι γυάλες είχαν και ψαράκι μέσα(τώρα πια δεν έχουν),αλλά ηταν και τα δύο μονομάχοι,και δεν είναι καθόλου ζωηρά.Δεν ξέρω αν φαίνονται,είναι ένα μπορντώ και ένα μπλε κοβαλτίου.
Καλό βράδυ και σε σένα!

@Στοχαστή:Ναι με τετοια ιστορία όντως δεν αφήνει πολλά περιθώρια...

maria λεμονατη! είπε...

μαγικο!








αυτο ηθελα να πω αλλα για να μην ακουστει παραταιρο να εξηγξσω: μου αρεσε η ιστορια της αποκτησης του γραφειου και το πως ντυθηκε
:)

καλως σας βρηκα μουκελη-ς και φαντασμα του πριγκηπα γελαστρονι
:D

maria λεμονατη! είπε...

απο τη συγκινηση της γνωριμιας εκανα ενα πληκτρολογικο λαθακι
:{
συγχωρεστε με οικοδεσποτες

Black Diamond είπε...

Kαλά μου φάνηκες εσύ από την αρχή τρελοκομείο. LOOOOOOOOOOOL

Μάκιααααα

mirela είπε...

Kαλημέρα τι ιστορία και αυτή ,καλό το γραφείο απ'όσο μας επιτρέπει να δούμε με όλα αυτά!έχω φτιάξει κατασκευές ΙΚΕΑ και σε θυμήθηκα με το πιάσιμο! δεν ίσιωνα με τίποτα απο το σκύψιμο.Τόν αστυνόμο σαίνη δεν μπόρεσα να τον εντοπίσω,το δωμάτιο λιλά είναι ή γαλάζιο? ΚΑΛΗΜΕΡΑ !

moukelis είπε...

@Αστερόσκονη:Καλώς μας ήρθες,τα μεργαλύτερα σέβη του Πρίγκηπα Γελαστρόνι,και στρώσαμε και το κόκκινο χαλί,μεγάλη μας τιμή!
Να μας πείτε πότε έχετε τα γενέθλιά σας,να σας πάρουμε ένα ίδιο γραφείο μιας και το ονειρεύεστε.Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε η γωνίτσα μου...Δεν ξέρω αν ειδες το σχόλιο στην ανάρτηση με τις καρφίτσες,αλλά μπορείς να διαλέξεις ό,τι θέλεις και να μου στείλεις ένα mail να στο φτιάξω.Έχω αρκετό χρόνο ελεύθερο και θα μου άρεσε να τον αξιοποιήσω με αυτό τον τρόπο και να σας κάνω κι ένα δωράκι...Καλή σου μέρα και να σκορπάς παντού αστερόσκονη!

@Μαρία λεμονάτη:Τελικά της κατσαρωσαν καλά τα μαλλιά της κυρίας Χταπόδι;Και το τζελ απο χέλια λέει τίποτα;Επειδή και τα δικά μου φριζάρουν,και θέλω να το δοκιμάσω. :@)
Χαίρομαι που σου άρεσε το γραφείο και η ιστορία.Το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι σας χαιρετά,και αποστέλλει τα σέβη του!
Υ.Γ.Δε μας νοιάζουν τα λάθη του πληκτρολογίου καθόλου,το φάντασμα του Πρόγκηπα Γελαστρόνι έχει βγάλει διάταγμα που απαλάσσει όλους τους υπηκόους που κάνουν λάθη,και τα λάθη.Καλημέρα!

@Μαύρο διαμαντάκι:Χαρούμενο τρελοκομείο όμως...Μην το λες παραέξω μέχρι να έρθουν οι κύριοι με τις άσπρες μπλούζες!

@Μιρέλα:Αχ,ο πόνος από το πιάσιμο,άλλο πράγμα...Αλλά άξιζε τον κόπο.Το δωμάτιο όπου εκτυλίχθηκε η ιστορία ήταν λιλά,το δωμάτιο της φωτογραφίας είναι γαλάζιο,είναι το τωρινό μου.Καλημέρα!

ράγες είπε...

Το γραφείο σου έχει την ζεστασιά ενός παιδιού! Όσο και να το ντιζάιν και η διακόσμηση έχουν προχωρήσει κανένας "ντιζαινάτος" διακοσμητής δεν θα καταφέρει να στολίσει έτσι ένα τέτοιο γραφείο! Γιατί είναι άλλο να στολίζεις με αντικείμενα που απλώς είναι τη μόδας και άλλο σε κάθε ματιά που ρίχνεις να συναντάς και κάτι αγαπημένο: ένα δώρο, ένα μπιχλιμπίδι που χτυπιόσουν μέρες για να το αγοράσεις και τελικά το αγόρασες πανάκριβα- σχεδόν σε ληστέψανε- αλλά εσύ είσαι περήφανη γι αυτό, βιβλία αγαπημένα, παλιά τετράδια κ.α

Stardustia είπε...

