London calling...1

Σκέφτηκα ότι ο καλύτερος τρόπος να κάνω ποδαρικό στο blog είναι να γράψω για το μουκοταξίδι στο Λονδίνο. Δε λένε ότι όπως σου μπει η καινούρια χρονιά, έτσι θα συνεχίσει; Ελπίζω λοιπόν να συνεχίσει με πολλά ταξίδια και κέφι!
Οι Μούκοι που λέτε, ξεκίνησαν από τα πάτρια εδάφη τη Δευτέρα το μεσημεράκι, καθώς την Τρίτη το πρωί το αεροπλάνο πετούσε νωρίς και έπρεπε να βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη. Ο ένας μούκος φιλοξενήθηκε στην αδερφή του, φρέσκια φοιτήτρια, κι ο μικρός μούκος στην αγαπημένη φίλη και πρώην συγκάτοικο, το Γυφτάκι (είδες, το έχω καθιερώσει κανονικά ως όνομα, σε γράφω και με κεφαλαίο). Πριν πάρουν τον βραδινό τους υπνάκο (που λέει ο λόγος δηλαδή, καθώς ο μικρός μούκος ως γνωστόν μιλάει εξαιρετικά πολύ, ειδικά όταν βρίσκεται με αγαπημένη συντροφιά…), πήγαν στο Mediterranean Cosmos και είδαν το λατρεμένο Nightmare before Christmas την τρισδιάστατη εκδοχή του.
Το επόμενο πρωί λοιπόν, και μετά από πολλά απρόοπτα (όχι πείτε μου, ποιος φανταζόταν ότι θα είχε αναποδογυρίσει αυτοκίνητο στον Εύοσμο, 7 η ώρα το πρωί, και θα είχαν κολλήσει στη διασταύρωση δύο εκδρομικά πούλμαν, ένα σκουπιδιάρικο, και το αστικό με μένα μέσα;;;) οι μούκοι φτάνουν στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Από εκεί (και μετά από ενδελεχή έλεγχο στις αποσκευές του μικρού μούκου), πετάνε για Αθήνα, κι από εκεί με ένα θαυμάσιο airbus,στο Χίθροου του Λονδίνου. Και βέβαια, οι αεικίνητοι Μούκοι, μόλις έφτασαν στο ξενοδοχείο και φρεσκαρίστηκαν, δεν έχασαν χρόνο και βγήκαν στους δρόμους. Πήραν το μετρό, αφού χαιρέτησαν δυο πόντικες που στεκόταν ατρόμητοι στις ράγες, και επισκέφθηκαν το Hyde Park, για να δουν το Winter Wonderland. Ωραία στολισμένα δεντράκια, καρουζέλ, πατινέρ, τσουλήθρες με σαμπρέλες, και στη μέση του πανηγυριού δύο μούκοι, με τα σκουφιά τους και ένα λουκάνικο από τη γερμανική αγορά στο χέρι. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο για να ξεκουραστούμε, καθώς η επόμενη μέρα προβλεπόταν κουραστική.
Το πρωινό μας βρίσκει στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου, με μένα να ανακαλύπτω ότι έχουν το αγαπημένο μου τσάι σε όλες τις γεύσεις, και το μούκο να απογοητεύεται που έχουν τρεις γεύσεις μαρμελάδα, αλλά καθόλου μερέντα. Ντυνόμαστε καλά, και ξεκινάμε για το ατμοσφαιρικό νεκροταφείο East Highgate Cemetary. Πρόκειται για ένα παλιό νεκροταφείο, που δε χρησιμοποιείται πια παρά μόνο από οικογένειες που έχουν τα οικογενειακά τους μνήματα εκεί. Είναι γεμάτο πανέμορφους πέτρινους αγγέλους, και χορταριασμένες πλάκες τυλιγμένες με κισσούς. Στην είσοδο μας ενημέρωσαν ότι εκεί βρίσκεται θαμμένος και ο Μαρξ, γεγονός που επιβεβαιώθηκε μάλλον άκομψα, καθώς βολτάροντας ανάμεσα σε αγγέλους είδαμε να ξεπροβάλλει μια τεράστια πέτρινη κεφάλα με φουντωτά μαλλιά. Δε μπορούσαν να του κάνουν του ανθρώπου κάνουν κάτι πιο κομψό;
Τελειώνοντας την βόλτα μας και έχοντας βγάλει αρκετές φωτογραφίες, περάσαμε μέσα από το Waterloo Park,για να πάρουμε το μετρό και να βρεθούμε στο μουσείο παιχνιδιού του Pollock. Πολύ ωραία συλλογή, με παιχνίδια ταξινομημένα σε κατηγορίες και τοποθετημένα χρονολογικά. Αν και αρκετά μικρό, σου μετέδιδε μια γλυκιά μελαγχολία και μια νοσταλγία για τους καιρούς που μια πορσελάνινη κούκλα ή ένα μεταλλικό αυτοκινητάκι μπορούσαν να κάνουν χαρούμενο ένα παιδάκι.
