Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

Μαρκές

Όταν ήμουν μικρή, είχα ένα διάφανο αδιάβροχο με χρωματιστούς αριθμούς πάνω. Ξετρελαινόμουν να το φοράω με τις μοβ γαλότσες μου και να πλατσουρίζω στα νερά κάθε φορά που έβρεχε. Μετά, γύριζα σπίτι,η μαμά μου μου έφερνε γάλα με κουλουράκια, κι έβλεπα τους αγαπημένους μου Thundercats να τρέχουν από το αρχηγείο τους να σώσουν τον κόσμο από τους κακούς.

Εικοσιπέντε χρόνια μετά, μια μέρα βροχερή σαν τη σημερινή, σκέφτομαι ότι το σε μερικά χρόνια, ένα παιδάκι που θα μου μοιάζει, θα με κρατάει από το χέρι σφιχτά, επειδή από τα καμένα δάση δε θα συγκρατούν το νερό της βροχής, και θα φοβάται να πλατσουρίσει με τις μοβ γαλότσες του. Οι πολύχρωμοι αριθμοί στο αδιάβροχό του θα μεταφράζονται σε ευρώ στο μικρό του μυαλό. Και αντί για Thundercats να τρέχουν να μας σώσουν, θα βλέπει ανθρώπους να πηδάνε από τα μπαλκόνια για να σωθούν.

Επειδή από χτες έχω στενοχωρηθεί πολύ με τη συμπεριφορά κάποιων, είχα ανάγκη να πάρω λίγο δύναμη και να έρθω στα «ίσα» μου σχετικά με το τι είναι σωστό και τι όχι. Ας θυμηθούμε όλοι σ’ αυτή τη χώρα ότι οι φίλοι δεν είναι για να καρφώνουν και να κάνουν τους «φίλους» τους να τρέμουν. Ούτε να τραβάνε την ουρά τους μόλις σκουραίνουν τα πράγματα και να κάνουν τις αθώες περιστερές στις πλάτες άλλων. Έχει μεγάλη αξία να σ’ αγαπούν, και σίγουρα όχι επειδή σε φοβούνται, ή επειδή πρέπει. Η αγάπη είναι αυτό που χρειαζόμαστε κύριοι βουλευτές, και κύριοι δημοσιογράφοι, όχι εκατομμύρια στην τράπεζα, όχι κόσμο να πηδάει από τα παράθυρα, όχι σκάνδαλα και πισώπλατα μαχαιρώματα. Κι εσείς όλοι μας δίνετε δυστυχία και μιζέρια. Και παππούδες που δεν έχουν να πιουν έναν καφέ. Επιτέλους, ελάτε όλοι στα συγκαλά σας και καταλάβετε ότι άμα βγάζουμε ο ένας τα μάτια του άλλου, σε λίγο δε θα βλέπει κανείς.

Τα υπόλοιπα θα τα πει καλύτερα ο Μαρκές.Έγραψε αυτή την επιστολή,γνωρίζοντας ότι θα πεθάνει πολύ σύντομα.Ελπίζω να σας βοηθήσει όσο βοήθησε κι εμένα να καταλάβω ότι μάλλον οι υπόλοιποι είναι τρελοί,κι όχι εγώ.

“Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτό που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά. Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ’ αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις απ’ την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σου ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ΄θελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “συγνώμη”, “συγχώρεσέ με”, “σε παρακαλώ”, “ευχαριστώ” κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.”

Και...Μάκη...give us a break,λες και όλοι έχουμε την όρεξή σου πια...

19 σχόλια:

Natassa είπε...

μέχρι να βρω το χρόνο να διαβάσω το κείμενο σου (που κατά πάσα πιθανότητα είναι όλα τα λεφτά... διάβασα κλεφτά το τέλος ;)) για πέρνα από το μπλογκ μου που σου έχω πρόσκληση :)

Μαριλένα είπε...

