Ο εφιάλτης στο δρόμο με τα ποπ κορν

Σήμερα είμαι άρρωστη. Δηλαδή όσο άρρωστος μπορεί να είναι ένας μούκος. Απλά λίγο πυρετό, κάτι κομμάρες, κάτι επισκεψούλες από το πολυαγαπημένο μου άσθμα κι ένα κεφάλι που είναι σαν να το έχει γεμίσει κάποιος με δέκα λίτρα νερό. Έχει σημασία που σας τα λέω όλα αυτά.

Επειδή λοιπόν είμαι κομμάτι αρρωστούλι, και έχω και ταξίδι αύριο, αποφασίσαμε με το μούκο και έναν φίλο να μην πάμε για τις γνωστές μπύρες της Παρασκευής, αλλά να πάμε σινεμά, όπου δε θα κουραζόμουν πολύ και δε θα είχε και καπνιά. Ψηφίστηκε η ταινία «El orfanato”, ελληνιστί «Το ορφανοτροφείο».Για όσους δεν το ξέρουν, οι ταινίες τρόμου είναι η μεγάλη μου αδυναμία, και καθώς έχω ακούσει από αρκετούς ότι είναι αξιόλογο, χάρηκα που θα πηγαίναμε επιτέλους να το δω. Φορτωθήκαμε λοιπόν στο αμάξι του φίλου μας, παρκάραμε στο υπόγειο πάρκινγκ (μην κρυώσω κιόλας) και ανεβήκαμε για εισιτήρια και ποπ κορν. Χάζεψα και τις αφίσες του μωρού, ενημέρωσα όλους όσους ρωτούσαν, ότι η πρεμιέρα είναι στις 7 Φεβρουαρίου, και μπήκαμε σιγά σιγά στην αίθουσα…Μια μικρή, τόση δα παρένθεση εδώ. Είμαι περίεργος άνθρωπος. Με πειράζουν πολλά πράγματα που άλλοι δεν τα σκέφτονται καν, και μπορεί να αδιαφορώ για κάτι πολύ ενοχλητικό σύμφωνα με την κοινή γνώμη. Αλλά ένα από τα πράγματα που μου τη δίνει αφάνταστα πολύ, είναι όταν μιλάνε στον κινηματογράφο.

Αρχίζει λοιπόν η ταινία, και το ωραίο ροζ αυτί μου εντοπίζει πίσω μου την κλασική νεαρά, που σκοπεύει να αναλύσει κάθε καρέ της ταινίας στη διπλανή της. Για να εξηγούμαι, δεν είμαι καμιά από αυτές που φωνάζουν σουτ και σουτ όλη την ώρα. Ολωσδιόλου με ενοχλεί να σχολιάζουν ψιθυριστά μεταξύ τους, κι εγώ το κάνω πολλάκις. Αλλά το να μιλάς στο κινητό, ή να συσκέπτεσαι μεγαλοφώνως με τον κολλητό σου που κάθεται τρεις θέσεις πιο πέρα, είναι παρατραβηγμένο. Έχω αρχίσει και φουντώνω λοιπόν όπως φαντάζεστε. Ο μούκος δίπλα το ίδιο. Τους τη χαρίζω μία, τους τη χαρίζω δύο, στην τρίτη ακούω:

(η πρωταγωνίστρια κρατά ένα χαρτί όπου γράφει το όνομα του παιδιού, και δίπλα “HIV”)

-«Α, είναι άρρωστο;»

-«Ναι το καημένο»

-«Και τι έχει;»

-«AIDS,δε βλέπεις;»

-«Απαπα…»

(Εγώ ετοιμάζομαι να σφυρίξω από τα αυτιά σαν τη διαφήμιση από τα μπαχαρικά Captain’s)

«-Και πως κόλλησε;»

Ε δεν άντεξα. Είπα να γυρίσω να πω τη γνωστή ατάκα μου αλλά σκέφτηκα να κρατήσω τα προσχήματα. Είπα μόνο «συγνώμη, μπορείτε μήπως να κάνετε πιο σιγά;»Η ξανθομαλλούσα κοπελιά (όχι τόσο συμπαθητική όσο αυτή στο τραγούδι),ξίνισε και απάντησε με ένα απλό «καλά καλά».Ξαναγυρνάω μπροστά. Η πλοκή αρχίζει να περιπλέκεται. Έχει φτάσει σε ένα σημείο όπου το παιδάκι φορά μια τρομακτική πάνινη μάσκα, και πλησιάζει την πρωταγωνίστρια αργά. Όλοι έχουμε παγώσει, και τότε…

-«Α το σαφρακιασμένο, γιατί κάνει αυτόν τον τρομακτικό ήχο;»

Γιατί είναι θρίλερ βρε ηλίθια, γι’ αυτό. Και πρέπει να τρομάξεις και να σου κοπεί η λαλιά, αλλά που τέτοιο θαύμα. Ο μούκος δεν προλαβαίνει να με ηρεμήσει και γυρίζω. Ήρθε η ώρα για την ατάκα μου.

-«Αν δε μπορείτε να δείτε μια ταινία ήσυχα, περιμένετε να βγει σε DVD να τη δείτε σπίτι σας!»

-«Εντάξει, εντάξει»

Τι εντάξει, που κάθε τρεις και λίγο ήταν λες και είχε ηχώ από το πίσω κάθισμα. Έδειχνε ένα πόμολο, κι άκουγα από πίσω «α, είναι το πόμολο, α ναι ρε το πόμολο, ναι καλέ, το πόμολο που της έδωσε, ναι, το πόμολο που είχε πριν»…Ναι ρε παιδιά, είναι ένα πόμολο, δεν έχετε ξαναματαδει; Το ίδιο το ρημάδι το πόμολο που είχε πριν στο χέρι της είναι, δεν είναι και δύσκολο να το καταλάβουμε. Ετοιμαζόμουν να τους πω, δεν έχετε παιδεία, οκ, το καταλάβαμε. Λίγη ευθιξία που δυο φορές σαν τα μωρά σας κάναμε παρατήρηση, δεν έχετε; Πάλι καλά που ο μούκος μου κρατούσε το χέρι και μου έλεγε συνέχεια να ηρεμήσω.

Τελικά η ταινία τελείωσε, οι κοκώνες έφυγαν αφήνοντας τα ποπ κορν και τα κυπελλάκια τους στη θέση τους (φαντάζομαι τα βασιλικά τους χεράκια δε μπορούσαν να τα πετάξουν στον κάδο από τον οποίο πέρασαν δίπλα για να βγουν),κι εγώ τους έριξα ένα τελευταίο φαρμακερό βλέμμα. Άμα ακούσετε για κανέναν φόνο σε κινηματογράφο, εγώ θα είμαι…

Υ.Γ.Η ταινία πολύ καλή,και είχαμε και τα ίδια σταράκια με το πιτσιρίκι που έπαιζε,μόνο που τα δικά του δεν είχαν γάτους.