Νέα από το μέτωπο

Πηγαίνω στον ΩΡΛ για να δούμε την έκβαση του πονόλαιμου. Έχω ραντεβού στις 8:45,και με τη μαμά αγκαζέ (επιμένει να έρχεται μαζί στους γιατρούς λες και είμαι 5 ετών),καταφτάνουμε στο ΙΚΑ στις 8:35. Είναι μόνο ένα ζευγάρι ηλικιωμένες που φεύγουν, ρωτάμε αν ο γιατρός είναι μέσα, και μας απαντάνε ότι κάπου πετάχτηκε. Καθόμαστε λοιπόν στις πορτοκαλί καρέκλες, και εν τω μεταξύ καταφτάνουν άλλη μία κυρία και μία νεαρά. Μας ρωτάνε τι ώρα έχω ραντεβού. Η μία αποφαίνεται ότι έχει πιο αργά, η νεαρά ανακοινώνει ότι αυτή είχε στις 8:15, οπότε μας λέει χαμογελαστά ότι θα τελειώνει γρήγορα. Το ίδιο χαμογελαστά η μήτηρ τη ρωτάει πώς κι έτσι,( “how come,dear?”, αγγλιστί) και μας λέει ότι θα μπει πριν από εμένα επειδή είχε πιο νωρίς ραντεβού. Την κοιτάω λοξά. Η άλλη κυρία που περιμένει της εξηγεί ότι μπαίνουμε με τη σειρά που έχουμε έρθει, κι αυτή αρχίζει να ωρύεται με μια ψιλή, υστερική φωνή, κουνώντας την ομπρέλα της απειλητικά, ρωτώντας ποιο είναι το νόημα του ραντεβού άμα είναι να μπαίνουμε με τη σειρά. Γυρίζω απαθέστατη λοιπόν και της λέω:
«Το νόημα του ραντεβού δεσποινίς μου είναι να έρχεστε στην ώρα που το έχετε. Όχι να κάνετε κούρα ομορφιάς, να έρχεστε φράπα στις 9, και να κουνάτε την ομπρελάρα σας σε μας που ήρθαμε στην ώρα μας.»
Παγάκι η δεσποινίς-ακίνητη η ομπρελάρα.
Μπαίνω στο γραφείο του γιατρού, ο οποίος μετά από σύντομο έλεγχο αυτιών, μύτης και πονεμένου λαιμού, μου ανακοινώνει τη διάγνωση:
«Έχετε ένα βυσματάκι εδώ μέσα».
Γιατρέ μου μερικές φορές, να την πω την αμαρτία μου, μασουλάω τους χρωματιστούς μου συνδετήρες. Αλλά βυσματάκι ποτέ. Αν και δεν είναι κακή ιδέα τώρα που το σκέφτομαι… Αποδιώχνω τις χαζές ατάκες του τύπου «ακόμα θα περίμενα διορισμό άμα είχα βύσμα γιατρέ μου;» ενώ ο γιατρός μου εξηγεί ότι με απειλεί μία μόλυνση στρεπτόκοκκου, που έχει τη βάση της σε ένα πρησμένο κομματάκι του λαιμού που εξέχει, και αναρωτιέται πώς δεν είδε τη βάση του η γιατρός στα επείγοντα. Έλα μου ντε. Τέλος πάντων, με εφοδιάζει με αντιβιώσεις, αντιπυρετικά και τα συναφή, και φεύγω. Λέω και ένα καλημέρα στην ξινή με την ομπρέλα, είμαι και μια κιουρία, μην το ξεχνάμε.

Αποφασίζουμε να τιμήσουμε με την εξαιρετική μας παρουσία, οι Μούκοι και η φίλη Ιωάννα, νέο τσιπουράδικο στη Ν.Ιωνία. Αφού ψάχνουμε κανένα εικοσάλεπτο μες το μεσημέρι με την κοιλιά να διαμαρτύρεται εντόνως,νομίζουμε ότι το βρήκαμε. Χάλια περιβάλλον, με λευκά ραμποτέ στους τοίχους, λες και είμαστε στην ψησταριά «Η ωραία Ελλάς»,τηλεμεταφερόμενοι στην προηγούμενη δεκαετία. Λέμε να τους δώσουμε μια ευκαιρία. Παραγγέλνουμε τρία τσιπουράκια, και μας φέρνει τους μεζέδες αφού έχουμε ταράξει το ψωμί σαν λιμασμένα. Μία αξιοπρεπή προσπάθεια παρασκευής πατατοσαλάτας, ένα wannabe τουρσί με κάτι κομματάκια στο χρώμα του συκωτιού, που αργότερα ο τολμηρός μούκος που δοκίμασε απεφάνθη ότι ήταν ντομάτα λιαστή, και κάτι παστά της κακιάς ώρας, που αν τα δοκίμαζες έπρεπε να τσεκάρεις αν είχες κάνει αντιλυσσικό. Αλλά δυστυχώς το μυαλό διαφέντευε η πείνα,οπότε τα φάγαμε. Δεύτερος γύρος:ένα οστρακοειδές που έμοιαζε με γαρίδα;Καραβίδα;Δεν μπορέσαμε να καταλάβουμε τι ακριβώς ήτο το ατυχές οστρακόδερμο. Επίσης είχαμε δείγμα καβουριού,καλαμαράκια μπεμπέ (δεν ήξερα καν ότι υπήρχαν τόοοοσο μικρά, από το βρεφονηπιακό τα απήγαγαν;) και μύδια βεβαίως βεβαίως. Πληρώσαμε και κατευθυνθήκαμε σπίτι, όπου καταβροχθίσαμε ότι κουλουράκι και μπισκοτοειδές υπήρχε.