Eνα λεπτό πριν αρχίσω να γράφω για τον Γκαμπριέλ Γκαρσία, σκέφτηκα να τσεκάρω αν μιλουσες γι'αυτον, αλλιώς θα γινόμουν, για άλλη μια φορά, ρεζίλι :))
(όχι οτι με πειράζει, μια ζωή τέτοια κανω, συνήθισα).
δεν θα σχολιάσω την εξαιρετική επιστολη (ειδικά το τονισμένο με πράσινα γραμματα), αλλα σ' αυτά που γράφεις περί φιλίας.
κι εγώ εκεί κόλλησα και δεν ξεκουνιέμαι με τιποτα!!
αλλά μουκελάκι μου, το κάρφωμα ειναι εξίσου αηδιαστικο και φίλος με τον άλλο να μην είσαι.
και το δικό σου μουκελάκι μην ανησυχείς: θα βάλει το πετραδάκι του για να γινει ο κόσμος καλύτερος. για όλους μας. και για τις γάτες (ειδικά τις ταρταρουγες που έχουν το μαύρο τους το χάλι :))
xx

moukelis είπε...

Ε καλά,άμα κάνω μουκελάκι που θα εξασφαλίσει ένα καλύτερο αύριο για τις γάτες,και δη τις ταρταρούγες,θα το κατεβάσω και για πρωθυπουργό καλε! :@)
Συμφωνώ ότι το κάρφωμα είναι εξίσου αηδιαστικό για όλους,και επαναλμβάνω μία από τις αγαπημένες μου προτάσεις από την επιστολή :Ένας άνθρωπος μπορεί να κοιτάζει έναν άλλον άνθρωπο αφ'υψηλού,μόνο αν τον βοηθάει να σηκωθεί.Όχι για να τον σπρώξει να πέσει,ή για να τον εξευτελίσει.
Την καληνύχτα μου σε όλα τα μέλη της οικογενείας!

roadartist είπε...

Οντως ειναι καταπληκτικο αυτο το κειμενο..

xaos είπε...

Το ήξερα το κείμενο και είναι απο τα αγαπημένα μου.Σωστά το ποστάρισες την κατάλληλη στιγμή.Αχ κάνε ένα μουκελάκι να σου μοιάζει ξανθούλι αλλά και τον μούκο σου να μοιάζει πάλι όμορφο θα ναι μελαχροινούλι.Ανάμοικτο, ταρταρούγα?
Xi!Xi!

moukelis είπε...

@Roadartist:Είναι οπως είπες καταπληκτκό,αν και δεν εφαρμόζουν πολλοί τις αρχές του σήμερα...

@Χελωνάκι:Μουκάκι αργεί να γίνει ακόμα,έχουμε και ξενιτιά το Σεπτέμβρη...Αλλά λες να μας βγει γατομουκάκι;Άμα βγει ταρταρούγα θα το δώσουμε στη Μαριλένα καλέ,ξέρουμε τώρα!Καλημέρα!

Μαριλένα είπε...

Nαι, αυτο ακριβώς το τονισμένο σημειο εννοούσα κι εγώ (χρωματισμένο μαλλον). και τι ωραία που το διευκρινησα!! λες και ήταν το μονο τονισμένο :))

καλό ΄μεσημέρι να έχετε :)

xaos είπε...

Βρε Μουκελάκι θα σε ζαλίσω πάλι.Μουσικούλα πως βάζεις?

Cinderelen είπε...

Πωπω τι μου θύμησες τώρα! Κάθε πρωί (πρώτη δημοτικού) έπινα το γάλα κι έβλεπα Thundercats... Τρέλλα με αυτή τη σειρά....


Πολλά φιλιάκια :)

moukelis είπε...

Α ναι,μεγάλη αγάπη οι Thundercats...Καλησπέρα Πριγκηπέσσα!

mAuVe είπε...

σε βρήκα μέσα από τη χελώνα

αντίκρυσα μια έκπληξη
που μ' έκανε να κολλήσω μούρη στην οθόνη,
μέχρι να διαβάσω ως το τέλος...

εννοείται πως έκανα c(l)opy paste την επιστολή... εννοείται πως την έβαλα να ταξιδέψει με mail σε κάποιον... εννοείται ότι με συγκίνησε πολύ!

όσο για τις μωβ (το προτιμώ με -ω αν και ο κειμενογράφος το θεωρεί λάθος, δεν ξέρει αυτός τι σημαίνει ομορφιά κι αρμονία!) γαλότσες σου, τις ζήλεψα πολύ!!! είχα & έχω αναρίθμητα μωβ αντικείμενα /ρούχα /πραγματάκια αλλά γαλότσες ... όχι (ακόμα!)