Συνεχίσαμε για το Ναό των Ιπποτών, που μας έβγαλε την πίστη μέχρι να τον βρούμε, και τελικά οι υπεύθυνοι είχαν αποφασίσει να αλλάξουν τις μέρες που ήταν ανοιχτός στο κοινό μόλις μια μέρα πριν πάμε. Έτσι τον είδαμε μόνο εξωτερικά, και συνεχίσαμε για τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου. Μετά από τόσο περπάτημα δε μπορέσαμε να ανέβουμε τα σκαλιά του, οπότε προτιμήσαμε να κάνουμε μια μικρή στάση για μεσημεριανό εκεί κοντά.
Νωρίς το απόγευμα, ξαναπαίρνουμε το μετρό για να βρεθούμε στο θέατρο του Shakespear, το οποίο όπως μας εξήγησε ο ξεναγός, ούτε είναι το πραγματικό θέατρό του, ούτε πιστό του αντίγραφο, ούτε καν βρίσκεται εκεί που πιθανολογείται ότι βρισκόταν το παλιό θέατρο. Δε βαριέστε. Ο ξεναγός μας ήταν άκρως κατατοπιστικός και διασκεδαστικός, και το συναίσθημα του να βρίσκεσαι σε έναν τέτοιο χώρο, πραγματικά ασυναγώνιστο.
Μπορείτε να φανταστείτε βέβαια σε τι κατάσταση ήταν τα πατουσάκια των μούκων μετά από μια τέτοια μέρα. Κι όμως, συνέχισαν με μια μικρή βόλτα στην Tower Bridge για να δουν απέξω τον πύργο του Λονδίνου. Μετά από απειλή να πέσω στον Τάμεση αν περπατήσουμε κι άλλο χωρίς στάση, καθίσαμε λίγο έξω από το σταθμό του μετρό, περιμένοντας την ομάδα μας και να ξεκινήσουμε για τον περίπατο στα λημέρια του Τζακ του Αντεροβγάλτη. Μια πολύ ωραία, δίωρη περιήγηση στις τοποθεσίες των φόνων. Καθώς ήταν ήδη νύχτα, η ατμόσφαιρα ήταν αρκετά spooky,και ο ξεναγός μας, καθότι κορυφαίος μελετητής της υπόθεσης, μας έδινε πολλές ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Σε μερικά σημεία δε, αντίκρυζες ακριβώς ότι και ο δολοφόνος αφήνοντας πίσω του το πτώμα, καθώς κάποιες περιοχές έχουν διατηρηθεί αναλλοίωτες.
Κατά τις 11 οι μούκοι επιστρέφουν στο ξενοδοχείο αποκαμωμένοι, έχοντας κουράγιο ίσα ίσα για να βγάλουν τα ρούχα και τα παπούτσια τους και να κοιμηθούν για να μαζέψουν δυνάμεις για τη δεύτερη μέρα…

(Υ.Γ. Θα σας βάλω μερικά ποστ μόνο με φωτογραφίες, επειδή τόσο πολυλογού που είμαι σε χωράνε μαζί με το κείμενο ;@) )