Τηλεφώνημα στον ΟΣΕ:
- «Καλημέρα, θα ήθελα να μάθω αν έχει και σήμερα στάση εργασίας ο ΟΣΕ»
- «Γιατί;»
- «Γιατί είχε και χτες και θέλω να ταξιδέψω.»
- «Μάλιστα. Διαβάσατε το εγχειρίδιο του Οργανισμού Εργατοϋπαλλήλων Σιδηροδρόμων; Στη σελίδα 152,παράγραφος 3,αναφέρει καθαρά ότι πριν τηλεφωνήσετε για ερωτήσεις θα έπρεπε να συμβουλευτείτε τη συνείδησή σας.»
- «…»
- «Λοιπόν;»
- «Τι λοιπόν;»
- «Τη συμβουλευτήκατε;»
- «Ποια;»
- «Τη συνείδησή σας»
- «Πλάκα μου κάνετε;»
- «Χα χα, σας την έφερα.»
Πετάγομαι ιδρωμένη από το κρεβάτι. Οι ποικίλες απεργίες έχουν μπει στο υποσυνείδητό μου μάλλον. Μα να τις βλέπω στον ύπνο μου; Αναζητώ τα φωτάκια που ανάβω το βράδυ, πουθενά. Κατεβαίνω αργά τη σκαλίτσα της κουκέτας μη γκρεμοτσακιστώ, και πατάω το διακόπτη. Α, θαύμα. Η ΔΕΗ δε μας χάλασε τη ρουτίνα. Τι, πάνω που μας εκπαίδευσε να κάνουμε όλες μας τις δουλειές 10-12 που έχουμε ρεύμα, να μας το χαλάσει; Δεν αγχώνεσαι ρε παιδί μου κι αν ξέχασες το φαϊ στο φούρνο. Στις 12 θα κοπεί το ρεύμα και θα συνεχίσεις να πίνεις το καφεδάκι σου αμέριμνη, χωρίς να ανησυχείς μη σου καεί. Θα έπρεπε να την ευχαριστούμε που μας έβαλε από τόσο νωρίς στην πασχαλιάτικη ατμόσφαιρα, προχθές στο εκδοτήριο εισιτηρίων για το αστικό, όπως και σε όλα τα εμπορικά καταστήματα, είχαν όλοι ένα κερί ανά χείρας. Τι ρομαντικά, πολύ αναστάσιμη ατμόσφαιρα. Ας πάρω στον ΟΣΕ κανονικά τώρα να δω αν έχει δρομολόγια. Α, δεν έχουμε ούτε τηλέφωνο. Καλά, θα δω αν έχουν καμιά ανακοίνωση στην ιστοσελίδα τους. Α, δεν έχουμε ούτε ίντερνετ. Μια ομορφιά. Μας προπονούν για να λάβουμε μέρος στο επόμενο Survivor,θα γελάει ακόμα κι ο Μαρκουλάκης με αυτά τα πράγματα. Δεν πειράζει, θα πάρω από το κινητό:
- «Καλημέρα.»
- «Καλημέρα.»
- «Θα ήθελα να μάθω αν έχει σήμερα στάση εργασίας ο ΟΣΕ.»
- «Όχι.»
- «Το δρομολόγιο για Λάρισα γίνεται κανονικά;»
- «Ναι.»
- «Επειδή έγινε ένας εκτροχιασμός πάνω στη γραμμή για Βόλο, πήραν το συρμό;»
- «Ναι.»
- «Εντάξει, ευχαριστώ.»
Κλικ. Ε κοπελιά δε σε ξέρουμε κι από χτες να σου πούμε και παρακαλώ, να παίρνεις θάρρος...Γκρρρ…Πάω στο ίντερνετ καφέ της γειτονιάς να βάλω το ποστ. :@(

Υ.Γ.:Ευχαριστώ για τις προσκλήσεις,σύντομα θα εκτελέσω τις αποστολές που μου αναθέσατε!