σε φιλώ & χαίρομαι που σε συνάντησα

moukelis είπε...

@Μωβάκι:Μου άρεσε πάρα πολύ το σχόλιό σου,και με συγκίνησε.Ελπίζω να περνάς να τα λέμε,το φάντασμα του Πρίγκηπα Γελαστρόνι σε συμπάθησε πολύ (του αρέσει κι αυτού το μωβ με το αρμονικό ωμέγα).
Όσο για τις γαλότσες,πες μας πότε είναι τα γελαστρόνικα γενέθλιά σου να σου πάρουμε ένα ζευγάρι,είναι απαραίτητο!

Ανώνυμος είπε...

Στείλε αυτό με μαιλ στον Μάκη το Θέμο και στην κυβέρνηση ….μήπως και βάλουν μυαλό και δουν τη ζωή με άλλο μάτι …αλλά ξέχασα αυτοί δεν πιστεύουν ότι η ζωή και η εξουσία και τα κέρδη έχουν και ΤΕΛΟΣ.

moukelis είπε...

Το πιστεύουν δεν το πιστευουν,ακλό θα ήταν να αρχίζει να τους περνάει σαν σκέψη από το μυαλό.Ειλικρινά,ελπίζω να τελειώσει αυτή η κατάσταση,έχω απελπιστεί...

anamella είπε...

Πολύ καλό το κείμενο και ακόμη καλύτερη η επιστολή !!!!
Τέτοιο αδιάβροχο είχα και εγώ και οι γαλότσες μου ήταν κόκκινες !!!!!
Στο είπα για να ζηλέψεις !!!
Χαχα χαχα !!!!!!!Ζήηηλεια !!!!

Σοφία είπε...

Μ' έπιασε όσο τίποτα η επιστολή του Μαρκές! Περνάω μια περίεργη φάση και όλα όσα λέει για την τελευταία μέρα ζωής είναι πολύ σημαντικά! Μακάρι να μπορούσε να το διαβάσει κάποιος... που μ' έχει φέρει σ' αυτήν την κατάσταση!
Καλημερούδια!

Dr_MAD είπε...

@ Τrelofantasmeni

Τα χειρότερα θα έρθουν άμα όλοι οι διεφθαρμένοι γίνουν ΚΑΙ φίλοι. Δε λες καλα που μαθεύεται και κάτι έτσι? Αλλιώς μετά δε θα ξεμπροστιάζεται κανείς τους και θα κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου...

PS: Νυσάφι με τον Τρελοπενηντάρη πια

Καλημέρεεες

moukelis είπε...

@Αναμέλλα:Δε ζηλεύω καθόλου,το κόκκινο το απεχθάνομαι,και μου φέρνει και υπερένταση.Χα χα χα...(Το δικό μου αδιαβροχο ήταν καλύτερο,και αντικαταστάθηκε από μια τεράστια ομπρέλα πάπια,με το ράμφος της να προεξέχει.Μάλιστα την ανακάλυψα προσφάτως και θα αρχίσω να τη χρησιμοποιώ.Αν δείτε καμιά τρελή με ομπρέλα πάπια στο Βόλο εγω θα είμαι...)

@graso:Καλώς μας ήρθατε κι από εδώ.Τα το κάνεις ένα copy paste και να του το στείλεις με Mail Να το διαβάσει.Μπορεί να καταλάβει...

@Γιατρέ μου,κι εσείς εδω;Σας διαβάζω,σας έχω λινκ,αλλά ποτέ δεν έχω αφήσει σχόλιο.Το φάντασμα του πρίγκηπα Γελαστρόνι σας στέλνει τα σέβη του.Καλά τα λες,τότε θα έρθουν πραγματικά τα χειρότερα.Τουλάχιστον τώρα τρώγονται μεταξύ τους και βγάζουν μόνοι τους τα άπλυτά τους στη φόρα.
Καλησπέρεεεεεεες!

ZouZouna είπε...

Λαμπιδέρω, πάρε τα γελαστρόνια σου κι έλα, σου έχω πρόσκληση! (και ξέχασα να σε περάσω στα ονόματα και ποιός με σώζει τώρα.....)Φιλιά πολλά (για εξηλέωση)