αυτό που πραγματικά απιθυμώ είναι τα υπέροχα γελαστρόνια σου...

νά ΄σαι καλά και ευχαριστώ για το θερμό καλωσόρισμα!

Θα τα λέμε συχνά!

maria λεμονατη! είπε...

ιμε πωλη χαρουμενοι με τω δηαταγμα νοιοθο ελευθερει να γραφο ωπος θελο

το τζελ απο δακρυα χελιων ταιριαζει στα λεια πλοκαμια της κυριας χταποδινας

για τα ανθρωπινα μαλλια προτεινω τζελ απο ζελε χταποδιου αλλα αυτο δεν το λεμε στην κυρια χταποδινα για να μην την τρομαξουμε

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Εγώ έχω δύο γραφεία ,ένα στο εργαστήριο μου που το θεωρώ το ουσιαστικό και είναι πάντα ανακατωμένο θα το βγάλω φωτο και θα σας το δείξω και το άλλο στο σπίτι που είναι μικρό ,μία γωνιά που μου έκανε ο άνδρας μου με πολύ αγάπη και έχω τον υπολογιστή μου.

moukelis είπε...

@Ράγες:Μα δεν είναι θέμα ντιζάιν,είναι θέμα να αισθάνεσαι εσύ όμορφα,που ζεις και εργάζεσαι σ'αυτό το χώρο,όπως πολυ σωστά έθεσες.Άσε που με τη μόδα δεν τα πάμε καλά...Σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,καλό βράδυ!

@Αστερόσκονη:Τα γελαστρόνια μας τα έχετε μονοπωλήσει αγαπητή,όλη μερα μαζί σας είναι.Δεν πετύχατε κανένα;Κοιτάξτε μην το περάσετε για κουνούπι και φάει καμιά με τη σκούπα.Αν δεν τα βλέπετε,κοιτάξτε πιο προσεκτικά όταν ακούγεται ένα παιδικό χάχανο,ή ρίξτε μια ματιά στο καπάκι από το τόσο ζαχαρωμένο γλυκό του κουταλιού που φτιάχνετε τελευταία.Καλή σας νύχτα!

@Μαρία λεμονάτη:Λέω να μείνει μεταξύ μας αυτό,η κυρία Χταπόδι δε νομίζω να είναι τόσο ανοιχτόμυαλη ώστε να το πάρει θετικά...

@Αχτιδούλα:Περιμένουμε φωτογραφίες,να δούμε το γραφείο ενός πραγματικού καλλιτέχνη!

Anti είπε...

καλησπέρα
χαίρομαι που με βρήκες και σε βρήκα :Ρ
μου έφτιαξε την διάθεση το γραφείο σου...
αλλα ειλικρινά με τόσα πράγματα γυρω γυρω δεν θα μπορούσα με τίποτα να συγκεντρωθώ θα τα χάζευα όλη την ώρα...

Φιλικά
Άντη

moukelis είπε...

@Αντη:Το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι σε χαιρετά!
Χαίρομαι που σου έφτιαξε το κέφι.Συγκέντρωση;Ποιος τη χρειάζεται;Lol
Όχι εντάξει σοβαρά τώρα,την ταπετσαρία μόνο άλλαξα,επειδή όντως μου χαλούσε τη συγκέντρωση,όλα τα υπόλοιπα δεν τα χαζεύω,τα έχω συνηθίσει.
Καλό σου βράδυ!

ZouZouna είπε...

Αυτό δεν το είχα δει.
1. Γέλασα μέχρι δακρύων
2. Αφού το πήρες μη μιλάς διόλου. Είναι δικό σου πιά
3. Επειδή μένω στον 5ο και έχω κάτι φαϊνές ώρες - ώρες, με κάτι κουβαλήματα, μη χαλάσουμε το ριμάδι ασανσέρ (τι τι έχουμε δεν ξέρω) σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Μ΄' αρέσει και όλο αυτό το τζερτζελέκι που έχει επάνω.
Απόλαυσέ το
Φιλιά

moukelis είπε...

Ζουζούνα γέλασα μέχρι δακρύων με το τζερτζελέκι.Είναι κατά το γνωστό τζέρτζελο;;;Το χαιρομαι και δεν το αλλάζω με τίποτα.Αν χρειαστείς κανένα κουβάλημα στον πέμπτο φώναξέ με,το κερνάει το κατάστημα.

anamella είπε...

Είναι μια χαρά !!!!!!
Μ΄άρεσε απ΄ότι μπόρεσα να δω η φωτό με τον άγγελο !!!
Καλό Σ/Κ

moukelis είπε...

Αχ Αναμέλλα,αυτός είναι αληθινός άγγελος...:@Ρ
Χαίρομαι που σου άρεσε!Καλό χιονισμένο Σ/Β!