Ο Θεραπευτής

“Oι ήρωες είναι καθημερινοί άνθρωποι που περιπλανώνται ανάμεσα στους ονειρόκοσμους και την πραγματικότητα. Με βασικό τους όπλο το χιούμορ, συνειδητοποιούν τις ικανότητες που έχουν να ταξιδεύουν ανάμεσα στους κόσμους, θέλοντας να ξεφύγουν από την καθημερινότητα και την αφάνεια ψάχνωντας την Ουτοπία του Ονείρου. Ονειροβάτες που χρησιμοποιούν τις δυνάμεις τους για να γιατρέψουν, καλώντας τον Θεραπευτή και ανώνυμοι πρωταγωνιστές της καθημερινότητας, σαν τον Ακυμάτιστο Τζο, που έχουν εγκλωβιστεί σαν φαντάσματα στην επαναληψιμότητα των λαθών τους, κάνοντας Ονειρόκυκλους. Κοιμηθείτε και όταν ξυπνήσετε θα δείτε ότι όλα άλλαξαν στην Λεωφόρο, γιατί ακόμα και Το Φεγγάρι δεν είναι πάντοτε το ίδιο.”(Από το οπισθόφυλλο)

[συγγραφέας:Ηλίας Φλωράκης,Εκδόσεις Άγκυρα,σελίδες:276]

Ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα,είναι «Ο θεραπευτής»,του Ηλία Φλωράκη. Έφτασε στα χέρια μου μέσω ενός bookring,και μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον το γεγονός ότι θα μπορούσα να συζητήσω απευθείας με τον συγγραφέα τις απόψεις μου τελικά με το βιβλίο. Τελικά δεν πρόλαβα να το κάνω όταν τον συνάντησα στο αθηναϊκό meetup,αλλά επιφυλάσσομαι.

Η αλήθεια είναι ότι μπερδεύτηκα κάπως στην αρχή του βιβλίου. Νόμιζα ότι πρόκειται για αυτοτελείς ιστορίες, αλλά παρακάτω ανακάλυψα ότι με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους, σαν τους κρίκους μια αλυσίδας. Δε μπορώ να πω ότι η λογοτεχνία επιστημονικής φαντασίας είναι από τα αγαπημένα μου είδη, προτιμώ τη λογοτεχνία τρόμου. Αλλά το συγκεκριμένο βιβλίο, συνόδευε τις μεταφυσικές του περιγραφές με μια υποβόσκουσα αίσθηση τρόμου, σαν να σε παραμονεύει ένα μυστήριο σε κάθε σελίδα που γυρίζεις. Σε κάποια σημεία τολμώ να πω ότι μου έφερε στο νου εικόνες του Λάβκραφτ.

Το βιβλίο είναι γραμμένο μετά «Το Μπαράκι του Τσάρλι» (το περιμένω κι αυτό),γι’ αυτό υπάρχουν και κάποιες αναφορές σε γεγονότα και πρόσωπα από το προηγούμενο βιβλίο φαντάζομαι. Σε καμία περίπτωση όμως δεν αποτελούν εμπόδιο οι αναφορές αυτές στο να κατανοήσει ο αναγνώστης καταστάσεις που περιγράφονται στο «Θεραπευτή».Λειτουργούν μάλλον ως καταλύτες, που σε οδηγούν στην επιθυμία να διαβάσεις και το μπαράκι. Θα ήθελα να με είχε γοητεύσει από την αρχή όσο με γοήτευσε μετά τη μέση. Ίσως αν είχα το χρόνο, να το διάβαζα ξανά, για να αποσαφηνίσω τα μπερδεμένα συναισθήματα που μου είχε αφήσει στις πρώτες του σελίδες. Μπορεί να το αναζητήσω στα ράφια κάποιου βιβλιοπωλείου για να του χαρίσω ακόμα μια ανάγνωση.