Οδηγίες παραξενιάς 2

Αν έχετε προμηθευτεί όλα τα απαραίτητα αξεσουάρ (κρεματζούλια,σκουλαρίκια και παράξενα παπούτσια και ρούχα),μπορείτε να περάσετε στην επόμενη φάση εκπαίδευσης παραξενιάς.

Ντύνεστε, ετοιμάζεστε, και βγαίνετε στο δρόμο. Να θυμάστε ότι μπορείτε να κάνετε όλα τα πράγματα που οι άλλοι «κανονικοί» άνθρωποι δε μπορούν. Δηλαδή, μπορείτε να πείτε καλημέρα σε όποιον καλοσυνάτο άνθρωπο σας χαμογελάσει, ακόμη κι αν δεν τον γνωρίζετε. Μια ευχή για καλή μέρα ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Επίσης, μπορείτε να μιλάτε με παιδάκια. Άκρως διασκεδαστικό, αναζωογονητικό και σου φτιάχνει τη μέρα. Αφήστε που τα παιδάκια δεν είναι τόσο πολυάσχολα ώστε να σας αγνοήσουν, όπως συμβαίνει συνήθως με τους «μεγάλους».

Απαραίτητο προσόν ενός γνήσιου παράξενου ανθρώπου, είναι να παίρνει το χρόνο του. Δεν εννοώ να χαζολογάτε δεξιά κι αριστερά. Απλά δεν έγινε και τίποτα αν σταματήσετε δυο λεπτά να δείτε μια βιτρίνα που σας αρέσει. Εμένα ας πούμε, μ’ αρέσει να περνάω από ένα μαγαζί με ζωάκια σε έναν πεζόδρομο και να χαζεύω τα γατάκια. Συχνά πυκνά, μ’ αρέσει να κοιτάζω τα γυαλιστερά μπαλόνια που έχουν οι πλανόδιοι στην παραλία. ΄Η ακόμη και τα παιδάκια που κάνουν κούνια ή παίζουν κρυφτό. Μάλιστα ουκ ολίγες φορές κάποιος μικρούλης χρειάζεται τη βοήθειά μου για να κάνει ξελευτερία, κι εγώ την προσφέρω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Μη φοβάστε να χαμογελάτε στο δρόμο, ακόμα κι αν ο λόγος δεν είναι προφανής στους γύρω σας. Αν επιμείνετε, το πιο πιθανό είναι να αρχίσουν να χαζογελούν μόνο και μόνο επειδή βλέπουν εσάς να το κάνετε.

Αν υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος που σας αρέσει να κάνετε κάτι, μην τον αλλάζετε όταν είστε σε δημόσιο χώρο. Για παράδειγμα, εγώ γεμίζω μερέντα κάθε φορά που τρώω κουρασάν (έτσι το λένε κανονικά, μην πιστεύετε όσους σας πουλάνε φούμαρα ότι το λένε κρουασάν) ή κρέπα. Τι να κάνω, έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να το αποφύγω, αλλά είναι γραφτό μου. Οπότε κι εγώ δε σκοτίζομαι πια, και τρώω το κουρασάν μου σαν πραγματική κυρία, γεμίζω μερέντες, και μετά ξοδεύω ένα πακέτο χαρτομάντιλα για να περισώσω την αξιοπρέπειά μου. Να φανταστείτε, έχω ταξιδέψει με τραίνο, με δυο ανταποκρίσεις, πασαλειμμένη με μερέντα. Στην τελευταία αλλαγή κατάλαβα τι τρέχει, μόνο όταν είδα τον κολλητό να λέει πονεμένα : «Μα καλά, σ’ άφησαν να ταξιδέψεις έτσι;»Πρέπει να έκανα πολύ χαρούμενους πολλούς επιβάτες εκείνη τη μέρα.

Αν σας έρθει να τραγουδήσετε ή να χοροπηδήξετε καταμεσής του δρόμου, μη διστάσετε. Εντάξει, μη σας περάσουν και για καγκουρώ. Πάρτε λουλούδια ή ένα μικρό δωράκι για σας ή για τους αγαπημένους σας, ακόμα κι αν δεν είναι κάποια ιδιαίτερη μέρα. Και την επόμενη φορά που θα αγοράσετε κάτι για σας, και η πωλήτρια σας ρωτήσει «είναι για δώρο;»,πείτε ναι. Ξέρω, συγνώμη πωλήτριες για τον άδικο κόπο, και συγνώμη ανακύκλωση που χαραμίζω χαρτί, αλλά μ’ αρέσει πολύ να ξετυλίγω δώρα και Χριστούγεννα είναι μόνο μια φορά το χρόνο. Τι να σου κάνει και μια γιορτή ή τα γενέθλια…

Και μη ντρέπεστε να ζητήσετε οδηγίες αν έχετε χαθεί, ακόμα κι αν είστε στην πόλη σας.

Αν σας αρέσει κάτι σε κάποιον, γιατί να το κρατήσετε για τον εαυτό σας; Μπορεί αυτός ο άνθρωπος να προσπάθησε ώρες για να φτιάξει αυτό το μπιχλιμπίδι, ή να έβαλε σήμερα το αγαπημένο του πολύχρωμο κασκόλ. Θα χαρεί που αρέσει και σε κάποιον άλλο, ακόμα κι αν δε σας ξέρει.

Φτιάξτε μια ιστορία για την κυρία με τα σουφρωμένα χείλη που κάθεται απέναντί σας στο λεωφορείο. Μπορεί να είναι αστεία, θλιβερή, ή παράλογη. Θα τη γνωρίζετε λίγο καλύτερα πάντως όταν πατήσει το κουμπί για να κατέβει, κι ας μην το ξέρει.

Αγνοήστε όσους σας κοιτάζουν περίεργα. Θέλει αρετή και τόλμη η παραξενιά. Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να είναι πιο αυθόρμητοι, και να μην καταπιέζουν τη χαρά τους. Απλά ντρέπονται. Δεν είναι κακό. Εσείς δώστε τους την Σ.Η.Π.(Συνιστώμενη Ημερήσια Ποσότητα) χαμόγελου, και αφήστε τους να πάρουν το δρόμο τους. Ποιος ξέρει, μπορεί μετά από ένα εξάμηνο να τους δείτε δίπλα σας στη στάση να σιγομουρμουρίζουν ένα τραγουδάκι φορώντας γαλάζια κορδόνια και ένα μεγάλο χαμόγελο.